Wniesienie środka trwałego do spółki partnerskiej

Pytanie:

"Wspólnik spółki partnerskiej zakupił środek trwały na własne potrzeby. W tym samym miesiącu chciałby wnieść ten środek trwały do majątku spółki partnerskiej. Czy wniesienie środka trwałego do majątku spółki partnerskiej będzie stanowiło podwyższenie majątku spółki? Czy takie wprowadzenie środka trwałego może się odbyć na podstawie oświadczenia o wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych i czy może on być amortyzowany?"

Odpowiedź prawnika: Wniesienie środka trwałego do spółki partnerskiej

Zgodnie z zapisem art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc jednym z kryteriów środka trwałego jest to, że stanowi on własność lub współwłasność podatnika (podatnikiem jest np. osoba fizyczna – wspólnik spółki partnerskiej). W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki handlowej osobowej (np. jawnej, partnerskiej) podmiotem gospodarczym nie są poszczególni wspólnicy jako podatnicy podatku dochodowego, lecz spółka jako jednostka organizacyjna utworzona i działająca zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych.

W myśl art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa (jaką jest spółka partnerska) może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 ksh), a wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki (art. 48 § 2 ksh).

Konsekwencją powyższego jest fakt, że majątek spółki jest odrębną masą majątkową, która stanowi niepodzielną wspólność majątkową należącą do wszystkich wspólników i mogącą ulec podziałowi w zasadzie tylko po rozwiązaniu spółki, dlatego też udział wspólnika w majątku spółki (we wszystkich częściach składowych tego majątku) w czasie trwania spółki nie może być określony rachunkowo.

Zatem odrębność majątkową spółki należy traktować w ten sposób, że z momentem wniesienia udziału, udział ten nadal stanowi własność wspólnika, jednak staje się w takim stopniu wyodrębniony, że oddziela się od jego majątku ogólnego, stając się wspólnym majątkiem spółki (współwłasność łączna). W myśl art. 49 § 1 Kodeksu spółek handlowych, jeżeli wspólnik zobowiązał się wnieść tytułem wkładu do spółki rzeczy inne niż pieniądze na własność lub do używania, wówczas do jego obowiązku świadczenia i ryzyka przypadkowej utraty przedmiotu stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydanie wspólnikom (spółce) rzeczy bez zapłaty ceny.

Wspólnicy wnoszą do spółki tytułem wkładu rzecz stanowiącą ich wspólną własność, a wtedy następuje w tym przypadku zmiana sytuacji prawnej rzeczy, tj. przestaje ona być współwłasnością w częściach ułamkowych, a staje się współwłasnością łączną. Należy zauważyć, iż dla ważności umowy zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości wymagana jest forma aktu notarialnego - stosownie do przepisu art. 158 w związku z art. 73 § 2 Kodeksu cywilnego, zatem w przypadku jeśli środek trwały jest nieruchomością nie wystarczy samo oświadczenie o wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych (por. postanowienie Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 14 marca 2005 r., sygn. I US.I/415/1/05).


Piotr Geliński

Doradca podatkowy

Doradca podatkowy nr 10841; magister prawa (absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego).

Od 2002 r. zdobywał doświadczenie jako współpracownik znanych kancelarii prawnych i kancelarii doradztwa podatkowego. Od 2008 r. wykonuje zawód doradcy podatkowego obecnie w formie spółki doradztwa podatkowego;

Specjalizuje się w: udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych; analizie obciążeń podatkowych i ich optymalizacji, planowaniu podatkowym; ocenie umów pod względem wynikających z nich obowiązków podatkowych; doradztwie w sporach z organami podatkowymi, podczas kontroli podatkowej i skarbowej oraz w postępowaniach z zakresu zobowiązań podatkowych, w tym także w postępowaniach sądowoadministracyjnych.

Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne

Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?


Masz inne pytanie do prawnika?

 

Komentarze

    Nie dodano jeszcze żadnego komentarza. Bądź pierwszy!!

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika