Sad stwarza problem z odsetkami - czy za okres niezwrocenia nadplaty za towar z przesylka naleza sie odsetki?

Referendarz sadowy wydal postanowienie w elektronicznym postepowaniu upominawczym (EPU) o braku podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazaniu rozpoznania sprawy do sądu rejonowego w zwiazku z tym, ze jego zdaniem roszczenie budzi wątpliwości w zakresie należności odsetkowej.

Klient (powod) zamowil towar u producenta (pozwanego) i wplacil okreslona przez producenta naleznosc. Towar zostal przeslany poczta. Z nadeslanego z towarem paragonu wynikalo tylko i wylacznie ile kosztowal towar, brak bylo informacji ile wyniosly koszty przesylki. Miesiace pozniej przy kolejnej probie zamowienia towaru klient poprosil, aby niewykorzystana kwote z poprzedniego zamowienia, uwzglednic w obecnym. Pozwany najpierw sklamal, ze calosc poprzedniego przelewu zostala wykorzystana, aby jednak po kolejnych e-mailach klienta kilka dni pozniej napisac, ze dzial finansow wskazal, ze nalezy sie klietowi okreslona przez pozwanego wysokosc kwoty do zwrotu i poprosil o wskazanie konta do przelewu. Pomimo wskazania numeru konta do przelewu wskazana przez pozwanego kwota nigdy nie zostala zwrocona. Nigdy tez pomimo stosownej prosby powoda pozwany nie przedstawil wysokosci kwoty uiszczonej przez pozwanego za wysylke i skanow dokumentacji przedstawiajacej koszty wysylki, przez co powod nie mogl sam zweryfikowac ile mu sie nalezy do zwrotu.
Wiele miesiecy pozniej powod wystosowal kilka wezwan do zaplaty (wskazujac w nich kwote do zwrotu okreslona przez pozwanego), ktore pozostaly bez odzewu.

Klient zlozyl wiec pozew w EPU zadajac zwrotu kwoty wskazanej przez samego pozwanego jako naleznej do zwrotu oraz odsetek ustawowych od tej kwoty od dnia wyslania towaru do dnia zaplaty.

Referendarz sadowy postanowil j/w i stwierdzil w uzasadnieniu:

"Sąd stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty. Roszczenie budzi wątpliwości w zakresie należności odsetkowej. W tym zakresie żądanie odsetek jest przedwczesne. Zgodnie bowiem z art. 481§1 k.c. wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego tj. gdy nie spełnia go w terminie. Roszczenie o zapłatę odsetek powstaje zatem z pierwszym dniem PO TERMINIE wymagalności świadczenia głównego, dopiero wówczas bowiem dłużnik opóźnia się z jego spełnieniem. Roszczenie z tytułu nienależnego świadczenia (bezpodstawnego wzbogacenia) należy do kategorii zobowiązań bezterminowych, w których dla określenia terminu wykonania zobowiązania (spełnienia świadczenia) niezbędne jest wezwanie dłużnika przez wierzyciela określone w art. 455 k.c. Roszczenie to staje się zatem wymagalne niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2010 r. II CSK 126/10, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 2009 r. III CZP 102/09 OSNC 2010/5/75, Biul.SN 2009/11/11). Tymczasem w realiach przedmiotowej sprawy, skoro pozwana spółka uznała swoje zobowiązanie w e-mailu z dnia ***, to odsetki mogły być należne najwcześniej od dnia następnego. Tym bardziej, że z twierdzeń powoda wynika, że przed tą datą nie wzywał pozwanej spółki do zwrotu nadpłaty, a takie wezwanie wystosował dopiero w dniu ***."

Na postanowienie referendarza przysluguje zazalenie.

W zwiazku z powyzsza sytuacja nasuwaja sie nastepujace pytania:

1. Czy postanowienie i jego uzasadnienie jest wlasciwe, sprawiedliwe i zgodne z prawem? Czy istnieja orzeczenia sadow interpretujace te kwestie w sposob korzystniejszy dla powoda? Wydaje sie bowiem, ze sprawiedliwym by bylo, aby pozwany zwrocil te kwote nadplaty za towar juz w dniu wyslania przesylki z towarem, bowiem inaczej nie powod, a pozwany mogl obracac ta kwota czerpiac z tego korzysci. Tymczasem pozwany zatail fakt nadplaty oraz poczatkowo klamal, mowiac ze jest z klientem w pelni rozliczony, a pozniej - pomimo ze przyznal, ze istnieje nadplata - to nigdy nie wydal kopii dokumentacji dotyczacej kosztow wysylki, tak aby powod mogl samodzielnie zweryfikowac wysokosc nadplaty (paragon zawieral jedynie cene towaru, ktora byla znaczaco nizsza niz calkowita uiszczona kwota za towar plus wysylke, co nasuwalo podejrzenia, ze moze istniec nadplata, bowiem wydawalo sie niezbyt prawdopodobne, aby wysylka byla az tak droga).

2. Czy biorac pod uwage powyzsze sad nie powinien byl opierac sie tylko i wylacznie na art. 481§1 k.c., ale np. przyznac odsetki ustawowe na zasadzie korzysci utraconych? Czy warto w tej sprawie zlozyc zazalenie uzasadniajac je w ten sposob, czy tez nie mialoby ono szans powodzenia?
Czy istnieje jeszcze jakis sposob, aby podwazyc to orzeczenie sadu?

3. Czy zazalenie w EPU jest bezplatne (bowiem pouczenie nic nie wspomina o oplacie za zazalenie)?

4. Jesli zazalenia nie warto skladac, to czy warto rozszerzyc pozew i wnioski dowodowe, bowiem oryginalny pozew, aby nie gmatwac sprawy, nie zawieral informacji o tym, ze poczatkowo pozwany sklamal, twierdzac, ze jest z klientem rozliczony (czy bedzie jakas korzysc dla powoda z przedstawienia tego sadowi?) oraz o tym, ze klient prosil pozwanego przy skladaniu kolejnego zamowienia, aby uwzglednil nadplate za poprzednie zamowienie przy oplacie za nowe zamowienie (ktore ostatecznie nie nastapilo, gdyz pozwany stwierdzil, ze przepisy rzekomo sie zmienily i nie moze sprzedac klientowi bezposrednio odsylajac go do hurtowni)? Sad bowiem przyjal, ze wezwanie do zaplaty nastapilo dopiero niedawno, tymczasem za takie wezwanie do zaplaty zapewne moznaby tez uznac te prosbe do pozwanego przy skladaniu kolejnego zamowienia o uwzglednienie niewykorzystanej kwoty za poprzednie zamowienie (trudno to bylo inaczej klientowi sformulowac skoro nie mial pewnosci czy nadplata istnieje, gdyz pozwany zatail poczatkowo fakt jej istnienia).
Jako ze istnieje wielomiesieczna roznica czasu pomiedzy tymi roznymi wydarzeniami (data wyslania towaru, data ponownego zamowienia z prosba o wykorzystanie niewykorzystanej kwoty z poprzedniego zamowienia i data niedawnego formalnego wezwania do zaplaty), zatem roznica w wysokosci odsetek bylaby niepomijalna, w zaleznosci od tego od jakiego momentu je sad policzy.