Nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy

Odpowiedź prawnika: Nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy ((Dz. U. Nr 60, poz. 281) w sposób rygorystyczny nakłada na pracownika obowiązek niezwłocznego zawiadomienia o przyczynie nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania. Zawiadomienia pracownik powinien dokonać nie później niż w drugim dniu nieobecności. Rozporządzenie pozostawia swobodę formy, w jakiej będzie przekazane zawiadomienie. Niedotrzymanie tego terminu przez pracownika może być usprawiedliwione tylko szczególnymi okolicznościami, np. obłożną chorobą pracownika przy jednoczesnym braku lub nieobecności domowników (wtedy zawiadomienie pracodawcy powinno nastąpić w terminie 2 dni od ustania tych okoliczności). Niedokonanie zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności w odpowiednim czasie oraz nieusprawiedliwione niestawiennictwo w pracy można uznać za ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, co z kolei może być podstawą wypowiedzenia umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 52 par. 1 pkt 1 ustawy Kodeks pracy). Takie stanowisko przyjmuje też orzecznictwo.