Zasada równego dostępu do świadczeń zdrowotnych

14.1.2005

Art. 6 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych stanowi, że zadania władz publicznych w zakresie zapewnienia równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej obejmują w szczególności i tu ustawa wymienia te zadania. Ustawodawca na pierwszy plan wysunął sformułowanie o równym dostępie do świadczeń opieki zdrowotnej.

Sąd Najwyższy stwierdził, że postanowienia umów w sprawie zasad i warunków udzielania świadczeń zdrowotnych przysługujących ubezpieczonym w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, zakazujące pobierania od pacjentów dodatkowych opłat z tytułu korzystania przez nich z tzw. ponadstandardowych warunków pobytu i wyżywienia w okresie leczenia szpitalnego, nie są sprzeczne z prawem ani zasadami współżycia społecznego i stanowią gwarancję równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych.

W systemie ubezpieczenia zdrowotnego, gdzie priorytetem jest prawo do równego dostępu do świadczeń zdrowotnych, umowy, które określały inne zasady korzystania z tych świadczeń, zwłaszcza dające podstawie do żądania dodatkowych opłat naruszają zasadę równego dostępu do świadczeń. Takie uregulowania byłyby sprzeczne z prawem i zasadami współżycia społecznego. Różnicowały by obywateli w zależności od grubości portfela.

Tymczasem system ubezpieczenia zdrowotnego ma na celu właśnie likwidowanie niedogodności występujących z uwagi na zróżnicowanie majątkowe społeczeństwa. Ustalanie opłat dodatkowych w ubezpieczeniu publicznym jest niedopuszczalne z uwagi na zasadę równości. Takie dodatkowe opłaty „cennik usług medycznych ponadstandardowych” jest dopuszczalny oczywiście w świadczeniach oferowanych na rynku prywatnym.

Wyrok Sądu Najwyższego Izba Cywilna z dnia 2 lipca 2004 r., sygn. akt II CK 271/04

Zespół
e-prawnik.pl

Komentarze