Elementy odróżniające znak towarowy w orzecznictwie ETS

22 czerwca 2006 r., w sprawie August Storck KG, z siedzibą w Berlinie (Niemcy) przeciwko Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) ETS wydał wyrok interpretacyjny w odniesieniu do art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, w którym ETS oddalił skargę i obciążył skarżącą kosztami postępowania.

ETS stwierdził, że:

1. W przedmiocie pierwszego zarzutu, dotyczącego naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, w pkt 39 - 45 zaskarżonego wyroku ETS stwierdził, że charakter odróżniający znaku towarowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 należy oceniać, po pierwsze, biorąc pod uwagę towary lub usługi, o których mowa w zgłoszeniu, a po drugie, sposób postrzegania go przez właściwy krąg odbiorców, który składa się z przeciętnych, właściwie poinformowanych, dostatecznie uważnych i rozsądnych konsumentów tych towarów lub usług. Kryteria zaś oceny odróżniającego charakteru trójwymiarowych znaków towarowych, które stanowi kształt samego towaru nie różnią się od kryteriów stosowanych do innych kategorii znaków. W tych okolicznościach tylko znak, który w sposób znaczący obiega od normy lub zwyczajów branżowych i w związku z tym może pełnić podstawową funkcję wskazywania pochodzenia nie jest pozbawiony charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 dlatego Sąd słusznie wziął pod uwagę powszechnie stosowane w obrocie kształty i kolory cukierków przy badaniu, czy zgłoszony znak pozbawiony jest charakteru odróżniającego.

   

2. W przedmiocie innego zarzutu, dotyczącego naruszenia art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94, ETS orzekł, że znak towarowy może uzyskać charakter odróżniający w rozumieniu art. 3 ust. 3 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. 1989, L 40, str. 1) w następstwie używania tego znaku lub w połączeniu z innym zarejestrowanym znakiem towarowym. To samo odnosi się do charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania w rozumieniu art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94, jako że przepis ten jest co do zasady identyczny z art. 3 ust. 3 dyrektywy 89/104. Natomiast torebki używane do wprowadzania do obrotu omawianych towarów nie mogą, ze względu na swoje cechy, stanowić dowodu na to, że zgłoszony znak towarowy jest postrzegany jako wskazówka pochodzenia tych towarów.

W dniu 30 marca 1998 r., na podstawie rozporządzenia nr 40/94, wnosząca odwołanie dokonała zgłoszenia do OHIM, celem rejestracji w charakterze wspólnotowego znaku towarowego, trójwymiarowego znaku towarowego odpowiadającego wyglądowi cukierka koloru jasnobrązowego. Decyzją z dnia 25 stycznia 2001 r. ekspert odrzucił zgłoszenie uzasadniająca tej podstawie, że zgłoszony znak towarowy pozbawiony jest charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 oraz, że nie uzyskał on charakteru odróżniającego w następstwie używania w rozumieniu ust. 3 tego artykułu. Sporną decyzją Czwarta Izba Odwoławcza OHIM utrzymała decyzję eksperta w mocy. Izba Odwoławcza zasadniczo stwierdziła, że samo połączenie kształtu i koloru tworzące zgłoszony znak towarowy nie wskazuje pochodzenia towarów objętych zgłoszeniem, tj. słodyczy. Ponadto uznała, że przedłożone przez wnoszącą odwołanie dokumenty nie stanowią dowodu na to, iż znak ten uzyskał charakter odróżniający w następstwie używania, w szczególności w odniesieniu do cukierków karmelowych. Od decyzji Izby wniesiono odwołanie do sądu. Sąd zasadniczo utrzymał w mocy odwołanie. Od wyroku sądu wniesiono odwołanie do ETS. Strona wnosząca odwołanie wniosła skargę o stwierdzenie nieważności spornej decyzji.

Wyrok ETS z dnia 22 czerwca 2006 r., w sprawie C-24/05 P: August Storck KG, z siedzibą w Berlinie (Niemcy) przeciwko Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).