Jak traktować wypowiedzenie o pracę umowy na czas określony

Powódka była zatrudniona u pozwanego na postawie umowy o pracę na okres dwóch lat. Strony w umowie nie przewidziały możliwości wcześniejszego jej rozwiązania za wypowiedzeniem. Powódka jednak – przed upływem dwóch lat – złożyła pracodawcy oświadczenie nazwane wypowiedzeniem. Pracodawca uznał, iż jest ono nieskuteczne. Po tym, jak powódka przestała przychodzić do pracy, pracodawca rozwiązał z nią umowę bez wypowiedzenia. Sprawa przed sądem toczyła się o sprostowanie świadectwa pracy, a konkretnie wskazanego w nim sposobu zakończenia stosunku pracy. Sprawa na skutek pytania prawnego trafiła do Sądu Najwyższego, który stwierdził, że

Oświadczenie woli nazwane wypowiedzeniem, złożone pracodawcy przez pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony, w której nie przewidziano możliwości jej wypowiedzenia (art. 33 k.p.), powoduje rozwiązanie umowy o pracę na mocy przepisów o rozwiązaniu przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W uzasadnieniu SN zwrócił uwagę, iż dotychczas w orzecznictwie rozważana była podobna sytuacja, kiedy to umowę rozwiązał pracodawca. W uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011 r., III PZP 6/11 przyjęto, że pracownikowi, któremu pracodawca wypowiedział umowę o pracę zawartą na czas określony, w przypadku, gdy strony nie przewidziały możliwości jej wcześniejszego rozwiązania za wypowiedzeniem (art. 33 k.p.), przysługują roszczenia określone w art. 59 w związku z art. 56 k.p.

Porady prawne

Wypowiedzenie umowy o pracę zawartą na czas określony, w której strony nie przewidziały możliwości jej wcześniejszego rozwiązania za wypowiedzeniem, nie jest bezwzględnie nieważne. Właściwie nie jest to wypowiedzenie (bo jest ono niedopuszczalne), a tylko jego pozór, dlatego nie można go oceniać pod kątem nieważności wypowiedzenia. SN zwrócił uwagę, że gdyby uznać wypowiedzenie złożone przez pracownika za bezwzględnie nieważne, to stosunek pracy trwałby nadal. Rodziłoby to niekorzystne następstwa (pracodawca musiałby rozwiązać umowę o pracę, narażając się na proces sądowy; jednocześnie pracownikowi służyłoby powództwo o dopuszczenie do pracy).

Skoro oświadczenie pracownika, nazwane wypowiedzeniem, nie jest wypowiedzeniem w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, to należy je uznać za inną czynność. SN doszedł do wniosku, iż - respektując zamiar pracownika rozwiązania stosunku pracy – należy je uważać za rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia (art. 55 k.p.). Powoduje to ustanie stosunku pracy, bez względu na to, czy spełnione zostały warunki do takiego rozwiązania umowy. Jednym Do świadectwa pracy należy wpisać, że stosunek pracy ustał wskutek rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika. SN przypomniał jednak, że w takim przypadku "wypowiedzenia" przez pracownika umowy nieprzewidującej możliwości jej wypowiadania, sąd może zasądzić od niego odszkodowanie na rzecz pracodawcy (art. 61[1] k.p.), chyba że rzeczywiście zachodziły przesłanki rozwiązania przez niego umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 55 k.p.).

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 14 lutego 2012 roku, sygn. akt III PZP 5/11


Zespół
e-prawnik.pl

Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne

Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?


Masz inne pytanie do prawnika?

 

Komentarze

    Nie dodano jeszcze żadnego komentarza. Bądź pierwszy!!

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika