Niedobór w mieniu pracodawcy a podstawa zwolnienia z pracy
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 1999 r. sprawy z powództwa Mariana P. przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowej Komunikacji Samochodowej w K. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 7 kwietnia 1999 r. (...) orzekł, że:
Samo ujawnienie niedoboru w mieniu powierzonym pracownikowi nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika na podstawie art. 52 § 1 pkt 2 kp. (popełnienie oczywistego przestępstwa, które uniemożliwia zatrudnienie pracownika)
Przedmiotem rozpoznania w postępowaniu kasacyjnym był wyłącznie podniesiony przez stronę pozwaną zarzut naruszenia art. 52 § 1 pkt 2 kp przez przyjęcie, że rozwiązanie umowy o pracę z powodem na podstawie tego przepisu nie było dopuszczalne. Tymczasem, w uzasadnieniach wyroków Sądów obu instancji orzekających w niniejszej sprawie trafnie wywiedziono, że w rozpoznawanej sprawie zarzucane powodowi przestępstwo zaboru mienia ani nie zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem, ani też nie posiada ono znamion oczywistości, skoro samo „ujawnienie niedoboru w mieniu powierzonym pracownikowi nie jest równoznaczne ze stwierdzeniem, że dokonał on zaboru brakującego mienia”. Co więcej, w rozpoznawanej sprawie nie wykazano nawet związku przyczynowego pomiędzy konkretnymi zachowaniami powoda a faktem powstania niedoboru mienia, do którego zresztą - poza powodem - miało dostęp także siedmiu innych pracowników strony pozwanej.
Wyrok Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 listopada 1999 r., sygn. akt I PKN 392/99
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?