Jakie są zasady dochodzenia części roszczeń w postępowaniu uproszczonym?
Art. 505 (1) kodeksu postępowania cywilnego stanowi, że przepisy niniejszego działu (o postępowaniu uproszczonym) stosuje się między innymi w sprawach należących do właściwości sądów rejonowych o roszczenia wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dziesięciu tysięcy złotych. Zaś art. 505 (3) § 3 stanowi, że jeżeli powód dochodzi części roszczenia, sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu przewidzianym w niniejszym rozdziale tylko wtedy, gdy postępowanie to byłoby właściwe dla całego roszczenia wynikającego z faktów przytoczonych przez powoda. W przeciwnym wypadku sprawa rozpoznawana jest z pominięciem przepisów niniejszego rozdziału.
Sąd Najwyższy stwierdził, że sprawa, w której powód dochodzi kwoty niższej, niż wskazana w art. 505 (1) pkt 1 kpc., stanowiącej resztę zaspokojonego wcześniej roszczenia, którego wysokość przekraczała kwotę określoną w powyższym przepisie, podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym (art. 505 (3) § 3 kpc.).
Orzeczenie to jest sprzeczne z literalną wykładnią art 505 (3) k.p.c., gdyż Sąd Najwyższy dopuścił możliwość dochodzenia części roszczenia w postępowaniu uproszczonym w razie, gdy co do całości nie byłoby ono dopuszczalne. Jednakże postępowanie uproszczone jest dopuszczalne, gdy część roszczenia wynika z racji nieuregulowania całości zobowiązania i stanowi resztę roszczenia. Ważne przy tym by kwota ta nie przekraczała 10000 zł.
Uchwała Sąd Najwyższy z 11 lutego 2005 r., sygn. akt III CZP 83/04
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?