Dostosowania do prawa unijnego - reklama, prawo pracy, egzekucja administracyjna itd.

Ile reklam w telewizji?

Njaciekawszą spośród proponowanych zmian - dotyczącą każdego telewidza - jest ta, że odstęp między przerwami reklamowymi w filmach będzie zawsze wynosił co najmniej 20 minut. Wynika to z planowanej zmiany brzmienia art. 16a ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji.

Obecnie ograniczenie częstotliwości przerw reklamowych nie dotyczy m.in. filmów fabularnych i telewizyjnych. Jest to niezgodne z prawem wspólnotowym. Dlatego konieczna była jego modyfikacja. 

Zmiana nie będzie miała wpływu na dopuszczalną przez ustawę częstotliwość przerywania filmów reklamami, określoną w art. 16a ust. 4 ustawy. Zgodnie z nim filmy fabularne i telewizyjne, trwające ponad 45 minut, mogą być przerywane w celu nadania reklam (lub telesprzedaży) raz podczas każdych pełnych 45 minut. Kolejne przerwy są dopuszczalne, jeśli film trwa co najmniej 20 minut dłużej niż dwa lub więcej okresów pełnych 45 minut. Uregulowanie to nie określa natomiast, ile mają wynosić minimalne odstępy między kolejnymi przerwami. 

Nowelizacja nie spowoduje więc zwiększenia, ani zmniejszenia liczby i czasu trwania przerw reklamowych w filmach; zapewni tylko, że odstęp między nimi będzie wynosił co najmniej 20 minut. 

Co ma się zmienić w postępowaniu egzekucyjnym w administracji?

Proponowane zmiany w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w  administracji wynikają z praktyki stosowania dotychczasowych przepisów wdrażających do prawa polskiego przepisy dyrektywy Rady 76/308/EWG z dnia 15 marca 1976 r.

w  sprawie wzajemnej pomocy przy windykacji roszczeń dotyczących niektórych opłat, ceł, podatków i innych środków oraz wykonawczej doń dyrektywy Komisji 2002/94/WE. Posługiwanie się jednolitym tytułem wykonawczym zgodnie z wzorem określonym w art. 26 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jest niedogodne. Spowodowało to konieczność wprowadzenia w ustawie zmian umożliwiających stosowanie tytułów wykonawczych dostosowanych do potrzeb współpracy międzynarodowej w  zakresie dochodzenia należności pieniężnych.

Zmiany te polegają na rozszerzeniu zawartej w art. 66f ustawy delegacji dla ministra właściwego do spraw finansów o możliwość określenia, w drodze rozporządzenia, wzoru tytułu wykonawczego, który będzie przesyłany do obcego państwa wraz z  wnioskiem o pomoc przy dochodzeniu należności powstałych na terenie tego państwa, a także wzoru tytułu wykonawczego wystawianego przez organ wykonujący na podstawie wniosku państwa obcego, który będzie stanowił podstawę do dochodzenia należności obcego państwa w Polsce.

W większości państw członkowskich Unii Europejskiej zagraniczny tytuł wykonawczy stanowi podstawę prowadzenia egzekucji na terenie państwa udzielającego pomocy. W przypadku zatem kierowania do innego państwa tytułu wykonawczego wystawionego w określonym czasie w przeszłości powoduje, że dane zawarte w tym tytule są zdezaktualizowane. W projekcie proponuje się więc zobowiązanie polskich wierzycieli chcących skorzystać z pomocy innych państw przy dochodzeniu określonych należności pieniężnych do aktualizacji tytułu wykonawczego. Data wystawienia tytułu wykonawczego, zgodnie z planowanymi zmianami będzie tożsama z datą skierowania do Ministra Finansów wniosku o wystąpienie do obcego państwa o pomoc w egzekucji należności.

Instytucja aktualizacji tytułu wykonawczego nie jest rozwiązaniem nowym. Rozwiązanie to funkcjonuje w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w  administracji. Nowy będzie natomiast wzór zaktualizowanego tytułu wykonawczego.

W celu zapewnienia zgodności tytułu wykonawczego wystawianego przez organ wykonujący na podstawie wniosku państwa obcego z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, niezbędne jest wprowadzenie stosownej zmiany we wzorze tytułu wykonawczego.

Przygotowaną ustawą wprowadza się również zmianę w art. 115c § 4, polegającą na korekcie błędnie zredagowanego zdania, przez użycie liczby pojedynczej w odniesieniu do państwa obcego, jako wierzyciela egzekwującego, a ponadto przez zamianę nieprawidłowego sformułowania "uczestniczą w podziale kosztów uzyskanych z egzekucji z nieruchomości" prawidłowym: "uczestniczą w podziale kwot uzyskanych z egzekucji z nieruchomości".

Co ma się zminić w Kodeksie pracy?

Zmiany zaproponowane w ustawie - Kodeks pracy mają na celu uszczegółowienie i doprecyzowanie niektórych rozwiązań prawnych wprowadzonych do przepisów Kodeksu pracy ustawą z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Zmiany te dotyczą przepisów dotyczących informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy oraz delegowania pracowników w ramach świadczenia usług.

W zakresie dyrektywy Rady 91/533/EWG z dnia 14 października 1991 r. w  sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącym informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy - projekt przewiduje zwłaszcza:

• dopuszczenie stosowania alternatywnej formy informowania pracowników o podstawowych warunkach zatrudnienia. Obecnie pracodawca, realizując obowiązek przewidziany w art. 29 § 3 Kodeksu pracy, zawiera w informacji przekazywanej pracownikowi opis warunków zatrudnienia, wynikających z przepisów prawa pracy. Proponuje się, aby pracodawca mógł realizować ten obowiązek także przez wskazanie pracownikowi konkretnych przepisów regulujących dane warunki zatrudnienia,
• uzupełnienie i uszczegółowienie informacji o podstawowych warunkach zatrudnienia przekazywanych pracownikowi. Proponuje się, aby informacja przekazywana pracownikowi zawierała także wskazanie układu zbiorowego pracy, którym informowany pracownik jest objęty, a w zakresie uprawnień urlopowych ograniczała się do wymiaru urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi. Dodatkowo proponowane sformułowanie przepisów wskazuje na to, że przekazywana informacja o  najistotniejszych warunkach zatrudnienia powinna uwzględniać warunki zatrudnienia dotyczące konkretnego pracownika,
• uzupełnienie informacji o warunkach zatrudnienia przekazywanych pracownikowi skierowanemu do pracy na obszarze państwa niebędącego członkiem UE.

  Proponuje się, aby zakres informacji o warunkach zatrudnienia poza granicą kraju na obszarze państwa niebędącego członkiem UE był poszerzony o wskazanie warunków powrotu pracownika do kraju, a także, aby informacja o zakresie świadczeń przysługujących z  tytułu skierowania do pracy poza granicami kraju, obejmujących zwrot kosztów przejazdu oraz zapewnienie zakwaterowania, jak również informacja o warunkach powrotu pracownika do kraju - mogły być przekazywane przez pisemne wskazanie odpowiednich przepisów,

• zobowiązanie pracodawcy do informowania pracowników o zmianach w  zakresie warunków zatrudnienia objętych obowiązkiem informowania, co powinno nastąpić niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie jednego miesiąca od ich wejścia w życie, zaś w przypadku, gdy przed tym terminem miałoby dojść do rozwiązania umowy o pracę - najpóźniej do dnia ustania zatrudnienia. Obowiązek ten powinien być bowiem realizowany przez pracodawcę także wobec pracowników skierowanych do pracy na obszarze państwa niebędącego członkiem UE.

W zakresie zaś dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług - projekt przewiduje:

• wskazanie okresu odniesienia, w przypadku ustalania okresu pracy pracowników wykonujących wstępne prace montażowe lub instalacyjne poza budownictwem. Proponuje się, aby okresem odniesienia był okres 1 roku, licząc od dnia rozpoczęcia wykonywania tego rodzaju pracy,
• dalsze sprecyzowanie przesłanek uzasadniających wyłączenie stosowania przepisów o minimalnych warunkach zatrudnienia pracowników skierowanych do pracy na terytorium Polski z państwa będącego członkiem Unii Europejskiej w odniesieniu do pracowników wykonujących wstępne prace montażowe lub instalacyjne poza budownictwem. Dotyczy to takich przesłanek, jak: posiadanie stosownych kwalifikacji przez skierowanych pracowników, wykonywanie pracy na danym stanowisku przez okres nieprzekraczający 8 dni, ujęcie danego rodzaju prac w umowie zawieranej przez pracodawcę,
• wyłączenie przepisów o delegowaniu pracowników wobec określonej kategorii pracodawców. Wyłączenie dotyczyłoby przedsiębiorstw marynarki handlowej i miałoby zastosowanie w stosunku do załóg morskich statków handlowych w sytuacji, gdy kierujący pracodawca ma siedzibę w państwie będącym członkiem Unii Europejskiej lub w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
• uzupełnienie przepisów określających warunki zatrudnienia pracowników delegowanych na nasze terytorium z obszaru Unii Europejskiej o  przepisy dotyczące wykonywania pracy lub innych zajęć zarobkowych przez dziecko.

Podstwa prawna:

• Rządowy projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej (druk 281);
• Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. 2004 r., Nr 253, poz. 2531);
• Dyrektywa Rady 76/308/EWG z dnia 15 marca 1976 r. w  sprawie wzajemnej pomocy przy windykacji roszczeń dotyczących niektórych opłat, ceł, podatków i innych środków (Dz.Urz. WE L 73 z 19.03.1976, str. 18, ze zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 01, str. 44, ze zm.);
• Dyrektywa Komisji 2002/94/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. ustalająca szczegółowe zasady wykonywania niektórych przepisów dyrektywy Rady 76/308/EWG w  sprawie wzajemnej pomocy przy windykacji roszczeń dotyczących niektórych opłat, ceł, podatków i innych środków (Dz.Urz. WE L 337 z  13.12.02, str. 41, ze zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 12, str. 299, ze zm.);
•  Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. 2002 r., Nr 110, poz. 968, ze zm.);
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w  administracji (Dz. U. 2001 r., Nr 137, poz. 1541, ze zm.);
• Ustawa z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. 2003 r., Nr  213, poz. 2081);
• Dyrektywa Rady 91/533/EWG z dnia 14 października 1991 r. w  sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącym informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy (Dz.Urz. WE L 288 z 18.10.1991, str. 32; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 2, str. 3);
• Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz.Urz. WE L 18 z 21.01.1997, str. 1; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 2, str. 431)