Skazanie dziennikarza wyrokiem karnym nie przesądza bezprawności działania wydawcy
Powód domagał się od wydawcy i redaktora naczelnego pewnej gazety zapłaty zadośćuczynienia w związku z naruszeniem jego dóbr osobistych w artykułach prasowych. Dziennikarka gazety została wcześniej skazana wyrokiem karnym za zniesławienie medialne (art. 212 § 2 k.k.). Mimo to sądy cywilne obu instancji oddaliły powództwo. Uznały bowiem, że działanie dziennikarki nie było bezprawne, gdyż zostało podjęte w uzasadnionym interesie społecznym, a przed publikacją dochodziło do odpowiedniego sprawdzenia zamieszczonych później w gazecie informacji. Sprawa na skutek skargi kasacyjnej trafiła do Sądu Najwyższego, który stwierdził, że
Skazanie dziennikarza prawomocnym wyrokiem za tzw. przestępstwo zniesławienia medialnego (art. 212 § 2 k.k.), polegające na opublikowaniu w dzienniku ogólnopolskim serii artykułów pomawiających powoda o postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć go w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu, nie przesądza w sprawie o naruszenie dóbr osobistych bezprawności działania wydawcy i redaktora naczelnego.
Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, iż toczy się dyskusja o zasadności karania zniesławienia w prawie karnym. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 12 maja 2005 roku, sygn. akt SK 43/05 (OTK-A Zb.Urz. 2008, nr 3, poz. 57) uznał art. 212 § 2 k.k. za zgodny z konstytucją, wskazując na potrzebę utrzymania dwóch różnych sposobów ochrony dóbr osobistych, tj. w prawie karnym oraz w prawie cywilnym. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest m.in. inne rozumienie bezprawności w sferze prawa karnego i w sferze prawa cywilnego. Sąd karny badał, czy dziennikarka zawarła w materiale prasowym dokładne i wiarygodne informacje, nie wypaczające rzeczywistości i oparte na faktach. Sąd cywilny rozważa natomiast, czy naruszenie dóbr osobistych było bezprawne dlatego, że dziennikarz pozwanego wydawcy nie działał m.in. w uzasadnionym interesie publicznym i nie dokonał przed publikacją odpowiednich czynności sprawdzających (art. 12 ust. 1 Prawa prasowego). Dlatego skazanie dziennikarza w procesie karnym na podstawie art. 212 § 2 k.k. nie przesądza automatycznie bezprawności działania wydawcy i redaktora naczelnego.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 marca 2012 roku, sygn. akt I CSK 370/11, OSNC 2012/11, poz. 133
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?