Zmiana przepisów przeciwpożarowych w Senacie

Warto podkreślić, że na gruncie polskiego prawa, pracownicy muszą posiadać odpowiednie przeszkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. Takie szkolenie również muszą posiadać, zgodnie z tym samym rozporządzeniem pracodawcy. Nic więc nie stoi na przeszkodzie, aby w małym zakładzie pracodawca mógł - zamiast kogoś wyznaczyć - przyjąć na siebie wykonywanie czynności związanych z ochroną przeciwpożarową, a także związaną z tym odpowiedzialność. Jak wspomniano wyżej, w małym zakładzie pracy pracodawca może mieć problem z wyznaczeniem właściwego pracownika. Np. co najmniej dziwne byłoby, aby w myśl proponowanych w projekcie rozwiązań, pracownik, który ma 20 lat, albo podejmuje pierwszą w życiu pracę i nie ma żadnego doświadczenia zawodowego, albo zostaje zatrudniony na część etatu i pojawia się nieregularnie w firmie, wydawał pewne instrukcje, co do tego, w jaki sposób musi zachować się pracodawca w szczególnych okolicznościach, który w świetle prawa odpowiada za tę firmę i jej personel.

Należy też pamiętać, że pracownicy uzyskują potrzebne kwalifikacje tylko wtedy, kiedy pracują co najmniej od pół roku. Z § 15 powyższego rozporządzenia wynika, że pierwsze szkolenie okresowe przeprowadza się w okresie do 6 lub do 12 miesięcy od rozpoczęcia pracy. Do czasu przeprowadzenia takiego szkolenia, pracownik nie ma więc kwalifikacji wymaganych do wykonywania zadań w dziedzinie ochrony przeciwpożarowej i ratowania życia, w myśl art. 209 Kodeksu pracy. A co do tego czasu? Czy to ma oznaczać, że nie będzie żadnej osoby odpowiedzialnej za te kwestie w zakładzie pracy? W kontekście przywoływanych art. 15, 94 i 207 Kodeksu pracy, należy przyjąć, że taką osobą jest właśnie pracodawca. To on będzie ponosił odpowiedzialność. Ten sam problem pojawia się w sytuacji, gdy osoba, która ma kwalifikacje, odejdzie z firmy, będzie na zwolnieniu chorobowym lub skorzysta z urlopu (wypoczynkowego, bezpłatnego, wychowawczego). Czy w tym czasie zakład będzie także pozbawiony ochrony? W systemie organizacji i procedurach postępowania w zakresie wykonywania czynności przeciwpożarowych, w każdym zakładzie pracy, niezależnie od jego wielkości powinny być przewidziane sytuacje np. nieobecności (z różnych powodów) osoby wyznaczonej do tych spraw.

Problemu nie będzie z pewnością w większych zakładach pracy, gdzie jest możliwość wyboru pracowników o wymaganych kwalifikacjach, ale problem może być w małych zakładach. A przecież bez względu na wielkość zakładu i okoliczności, na pracodawcy spoczywa odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa w miejscu pracy. Stąd też w pełni zasadne jest, aby w małym zakładzie pracy pracodawca sam mógł wykonywać czynności dotyczące ochrony przeciwpożarowej, a w przypadku jego nieobecności wyznaczył do wykonywania tych czynności innego pracownika.

Dyrektywa Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy w preambule mówi, że zgodnie z art. 118a Traktatu EWG dyrektywy tego rodzaju - a więc dyrektywa w sprawie poprawy bezpieczeństwa i higieny pracy - nie powinny powodować administracyjnych, finansowych i prawnych ograniczeń, które stanowiłyby czynnik uniemożliwiający tworzenie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw. Niewprowadzenie do projektu zaproponowanej poprawki w istocie stwarza nieuzasadnione ograniczenia, gdyż pozbawia pracodawcę możliwości osobistego wykonywania zadań, za których realizację i tak jest odpowiedzialny.

Podsumowując, Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan zwraca się z prośbą o wprowadzenie do nowelizowanego art. 2091 Kodeksu pracy zapisu pozwalającego na to, aby pracodawcy, którzy przeszli odpowiednie szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, mogli wykonywać osobiście czynności dotyczące ochrony przeciwpożarowej. 

Źródło: PKPP Lewiatan - www.pkpplewiatan.pl