"BUD" jako chroniona nazwa pochodzenia
W latach 1996-2000 amerykański browar Anheuser-Busch dokonał w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) zgłoszenia oznaczenia słownego BUD i oznaczenia graficznego zawierającego między innymi określenie „bud" w charakterze wspólnotowych znaków towarowych dla szeregu towarów i usług, w tym między innymi dla piwa.
Czeski browar Budĕjovický Budvar wniósł sprzeciwy wobec rejestracji tych wspólnotowych znaków towarowych, i to w odniesieniu do wszystkich towarów objętych zgłoszeniem. Na poparcie swych sprzeciwów czeska spółka powołała się w szczególności na istnienie nazwy pochodzenia „bud", zarejestrowanej wcześniej dla piwa na podstawie porozumienia lizbońskiego (porozumienie lizbońskie o ochronie i międzynarodowej rejestracji oznaczeń pochodzenia, zawarte w dniu 31 października 1958 r., zrewidowane w Sztokholmie w dniu 14 lipca 1967 r. i zmienione w dniu 28 września 1979 r.) i chronionej jako taka we Francji, oraz na istnienie nazwy „bud" chronionej na podstawie umowy zawartej między Austrią a dawną Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną (umowa między Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną a Republiką Austrii o ochronie danych dotyczących pochodzenia, nazw pochodzenia, oznaczeń geograficznych i innych oznaczeń pochodzenia produktów rolnych i przemysłowych podpisana dnia 11 czerwca 1976 r. i włączona następnie do porządku prawnego Republiki Czeskiej).
OHIM oddalił wniesione przez Budĕjovický Budvar sprzeciwy w całości, uzasadniając to tym, że oznaczenia BUD nie można było uznać na nazwę pochodzenia, że przedsiębiorstwo czeskie nie dowiodło rzeczywistego używania nazwy pochodzenia „bud" w obrocie handlowym oraz że z tytułu tej nazwy spółce Budĕjovický Budvar nie przysługuje prawo do zakazania używania określenia „bud" jako znaku towarowego w Austrii czy we Francji. OHIM uznał w szczególności, że konsumenci europejscy nie mogą postrzegać określenia „bud" jako zdrobnienia od nazwy czeskiego miasta České Budĕjovice, która w języku niemieckim brzmi „Budweis".
Budĕjovický Budvar wniósł do Sądu Pierwszej Instancji skargi na decyzje oddalające jego sprzeciwy.
Sąd Pierwszej Instancji stwierdził nieważność decyzji OHIM dotyczących rejestracji oznaczenia „bud" jako wspólnotowego znaku towarowego między innymi dla piwa.
OHIM popełnił bowiem kilka błędów, oddalając sprzeciwy wniesione przez Budĕjovický Budvar wobec rejestracji zgłoszeń Anheuser-Busch.
Sąd wskazał na wstępie, że OHIM jest zobowiązany uwzględnić chronione w państwach członkowskich prawa wcześniejsze i nie może podważać ich kwalifikacji. W konsekwencji, tak długo jak przyznana nazwie „bud" ochrona w Austrii i we Francji jest ważna na podstawie krajowych przepisów prawa tych państw, na OHIM ciąży obowiązek uwzględnienia skutków takiej ochrony.
Następnie Sąd stwierdził, że OHIM naruszył prawo, wymagając od spółki Budĕjovický Budvar wykazania „rzeczywistego" używania nazw „bud", i to na każdym z terytoriów, na którym nazwy te cieszą się ochroną. OHIM powinien był bowiem dokonać jedynie weryfikacji, czy oznaczenia te były używane w kontekście działalności handlowej mającej na celu uzyskanie korzyści gospodarczych, a nie w sferze prywatnej, przy czym kryterium to nie jest zależne od terytorium, na którym używanie miało miejsce.
Sąd orzekł ponadto, że czeska spółka zdołała dowieść, iż omawiane nazwy są używane w obrocie handlowym. Odnośnie do twierdzenia OHIM, zgodnie z którym Budĕjovický Budvar używa oznaczenia BUD jako znaku towarowego, Sąd zauważył, że nic nie wskazuje na to, by umieszczana na rozpatrywanych towarach wzmianka „bud" odnosiła się bardziej do pochodzenia handlowego niż geograficznego tych towarów.
Sąd stwierdził wreszcie, że OHIM popełnił błąd, nie biorąc pod uwagę wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych pozwalających na ustalenie, czy na mocy prawa austriackiego i francuskiego spółce Budĕjovický Budvar przysługiwało prawo do zakazania używania późniejszego znaku towarowego.
Warto tu przypomnieć, iż odwołanie od orzeczenia Sądu Pierwszej Instancji, ograniczone do kwestii prawnych, może zostać wniesione do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w terminie dwóch miesięcy od doręczenia orzeczenia.
Wyrok Sądu Pierwszej Instancji w sprawach połączonych T-225/06, T-255/06, T-257/06 i T-309/06 - Budĕjovický Buduar przeciwko OHIM; http://curia.europa.eu
A.J.
Zespół e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?