Okres odbywania kary w zakładzie karnym a zezwolenie na pobyt stały

Dyrektywa dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 roku w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich pozwala obywatelom Unii przemieszczać się i przebywać na terytorium państwa członkowskiego innego niż to, którego są obywatelami, przez maksymalny okres trzech miesięcy, bez konieczności spełnienia warunków lub formalności innych niż wymóg posiadania dokumentu podróży. Jeśli jednak prowadzą oni działalność zawodową lub posiadają wystarczające zasoby do zaspokojenia swoich potrzeb oraz pełne ubezpieczenie zdrowotne, mogą oni pozostać w tym innym państwie członkowskim przed dłuższy okres. Obywatele Unii, którzy legalnie zamieszkują w przyjmującym państwie członkowskim przez nieprzerwany okres pięciu lat, mają prawo stałego pobytu w tym państwie.

Porady prawne

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) rozpatrywał sprawę obywatela Nigerii, który zawarł związek małżeński z obywatelką Irlandii. Oboje osiedlili się w Wielkiej Brytanii. Mężczyzna, jako członek rodziny obywatela Unii, otrzymał pozwolenie na pięcioletni pobyt w Zjednoczonym Królestwie. Podczas pobytu w Wielkiej Brytanii został kilkakrotnie skazany na karę pozbawienia wolności i karę tę odbył w zakładzie karnym. Następnie wystąpił o wydanie mu karty stałego pobytu. Podniósł przy tym, że że łączna długość jego pobytu w Wielkiej Brytanii (wraz z okresami pobytu w zakładzie karnym) przekracza znacznie okres pięciu lat wymagany do uzyskania tego prawa. Wniosek został oddalony, a sprawa – na skutek pytania prejudycjalnego sądu brytyjskiego – trafiła do TSUE. Pytanie brzmiało: czy okresy pobytu w zakładzie karnym i okresy krótsze niż pięć lat, które poprzedzają uwięzienie wnioskodawcy i które po nim następują, mogą być brane pod uwagę dla celów uzyskania zezwolenia na pobyt stały?

TSUE orzekł, że

okresy, w których nie zamieszkiwał z tym obywatelem ze względu na pobyt w zakładzie karnym w przyjmującym państwie członkowskim, nie mogą być brane pod uwagę dla tego celu

. Przede wszystkim obywatel państwa trzeciego, będący członkiem rodziny obywatela Unii, który skorzystał z prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu, może zaliczyć dla celów nabycia prawa stałego pobytu tylko okresy, które spędził z tym obywatelem. Podczas pobytu w zakładzie karnym ten warunek nie jest spełniony. Ponadto uzyskanie prawa stałego pobytu uzależnione zostało od integracji zainteresowanej osoby w przyjmującym państwie członkowskim. Tymczasem orzeczenie przez sąd krajowy bezwarunkowej kary pozbawienia wolności może świadczyć o nieposzanowaniu przez zainteresowaną osobę wartości wyrażonych przez społeczeństwo przyjmującego państwa członkowskiego w jego prawie karnym. Uwzględnienie zatem okresów odbywania kary pozbawienia wolności dla celów nabycia prawa stałego pobytu w oczywisty sposób byłoby sprzeczne z celem, do którego dąży dyrektywa, ustanawiając prawo pobytu.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 16 stycznia 2014 roku, C-378/12, www.curia.europa.eu


Zespół
e-prawnik.pl

Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne

Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?


Masz inne pytanie do prawnika?

 

Komentarze

    Nie dodano jeszcze żadnego komentarza. Bądź pierwszy!!

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika