Wyciągi bankowe

Organom podatkowym (i organom kontroli skarbowej) przysługuje m.in. prawo uzyskania z banków informacji w zakresie (art. 182 Ordynacji podatkowej w związku z art. 31 ustawy o kontroli skarbowej):

1. posiadanych rachunków bankowych lub rachunków oszczędnościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków;
2. posiadanych rachunków pieniężnych lub rachunków papierów wartościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków;
3. zawartych umów kredytowych lub umów pożyczek pieniężnych, a także umów depozytowych;
4. nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji Skarbu Państwa, a także obrotu tymi papierami wartościowymi;
5. obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi papierami wartościowymi.

Z żądaniem przekazania powyższych informacji organ może wystąpić do banków, jeżeli po uprzednim wezwaniu do udzielenia informacji z tego zakresu albo do upoważnienia odpowiednio naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego do wystąpienia do instytucji finansowych o przekazanie tych informacji, strona w wyznaczonym terminie (art. 183 Ordynacji podatkowej):

1. nie udzieliła informacji;
2. nie upoważniła odpowiednio naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego do wystąpienia do instytucji finansowych o przekazanie informacji;
3. udzieliła informacji, które wymagają uzupełnienia lub porównania z informacjami pochodzącymi z instytucji finansowej.

Zatem organy podatkowe (i organy kontroli skarbowej) mogą zażądać wyciągów bankowych od podatnika (w tym z rachunku prywatnego), a jeśli nie zostaną one im udostępnione, mogą ich żądać bezpośrednio z banków. Odmowa ich udostępnienia przez podatnika w zasadzie jest bezcelowa; może jedynie przedłużyć nieco postępowanie.