Egzekucja z ruchomości

(fot. Money.pl/Anna Kraszkiewicz)

W jaki sposób jest wszczynana egzekucja z ruchomości?

Tak jak w przypadku każdego innego sposobu prowadzenia egzekucji, także i w tym wypadku pierwszym krokiem jest oczywiście złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji do komornika. Wniosek o egzekucję z ruchomości należy złożyć komornikowi tego sądu, w którego okręgu znajdują się ruchomości w chwili składania wniosku. Na właściwość komornika nie ma wpływu zmiana miejsca położenia ruchomości, do której doszło nawet w toku postępowania egzekucyjnego. Komornik, który jest właściwy w chwili złożenia wniosku pozostaje właściwy aż do ukończenia postępowania.

Jak określić, który komornik jest właściwy, gdy w postępowaniu występuje kilku współdłużników?

Może zdarzyć się sytuacja, w której tytuł wykonawczy obejmuje kilku współdłużników. Wtedy przyjmuje się, że komornik, do którego należy przeprowadzenie egzekucji przeciwko jednemu z nich, powołany jest również do przeprowadzenia egzekucji z tego samego tytułu przeciwko każdemu z pozostałych, jeżeli czynności egzekucyjne mają być dokonane w okręgu tego samego sądu rejonowego. Gdyby przeciwko każdemu ze współdłużników właściwi byli do przeprowadzenia egzekucji z ruchomości różni komornicy, wówczas wierzyciel powinien uzyskać od sądu dalsze tytuły wykonawcze i skierować wnioski egzekucyjne do właściwych komorników. Komornik wybrany przez wierzyciela oraz komornik, który wszczął egzekucję, po dokonaniu zajęcia ruchomości zawiadamia o zajęciu komornika działającego przy sądzie rejonowym, w którego okręgu znajdują się ruchomości, w chwili zajęcia, przesyłając odpis protokołu zajęcia ruchomości.

Co należy rozumieć pod pojęciem ruchomości w przypadku egzekucji z ruchomości?

Ruchomością jest każda rzecz, która nie jest nieruchomością ani też częścią składową nieruchomości. Konsekwencją takiej definicji jest brak możliwości kierowania egzekucji (egzekucji z ruchomości) do części składowych nieruchomości. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie realizowania egzekucji z ruchomości kierując ją do rzeczy ruchomych potrzebnych do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi, czyli do przynależności.