Zaostrzenie odpowiedzialności karnej za pedofilię i kazirodztwo

W uzasadnieniu rządowego projektu nowelizacji Kodeksu karnego czytamy miedzy innymi:

Celem projektowanej ustawy jest zaostrzenie odpowiedzialności sprawców przestępstw o podłożu seksualnym, popełnianych wobec osób małoletnich poniżej 15 roku życia, jak również wobec osób najbliższych ( kazirodztwo). Jednocześnie projekt przewiduje zwiększenie skuteczności działań, podejmowanych wobec sprawców tego typu przestępstw, zmierzających do poddania ich terapii tonizującej przestępcze zachowania seksualne.

Konieczne jest bowiem zapewnienie właściwego postępowania ze sprawcami czynów zabronionych skazanych za przestępstwo skierowane przeciwko wolności seksualnej, popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych. Projekt posługuje się pojęciem „zaburzenia preferencji seksualnych", które jest zdefiniowane w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych  ustalonej przez Światową Organizację Zdrowia. (...) Istotne jest  jednolite określenie populacji skazanych z art. 197 - 203 Kodeksu karnego. Funkcjonujące aktualnie określenie „zakłócenie czynności psychicznych o podłożu seksualnym, inne niż choroba psychiczna" może budzić wątpliwości  w sferze orzeczniczej. Zaburzenia preferencji seksualnych są zaburzeniami psychicznymi w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (...)

Szczególny sposób postępowania dotyczył będzie sprawców czynów określonych w projektowanym art. 197 § 3 pkt 2 i 3 Kodeksu karnego, to jest osób, które dopuściły się zbrodni zgwałcenia wobec małoletniego poniżej lat 15 albo wobec osoby najbliższej, wymienionej w dyspozycji art. 201 k.k.

Celem projektowanej instytucji, związanej z wprowadzeniem nowego rodzaju środka zabezpieczającego w postaci obligatoryjnego umieszczenia skazanego w ośrodku prowadzącym terapię farmakologiczną i psychoterapię zmierzającą do obniżenia popędu seksualnego albo skierowania go na leczenie ambulatoryjne w celu przeprowadzenia takiej terapii, jest zmniejszenie prawdopodobieństwa popełniania kolejnych czynów zabronionych o takim charakterze. Należy przy tym zaznaczyć, że sprawcy przestępstw przeciwko wolności seksualnej i obyczajności stwarzają wysokie ryzyko powrotu do przestępstwa, a przez to wymagają specjalistycznych oddziaływań korygujących w trakcie wykonywania kary pozbawienia wolności i właściwego leczenia oraz dozoru po jej odbyciu.

 Podkreślenia wymaga również fakt, że zakresem podmiotowym projektowanej regulacji objęci będą wyłącznie sprawcy, którzy w chwili dokonywania czynu zabronionego nie byli niepoczytalni, ani nie stwierdzono u nich choroby psychicznej. Sprawcy, u których w toku postępowania karnego stwierdzono niepoczytalność określoną w art. 31 §1 k.k.,  podlegają bowiem zasadom określonym w art. 94 k.k. i obejmowani są w ramach orzeczonego środka zabezpieczającego leczeniem w zamkniętych zakładach psychiatrycznych, jeżeli spełnione są kumulatywne warunki do orzeczenia takiego środka.

Skala zjawiska przestępczości przeciwko wolności seksualnej w okresie ostatnich kilku lat jest na tyle duża, że wymaga podjęcia zdecydowanych działań. (...)

W związku z tym projekt przewiduje następujące zmiany:

W art. 93 Kodeksu karnego wprowadzono dodatkową przesłankę orzeczenia środka zabezpieczającego, która będzie stanowiła podstawę umieszczenia sprawcy przestępstwa popełnionego w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych, w zakładzie zamkniętym lub skierowania na leczenie ambulatoryjne.  Przed orzeczeniem tego środka sąd zobowiązany będzie do wysłuchania lekarzy psychiatrów, lekarza seksuologa oraz psychologa.

W projektowanym art. 95a § 1 k.k., doprecyzowano cel umieszczenia skazanego na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonywania za przestępstwo skierowane przeciwko wolności seksualnej, popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych w zakładzie zamkniętym albo skierowania go na leczenie ambulatoryjne. Celem tym jest przeprowadzenie terapii farmakologicznej i psychoterapii, zmierzających do obniżenia jego popędu seksualnego. Terapia farmakologiczna nie będzie mogła być stosowana, jeżeli jej przeprowadzenie spowodowałoby poważne niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia skazanego.

W dodanym do art. 95a § 1a przewidziano, że w przypadku sprawcy skazanego za przestępstwo określone w art. 197 § 3 pkt 2 lub 3, polegającego na dokonaniu zgwałcenia osoby małoletniej poniżej 15 roku życia lub osoby najbliższej, wymienionej w dyspozycji art. 201 k.k.,  umieszczenie go w zakładzie zamkniętym albo skierowanie  na leczenie ambulatoryjne, o którym mowa w § 1, jest obligatoryjne.(...)

Projekt dokonuje zaostrzenia odpowiedzialności karnej za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, skierowane przeciwko małoletnim  poniżej 15 roku życia, jak również przeciwko członkom najbliższej rodziny. Konieczność dokonania zmian w tym zakresie wynika z potrzeby wzmocnienia prawnokarnej ochrony osób, których prawidłowy rozwój psychofizyczny może zostać zagrożony działaniami sprawców tego rodzaju przestępstw.

Przewiduje się wprowadzenie dodatkowych  typów kwalifikowanych przestępstwa zgwałcenia, określonego w art. 197 § 3 k.k. poprzez  dodanie w tym przepisie:

• przestępstwa zgwałcenia osoby małoletniej poniżej 15 lat,
• przestępstwa zgwałcenia wstępnego, zstępnego, przysposobionego, przyspo­sabiającego, brata lub siostry.

Przestępstwa te zagrożone będą karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

W ocenie projektodawców, najpoważniejsze przestępstwa skierowane przeciwko wolności seksualnej, w tym przede wszystkim popełniane na szkodę małoletnich lub niepełnoletnich dzieci, powinny stanowić zbrodnię.

Projekt przewiduje ponadto modyfikację ustawowego zagrożenia przestępstwa kazirodztwa, określonego w art. 201 k.k., co  wynika z konieczności zachowania wewnętrznej spójności przepisów odnoszących się do tej samej materii kodeksowej. Przestępstwo kazirodztwa w typie podstawowym zagrożone będzie karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Wprowadzenie w projektowanym art. 202a k.k. nowego typu przestępstwa, polegającego na nawiązywaniu kontaktu z małoletnim poniżej 15 lat za pośrednictwem systemu teleinformacyjnego lub sieci telekomunikacyjnej i podejmowaniu czynności zmierzających do spotkania z nim, w celu popełnienia przestępstwa określonego w art. 197 § 3 pkt 2, art. 200 lub produkowania bądź utrwalania treści pornograficznych z jego udziałem.(....)

Źródło: druk sejmowy nr 1276

Sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej przewidziano na 23 września 2009r podczas pierwszego dnia 50 posiedzenia Sejmu.

Zespół
e-prawnik.pl