ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy - przepisy uchylone

Rozporządzenie zostało uchylone rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 listopada 2002 r.w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

Dz.U.98.79.513
2001-07-24 zm. Dz.U.01.4.36

(Dz. U. z dnia 27 czerwca 1998 r.)

Na podstawie art. 228 § 3 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Ustala się wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń chemicznych i pyłowych czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, określone w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Ustala się wartości najwyższych dopuszczalnych natężeń fizycznych czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, określone w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia.

3. Dawki graniczne promieniowania jonizującego i wskaźniki pochodne określające zagrożenie promieniowaniem jonizującym określają odrębne przepisy.

§ 2. Wartości, o których mowa w § 1 ust. 1, określają najwyższe dopuszczalne stężenia czynników szkodliwych dla zdrowia, ustalone jako:
1) najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) - średnie ważone, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i tygodniowego, określonego w Kodeksie pracy wymiaru czasu pracy przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń,
2) najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) - wartość średnia, która nie powinna spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń, jeżeli utrzymuje się w środowisku pracy nie dłużej niż 30 minut w czasie zmiany roboczej,
3) najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe (NDSP), które ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia pracownika nie może być w środowisku pracy przekroczone w żadnym momencie.

§ 3. Wartości, o których mowa w § 1 ust. 2, określają najwyższe dopuszczalne natężenia fizycznego czynnika szkodliwego dla zdrowia - ustalone jako wartość średnia - której oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i tygodniowego, określonego w Kodeksie pracy wymiaru czasu pracy, przez okres jego aktywności zawodowej, nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń.

§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1989 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. z 1995 r. Nr 69, poz. 351).

§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr 1

WYKAZ WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ CHEMICZNYCH I PYŁOWYCH CZYNNIKÓW SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA W ŚRODOWISKU PRACY

¹ CAS (Chemical Abstracts Service Registry Number) jest oznaczeniem numerycznym substancji pozwalającym jednoznacznie zidentyfikować substancję chemiczną.
² Czysta substancja ma nazwę zwyczajową HHDN, a produkt zawierający 85% HHDN nosi nazwę aldryna.
³ Obowiązuje równoległe oznaczanie stężeń benzenu w powietrzu.
⁴ NDS dotyczy również mieszaniny izomerów: 1,2-i 1,4-dichlorobenzenu.

⁵ Patrz przypis 4.
⁶ NDSCh dotyczy 1,2-dichloroetanu.
⁷ NDSCh dotyczy 1,1-dichloroetenu.
⁸ Czysta substancja ma nazwę zwyczajową HEOD, a produkt zawierający 85% HEOD nosi nazwę dieldryna.
⁹ NDS dotyczy również mieszaniny izomerów diizocyjanianów tolueno-2,4-diylu i tolueno-2,6-diylu [26471-62-5].
¹⁰ Patrz przypis 9.
¹¹ NDS i NDSCh nie dotyczy środowiska pracy w podziemnych wyrobiskach zakładów górniczych.
¹² Możliwych jest 5 stereoizomerów: a, b, g, s, e. Pestycyd będący ich mieszaniną wg PN nazywa się zwyczajowo HCH, izomery - gamma-HCH, a produkt zawierający minimum 99% gamma-HCH nosi nazwę zwyczajową lindan.
¹³ NDSP dotyczy pyłów manganu.
¹⁴ NDS dotyczy również mieszaniny izomerów: 3 i 4-nitrotoluenu.
¹⁵ Patrz przypis 14.
¹⁶ NDS dotyczy również 3-metylobutan-1-olu (alkoholu izoamylowego) [123-51-3] oraz pozostałych izomerycznych alkoholi.
¹⁷ Pył całkowity zawierający wolną krystaliczną krzemionkę poniżej 2%.
UWAGI Jeżeli NDS dotyczy mieszaniny izomerów, to w przypadku występowania w środowisku pracy jednego z nich, należy stosować tę samą wartość NDS (podany numer CAS dotyczy mieszaniny).
Definicje pyłów i aerozoli są określone w Polskich Normach.

¹ Pył respirabilny - zbiór cząstek przechodzących przez selektor wstępny o charakterystyce przepuszczalności według wymiarów cząstek opisanej logarytmiczno-normalną funkcją prawdopodobieństwa ze średnią wartością średnicy aerodynamicznej 3,5 ± 0,3 mm i z geometrycznym odchyleniem standardowym 1,5 ± 0,1.

² Włókna respirabilne - włókna o długości powyżej 5 mm o maksymalnej średnicy poniżej 3 mm i o stosunku długości do średnicy > 3.
³ Dotyczy sadzy technicznej nie zawierającej więcej benzo(a)pirenu niż 35 mg w 1 kg sadzy.
⁴ Poddana obróbce termicznej powyżej 800°C.
Uwaga: Definicje pyłów są określone w Polskiej Normie.

ZAŁĄCZNIK Nr 2

WYKAZ WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH NATĘŻEŃ FIZYCZNYCH CZYNNIKÓW SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA W ŚRODOWISKU PRACY

A. Hałas, hałas infradźwiękowy i hałas ultradźwiękowy

1. Hałas
2. 1. Hałas w środowisku pracy jest charakteryzowany przez:
   • poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy i odpowiadającą mu ekspozycję dzienną lub poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy i odpowiadającą mu ekspozycję tygodniową (wyjątkowo w przypadku hałasu oddziałującego na organizm człowieka w sposób nierównomierny w poszczególnych dniach w tygodniu),
   • maksymalny poziom dźwięku A,
   • szczytowy poziom dźwięku C.
3. 2. Dopuszczalne ze względu na ochronę słuchu wartości hałasu obowiązują jednocześnie i nie powinny przekraczać wartości podanych w pkt 1.3 lub 1.4, 1.5 i 1.6.
4. 3. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy nie powinien przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja dzienna nie powinna przekraczać wartości 3,64 x 103 Pa2 x s.
5. 4. Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy nie powinien przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja tygodniowa nie powinna przekraczać wartości 18,2 x 103 Pa2 x s.
6. 5. Maksymalny poziom dźwięku A nie powinien przekraczać wartości 115 dB.
7. 6. Szczytowy poziom dźwięku C nie powinien przekraczać wartości 135 dB.
8. 7. W przypadku gdy ze względów technicznych nie ma możliwości zmniejszenia hałasu poniżej wartości określonych w pkt 1.

   3 do 1.6, pracownicy są obowiązani stosować ochronniki słuchu dobrane do wielkości charakteryzujących hałas. Strefy pracy wymagające stosowania ochronników słuchu powinny być oznakowane i odgrodzone, a dostęp do nich powinien być ograniczony.

9. 8. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.
10. Hałas infradźwiękowy
11. 1. Hałas infradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez:
    • równoważny poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką częstotliwościową G odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy lub równoważny poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką częstotliwościową G odniesiony do tygodnia pracy (wyjątkowo w przypadku oddziaływania hałasu infradźwiękowego na organizm człowieka w sposób nierównomierny w poszczególnych dniach w tygodniu),
    • szczytowy nieskorygowany poziom ciśnienia akustycznego.
12. 2. Równoważny poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką częstotliwościową G odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy lub tygodnia pracy nie powinien przekraczać wartości 102 dB.
13. 3. Szczytowy nieskorygowany poziom ciśnienia akustycznego nie powinien przekraczać wartości 145 dB.
14. 4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują jednocześnie.
15. 5. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.
16. 6. Definicje pojęć i metody pomiaru określają odpowiednie Polskie Normy.
17. Hałas ultradźwiękowy
18. 1. Hałas ultradźwiękowy na stanowiskach pracy jest charakteryzowany przez:
    • równoważne poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach tercjowych o częstotliwościach środkowych od 10 do 40 kHz odniesione do 8-godzinnego dnia pracy lub równoważne poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach tercjowych o częstotliwościach środkowych od 10 do 40 kHz odniesione do tygodnia pracy (wyjątkowo w przypadku oddziaływania hałasu ultradźwiękowego na organizm człowieka w sposób nierównomierny w poszczególnych dniach w tygodniu),
    • maksymalne poziomy ciśnienia akustycznego w pasmach tercjowych o częstotliwościach środkowych od 10 do 40 kHz.
19. 2. Równoważne poziomy ciśnienia akustycznego na stanowiskach pracy, odniesione do 8-godzinnego dnia pracy lub tygodnia pracy, oraz maksymalne poziomy ciśnienia akustycznego nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli:

1. 3. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują jednocześnie.
2. 4. Podane wyżej wartości normatywne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.
3. 5. Definicje pojęć i metody pomiaru określają Polskie Normy.

B. Drgania działające na organizm człowieka przez kończyny górne i drgania o ogólnym działaniu na organizm człowieka

1. Drgania działające na organizm człowieka przez kończyny górne
2. 1. Drgania działające na organizm człowieka przez kończyny górne są charakteryzowane przez sumę wektorową skutecznych, ważonych częstotliwościowo przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych kierunkowych X, Y, Z.
3. 2. Wartość sumy wektorowej skutecznych, ważonych przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych kierunkowych X, Y i Z nie powinna przekraczać 2,8 m/s2, przy 8-godzinnym działaniu drgań na organizm człowieka.
4. 3. Dla ekspozycji trwających 30 minut i krócej maksymalna dopuszczalna wartość sumy wektorowej skutecznych, ważonych częstotliwościowo przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych kierunkowych X, Y i Z nie powinna przekraczać 11,2 m/s2.
5. 4. Podane wyżej wartości dopuszczalne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.
6. 5. Definicje pojęć i metody pomiaru określają odpowiednie Polskie Normy.
7. Drgania o ogólnym działaniu na organizm człowieka
8. 1. Drgania o ogólnym działaniu na organizm człowieka są charakteryzowane przez sumę wektorową skutecznych, ważonych częstotliwościowo przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych kierunkowych X, Y i Z.

9. 2. Wartość sumy wektorowej skutecznych, ważonych przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych kierunkowych X, Y i Z nie powinna przekraczać 0,8 m/s2, przy 8-godzinnym działaniu drgań na organizm człowieka.
10. 3. Dla ekspozycji trwających 30 minut i krócej maksymalna dopuszczalna wartość sumy wektorowej skutecznych, ważonych częstotliwościowo przyspieszeń drgań wyznaczonych dla trzech składowych kierunkowych X, Y i Z nie powinna przekraczać 3,2 m/s2.
11. 4. Podane wyżej wartości dopuszczalne obowiązują, jeżeli inne szczegółowe przepisy nie określają wartości niższych.
12. 5. Definicje pojęć i metody pomiaru określają odpowiednie Polskie Normy.

C. Mikroklimat

1. Mikroklimat gorący
2. 1. Mikroklimat gorący na stanowiskach pracy charakteryzowany jest przez wskaźnik obciążenia termicznego WBGT w °C.
3. 2. Dopuszczalne wartości wskaźnika obciążenia termicznego WBGT, umożliwiające realizację podstawowych funkcji przez pracownika na danym stanowisku pracy, nie powinny przekraczać wartości podanych w tabeli 1.

• ) Poziom metabolizmu organizmu pracownika w czasie wykonywania czynności roboczych wzrasta wraz z ciężkością pracy.
  1. 3. W przypadku stanowisk pracy chronionej podane wyżej wartości normatywne należy obniżyć zgodnie z zaleceniami lekarza lub innymi przepisami szczegółowymi.
  2. Mikroklimat zimny
  3. 1. Miejscowe działanie zimnego środowiska termicznego należy oceniać za pomocą wskaźnika siły chłodzącej powietrza WCI.
  4. 2. Dozwolony czas ekspozycji umożliwiający realizację podstawowych funkcji przez pracownika na danym stanowisku pracy należy przyjąć zgodnie z wartościami podanymi w tabeli 2.

D. Promieniowanie optyczne

1. Promieniowanie podczerwone (nielaserowe)

1. 1. Narażenie pracowników na promieniowanie podczerwone charakteryzowane jest przez wartości średnie i najwyższe chwilowe natężenia napromienienia oczu i skóry, odniesione do temperatury 20°C.

1. 2. Najwyższe dopuszczalne średnie natężenie napromienienia wynosi:

1. 3. Najwyższe dopuszczalne chwilowe natężenie napromienienia oka i skóry wyznacza się za pomocą wzoru:

2. Promieniowanie nadfioletowe (nielaserowe)

1. 1. Narażenie pracowników na promieniowanie nadfioletowe charakteryzowane jest przez wartości skuteczne napromienienia erytemalnego (wywołującego rumień skóry) i koniunktywalnego (wywołującego zapalenie spojówki lub rogówki oka).

2. 2. Najwyższa dopuszczalna wartość skuteczna napromienienia koniunktywalnego w ciągu 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy wynosi 30 J/m2 w przypadku narażenia nie powtarzającego się w następnym dniu, a 18 J/m2 w przypadku ekspozycji powtarzających się w kolejnych dniach.
3. 3. Najwyższa dopuszczalna wartość skuteczna napromienienia erytemalnego dla 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy wynosi 30 J/m2, bez względu na powtarzalność ekspozycji.

3. Promieniowanie laserowe

1. 1. Oddziaływanie promieniowania laserowego na organizm człowieka jest zależne przede wszystkim od długości fali promieniowania, czasu i rodzaju ekspozycji, rodzaju eksponowanej tkanki, wielkości napromienienia i luminacji energetycznej zintegrowanej.
2. 2. Maksymalne dopuszczalne ekspozycje (MDE) oka na promieniowanie laserowe źródeł punktowych określa tabela 1, a maksymalne dopuszczalne ekspozycje oka na promieniowanie laserowe źródeł rozciągłych określa tabela 2.
3. 3. Maksymalne dopuszczalne ekspozycje skóry na promieniowanie laserowe określa tabela 3.
4. 4. W przypadku źródeł laserowych emitujących promieniowanie impulsowe powtarzalne lub promieniowanie zmodulowane maksymalną dopuszczalną ekspozycję oka i skóry określają następujące warunki:

Uwagi: dla 1050 nm ŁlŁ1400 nm i dla t<5 x 10-5s, amin należy zwiększyć 1,4 razy.

E. Pola i promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu częstotliwości 0 Hz - 300 GHz.

1. Pola i promieniowanie elektromagnetyczne na stanowiskach pracy charakteryzowane są jednocześnie przez następujące wielkości normatywne:
   • widmo częstotliwości [f, w Hz],
   • natężenie pola magnetycznego o ogólnym działaniu na organizm człowieka (w zakresie częstotliwości od 0 Hz do 3 GHz) [H, w A/m],
   • natężenie pola elektrycznego o ogólnym działaniu na organizm człowieka (w zakresie częstotliwości od 0 Hz do 300 GHz) [E, w V/m],
   • natężenie pola magnetycznego o działaniu miejscowym na kończyny pracownika - ręce do łokci i nogi do kolan (w zakresie częstotliwości od 0 Hz do 800 kHz) [H, w A/m],
   • doza rzeczywista pola magnetycznego strefy zagrożenia, o ogólnym działaniu na organizm człowieka [DH, w (A/m)2h lub T2h],
   • doza rzeczywista pola elektrycznego strefy zagrożenia, o ogólnym działaniu na organizm człowieka [DE, w (V/m)2h],
   • wskaźnik ekspozycji dla dozy rzeczywistej pola elektrycznego i dozy rzeczywistej pola magnetycznego w strefie zagrożenia (W).
2. 1. W otoczeniu źródeł pól elektromagnetycznych powinny być wyznaczone i oznakowane, zgodnie z Polską Normą, obszary występowania silnych pól elektromagnetycznych jako zasięg trzech stref ochronnych:
   • niebezpiecznej - rozumianej jako obszar, w którym przebywanie pracowników jest zabronione,
   • zagrożenia - rozumianej jako obszar, w którym dopuszczone jest przebywanie pracowników zatrudnionych przy źródłach przez czas ograniczony zgodnie z zasadami podanymi w pkt 4,
   • pośredniej - rozumianej jako obszar, w którym dopuszczone jest przebywanie pracowników zatrudnionych przy źródłach w ciągu całej zmiany roboczej.
3. 2. Obszar, poza zasięgiem stref ochronnych, jest obszarem strefy bezpiecznej.
4. 1. Wyróżnia się trzy graniczne wartości natężenia pola elektrycznego E0(f), E1(f), E2(f) i magnetycznego H0(f), H1(f), H2(f) o ogólnym działaniu na organizm człowieka, określone w poszczególnych zakresach częstotliwości (tabele 1 i 2):
   • E0(f) i H0(f) - natężenia pól o częstotliwości f, rozgraniczające strefę pośrednią od strefy bezpiecznej,
   • E1(f) i H1(f) - natężenia pól o częstotliwości f, rozgraniczające strefę zagrożenia od strefy pośredniej,
   • E2(f) i H2(f) - natężenia pól o częstotliwości f, rozgraniczające strefę niebezpieczną od strefy zagrożenia.

5. 2. Pomiędzy wartościami granicznymi obowiązują następujące zależności: E2(f) = 10 E1(f), E0(f) = E1(f)/3; H2(f) = 10 H1(f); H0(f) = H1(f)/3;
6. W strefie zagrożenia ekspozycja powinna spełniać jednocześnie następujące warunki:
   • DE(f) Ł DdE(f),
   • DH(f) Ł DdH(f),
   • W Ł 1.

1. 1. Gdy ekspozycja o działaniu miejscowym dotyczy wyłącznie kończyn, dopuszcza się zwiększone ich narażenie na pola magnetyczne o natężeniach 5 razy większych od dopuszczalnych dla całego ciała, z równoczesnym dopuszczeniem dozy dla kończyn 25 razy większej od dozy dla całego ciała.
2. 2. Przebywanie pracowników w strefie niebezpiecznej dopuszczalne jest pod warunkiem stosowania odpowiednich środków ochrony indywidualnej.
3. 3. Dopuszczalne wartości natężenia pola elektrycznego E1(f) na granicy strefy zagrożenia i pośredniej oraz doza dopuszczalna pola elektrycznego DdE(f) są określone w tabeli 1.

• f - częstotliwość w jednostkach podanych w kolumnie "zakres częstotliwości"; h - czas ekspozycji w godzinach,
• wartości E1(f) oznaczają natężenia pól elektrycznych charakteryzowane wielkościami:
• wartością skuteczną natężenia pola - dla częstotliwości do 1 kHz oraz powyżej 3 MHz,
• wartością równoważną natężenia pola - w zakresie częstotliwości od 1 kHz do 3 MHz,
• wartością uśrednioną w okresie repetycji impulsów i kącie, w którym emitowane jest promieniowanie, w przypadku promieniowania elektromagnetycznego o zmiennym okresowo rozkładzie przestrzennym natężenia pola,
• wielkości określone w tabeli powinny być wyznaczone z dopuszczalnym błędem (niepewnością) nie przekraczającym ±20%,
• wartości E0(f) oraz E2(f) wyznacza się zgodnie z zależnościami przedstawionymi w punkcie 3.

  2, z wyjątkiem zakresów:

• dla zakresu częstotliwości 0 Hz Ł f Ł 0,5 Hz: E0(f) = 10 kV/m, E2(f) = 40 kV/m,
• dla zakresu częstotliwości 0,5 Hz < f Ł 300 Hz: E0(f) = 5 kV/m, E2(f) = 20 kV/m,
• dla pól impulsowych dodatkowo powinien być spełniony warunek: Emax imp < 4,5 kV/m w zakresie częstotliwości 0,1 GHz < f Ł 3 GHz; Emax imp < 0,43 f + 3,2 kV/m w zakresie częstotliwości 3 GHz < f Ł 10 GHz oraz Emax imp < 7,5 kV/m w zakresie częstotliwości 10 GHz < f Ł 300 GHz, gdzie Emax imp - maksymalna wartość natężenia pola w impulsie; f w GHz,
• DdE(f) - doza dopuszczalna pola elektrycznego o częstotliwości f, określona zależnością:

1. 4. Dopuszczalne wartości natężenia pola magnetycznego H1(f) na granicy strefy zagrożenia i pośredniej oraz doza dopuszczalna pola magnetycznego DdH(f) są określone w tabeli 2.

• f - częstotliwość w jednostkach podanych w kolumnie "zakres częstotliwości"; h - czas ekspozycji w godzinach,
• wartości H0(f) oraz H2(f) wyznacza się zgodnie z zależnościami przedstawionymi w punkcie 3.2,
• wartości H1(f) oznaczają natężenia pól magnetycznych charakteryzowane wielkościami:
• wartością skuteczną natężenia pola - dla częstotliwości do 1 kHz oraz powyżej 800 kHz,
• wartością równoważną natężenia pola - w zakresie częstotliwości od 1 kHz do 800 kHz,
• wartością uśrednioną w okresie repetycji impulsów i kącie bryłowym, w którym emitowane jest promieniowanie, w przypadku promieniowania elektromagnetycznego o zmiennym okresowo rozkładzie przestrzennym natężenia pola,
• wielkości określone w tabeli powinny być wyznaczone z dopuszczalnym błędem (niepewnością) nie przekraczającym ±20%,
• DdH(f) - doza dopuszczalna pola magnetycznego o częstotliwości f, określona zależnością: DdH(f) = H12(f) x t, gdzie t = 8 godzin, w zakresie częstotliwości do 3 GHz.
  1. Definicje pojęć i metody pomiaru są określone w Polskich Normach.

Michał Włodarczyk

Radca Prawny

Zajmuje się sprawami osób fizycznych jak również przedsiębiorców. Posiada rozległe doświadczenie w poradnictwie w sprawach życiowych osób fizycznych jak również profesjonalnych problemów prawnych przedsiębiorców. Bazując na swoim doświadczeniu skutecznie doradza w sprawach osób fizycznych jak i przedsiębiorców zawsze dbając o praktyczną stronę problemów prawnych z jakimi zwracają się do niego jego klienci.