Świadczenie usług transportu drogowego

Ustawa określa zasady podejmowania i wykonywania między innymi krajowego transportu drogowego, który jest rozumiany jako "podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju, za które uważa się również zespoły pojazdów składające się z pojazdu samochodowego i przyczepy lub naczepy, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej." Zgodnie z artykułem 3 ustawy o transporcie drogowym, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi:

• przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą - w niezarobkowym krajowym i międzynarodowym przewozie drogowym osób,
• o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t.

Jeżeli zatem posiadają państwo samochody, których masa przekracza 3,5 tony, to obowiązują państwa zasady i procedury opisane w ustawie o transporcie drogowym. Podstawową zasadą prawa o transporcie drogowym, jest obowiązek uzyskania odpowiedniej licencji na wykonywanie transportu drogowego, zwanej dalej "licencją" . Licencji udziela się na pisemny wniosek strony, w drodze decyzji administracyjnej. Jest ona udzielona na czas oznaczony, nie krótszy niż 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat. Przedsiębiorca podejmujący i wykonujący transport drogowy jest obowiązany do ponoszenia opłat za:

1. czynności administracyjne określone w ustawie,
2. przeprowadzenie egzaminu,
3. wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych.

Szczegółowe stawki określa Minister w drodze rozporządzenia.