Od jednej nieruchomości komornikowi należy się jedna opłata
W sprawie o egzekucję z nieruchomości, w której występowało wielu wierzycieli (kolejni przyłączali się do sprawy wszczętej najwcześniej), Komornik przeprowadził licytację nieruchomości dłużnika, a następnie naliczył opłatę osobno od każdej sprawy. W sprawie orzekał sąd, a ostatecznie na skutek pytania prawnego sądu odwoławczego trafiła ona do Sądu Najwyższego, który orzekł, iż
W razie przyłączenia się kolejnego wierzyciela do postępowania egzekucyjnego obejmującego egzekucję z nieruchomości (art. 927 k.p.c.), komornik pobiera – niezależnie od liczby egzekwujących wierzycieli - jedną opłatę stosunkową określoną w art. 49 ust. 1 zd. pierwsze ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 231, poz. 1376), obliczoną od kwoty wyegzekwowanego świadczenia, nie wyższej niż suma świadczeń egzekwowanych na rzecz wierzycieli prowadzących egzekucję.
Sąd Najwyższy przypomniał, że w tym samym czasie w stosunku do określonej nieruchomości może toczyć się tylko jedno postępowanie egzekucyjne. Jeżeli toczy się już postępowanie egzekucyjne z wniosku jednego wierzyciela i nie doszło jeszcze do zajęcia nieruchomości, postępowania wszczęte przez innych wierzycieli łączy się z postępowaniem wszczętym najwcześniej (art. 921 § 2 zdanie drugie w związku z art. 925 k.p.c.). Jeżeli natomiast zajęcie nieruchomości zostało już dokonane, jedność postępowania egzekucyjnego zapewnia art. 927 k.p.c., przewidujący, że wierzyciel, który skierował egzekucję do nieruchomości przez innego wierzyciela, przyłącza się do postępowania wszczętego wcześniej, przy czym nie może żądać powtórzenia czynności już dokonanych, mając w pozostałym zakresie te same prawa co pierwszy wierzyciel. Dochodzi zatem do połączenia postępowania wszczętego później z postępowaniem toczącym się wcześniej, w wyniku czego kształtuje się jedno wielopodmiotowe postępowanie egzekucyjne, obejmujące jedną egzekucję. W konsekwencji toczy się także jedna – w znaczeniu procesowo-technicznym – sprawa egzekucyjna.
W związku z tym, zgodnie z art. 49 ust. 1 u.k.s.e., komornik pobiera – niezależnie od liczby egzekwujących wierzycieli – jedną opłatę stosunkową określoną w tym przepisie, obliczoną od kwoty wyegzekwowanego świadczenia. Należy jednak zastrzec, że kwota stanowiąca podstawę obliczenia opłaty nie może być wyższa od sumy świadczeń egzekwowanych na rzecz wierzycieli prowadzących egzekucję, gdyż w braku takiego zastrzeżenia, jeżeli suma uzyskana ze sprzedaży byłaby wyższa niż suma egzekwowanych i podlegających zaspokojeniu świadczeń, komornik pobierałby opłatę także od nadwyżki podlegającej zwrotowi na rzecz dłużnika, czego zdaniem Sądu Najwyższego zaaprobować nie można.
SN zaznaczył, że przyjęcie takiego rozwiązania uwzględnia również eksponowaną w doktrynie i orzecznictwie zasadę, iż wysokość opłat powinna być ściśle sprzężona z nakładem pracy komornika.
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia z dnia 18 lipca 2012 roku, sygn. akt III CZP 27/12, www.sn.pl
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?