W przypadku wypowiedzenia pracownik nie może żądać dodatkowego odszkodowania
Przepis art. 47 k.p. przewiduje, że pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie w określonej wysokości. Pojawiła się wątpliwość, czy w sytuacji przywrócenia pracownika do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy oraz podjęcia przez niego pracy w terminie 7 dniu od uprawomocnienia się wyroku, pracownik może dochodzić odszkodowania na podstawie przepisów kodeksu cywilnego stosowanego przez art. 300 kodeksu pracy, ponad owo wynagrodzenie? Takie pytanie postawił Sądowi Najwyższemu Sąd Okręgowy w K. SN w odpowiedzi podjął uchwałę:
Pracownik, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach przez sąd pracy po ustaleniu, że wypowiedzenie przez pracodawcę umowy o pracę na czas nieokreślony było nieuzasadnione lub naruszało przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, nie ma prawa do odszkodowania na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego ponad przysługujące mu na podstawie art. 47 k.p. wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.
Źródłem wątpliwości był wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 listopada 2007 roku, sygn. akt SK 18/05 dotyczący art. 58 k.p. TK uznał, że art. 58 k.p. nie może wyłączać dochodzenia innych, niż przewidziane w tym przepisie, roszczeń odszkodowawczych, związanych z bezprawnym rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia.
SN w niniejszej sprawie stwierdził jednak, że powołany wyrok TK nie przekłada się ani bezpośrednio, ani pośrednio na proces wykładni lub sądowego stosowania art. 47 k.p. Wypowiedzenie przez pracodawcę umowy o pracę na czas nieokreślony radykalnie różni się od natychmiastowego rozwiązania przez pracodawcę stosunku pracy z winy pracownika. Zdaniem SN pracownik nie powinien biernie oczekiwać na wynik sporu sądowego z odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę. Nadto w przypadku orzeczenia o przywróceniu do pracy pracownik odzyskuje zatrudnienie na poprzednich warunkach pracy i płacy, co wynagradza mu podstawową szkodę wyrządzoną przez pracodawcę.
SN stwierdził, że art. 47 k.p. zawiera pełną i wyczerpującą regulację finansowej odpowiedzialności pracodawcy za okres pozostawania bez pracy wskutek nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę, jeżeli pracownik zostaje przywrócony do pracy i podejmuje pracę w wyniku przywrócenia do pracy. Wynagrodzeniu za czas pozostawania bez pracy przysługującemu pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przypisuje się charakter odszkodowania. Godząc interesy pracowników i pracodawców ustawodawca stworzył pewien system - z jednej strony dochodzenie roszczeń przez pracownika jest uproszczone i dogodne, ale z drugiej ograniczone co do wysokości. Różni się on od obowiązującej w prawie cywilnym zasady pełnego odszkodowania.
SN przyznał, że maksymalnie określony limit omawianego obowiązku odszkodowawczego pracodawcy w przypadku nieuzasadnionego lub bezprawnego wypowiedzenia umowy o pracę jest kontrowersyjny. Zmiany w tym zakresie wymagają jednak interwencji ustawodawcy. Bez wyraźnych ustawowych - pisze SN - zmian nietrudno wyobrazić sobie "zamęt" jurydyczny i trudności w osądzaniu potencjalnych uzupełniających roszczeń odszkodowawczych dochodzonych na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego w zakresie każdej szkody, jaką pracownik przywrócony do pracy w jakikolwiek sposób łączyłby z nieuzasadnionym lub niezgodnym z prawem wypowiedzeniem mu przez pracodawcę umowy o pracę na czas nieokreślony.
Uchwała składu 7 sędziów z 18 czerwca 2009 roku, sygn. akt I PZP 2/09
Zespół
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?