Jaka opłata od wpisu użytkowania wieczystego i własności budynków do księgi wieczystej?
Sąd Okręgowy zwrócił się do Sądu Najwyższego z pytaniem prawnym: Czy w sprawach o wpis prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności zabudowań posadowionych na tym gruncie pobierana jest jedna opłata stała (art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, tekst jednolity: Dz.U. Nr 90, poz. 594 z późń. zm.), czy też należy pobrać opłatę od żądania wpisu każdego z tych praw oddzielnie (art. 42 ust. 1 w zw. z art. 45 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych)? W odpowiedzi Sąd Najwyższy podjął uchwałę:
Od wniosku o wpis w księdze wieczystej prawa użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności posadowionych na nim budynków pobiera się opłatę stałą określoną w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jedn. tekst Dz.U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 ze zm.) od wniosku o wpis każdego z tych praw.
Przepis art. 42 ust. 1 u.k.s.c. ustanawia zasadę, w myśl której opłatę stałą w kwocie 200 zł pobiera się od wniosku o wpis w księdze wieczystej własności, użytkowania wieczystego lub ograniczonego prawa rzeczowego, dopuszczając od niej wyjątki przewidziane w przepisach szczególnych. Z kolei art. 45 ust. 2 u .k.s.c., określa sposób pobierania opłat w sytuacji, gdy mamy do czynienia z kilkoma żądaniami zawartymi w jednym wniosku i to zarówno wówczas, gdy wpis ma być dokonany na tej samej, jak i na różnej podstawie prawnej. Wówczas opłatę stałą w kwocie 200 zł pobiera się odrębnie od wniosku o wpis każdego prawa. Opłata związana jest więc z wpisem konkretnego prawa.
Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29 kwietnia 2008 roku, sygn. akt III CZP 18/08 (OSNC 2009, nr 6, poz. 83) wskazał, że prawo użytkowania wieczystego oraz prawo własności budynku to dwa różne prawa i od wpisu każdego z nich należy pobrać oddzielna opłatę, także jeżeli żądanie ich wpisu zostało zamieszczone w jednym wniosku. Prawo własności budynków znajdujących się na gruncie w użytkowaniu wieczystym jest specyficzne, bo nie jest ono prawem samodzielnym, nie może być przedmiotu osobnego obrotu i dzieli los użytkowania wieczystego (art. 235 § 2 k.c.). Zdaniem Sądu Najwyższego rozpoznającego niniejszą sprawę nie stanowi to jednak uzasadnionej podstawy do podważenia ww. stanowiska. Ustawa o kosztach sądowych nie różnicuje bowiem dla celu określenia zasad i trybu pobierania opłaty sądowej od wniosku o wpis praw w księdze wieczystej praw, których wpis ma dotyczyć, na prawa główne i zależne. Kwestia nadmiernego fiskalizmu, zdaniem Sądu Najwyższego, nie może być przedmiotem wykładni, a stanowi co najwyżej postulat co do ewentualnej zmiany prawa.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2012 roku, sygn. akt III CZP 81/12, www.sn.pl
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?