Czy Nadleśniczemu korzystającemu z samochodu służbowego na podstawie zgody przełożonego należy (...)

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów Nadleśniczego wartości świadczenia z tytułu przejazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym, pismem z dnia 21 listopada 2012 r., Nr IPTPB1/415-569/12-2/DS, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 listopada 2012 r., natomiast w dniu 4 grudnia 2012 r. (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 30 listopada 2012 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane Lasami Państwowymi. Lasy Państwowe, jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, reprezentują Skarb Państwa w zakresie zarządzania mieniem. W skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne: Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych (1 jednostka), Regionalne Dyrekcje Lasów Państwowych (17 jednostek), Nadleśnictwa (431 jednostek) oraz inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (27 jednostek). Wnioskodawca jest jedną z 431 jednostek i podlega Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych.

Nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną w Nadleśnictwie na podstawie planu urządzania lasu oraz odpowiada za stan lasu. Lasy Państwowe działają w oparciu o ustawę z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 ze zm.).

Według Zarządzenia Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, Nadleśniczy jako kierownik jednostki organizacyjnej, jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego. Za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych może wykorzystywać samochód służbowy do dojazdów pomiędzy stałym miejscem pracy i miejscem zamieszkania.

Nadleśniczy otrzymał w dniu 10 września 2012 r. zgodę Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych na wykorzystywanie samochodu służbowego pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem pracy - siedzibą Nadleśnictwa wraz z możliwością garażowania samochodu w miejscu zamieszkania.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 30 listopada 2012 r. Wnioskodawca dodał, iż jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust.2 pkt 3 wyżej powołanej ustawy o lasach, wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię blisko 15,8 tys. ha. Nadleśniczy jest powołany do Służby leśnej i zgodnie z ustawą o lasach bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami stanowiącymi majątek Skarbu Państwa, na terenie całego Nadleśnictwa. Miejscem pracy Nadleśniczego jest biuro oraz teren Nadleśnictwa. Nadleśniczy wykorzystuje samochód służbowy do przejazdów pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem pracy, na co posiada zgodę Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych. Odległość od miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa wynosi 27 km, a dojazd środkami komunikacji publicznej jest niemożliwy ze względu na brak bezpośredniego połączenia. Samochód jest garażowany w miejscu zamieszkania i jest należycie zabezpieczony przed kradzieżą i zniszczeniem.

Zgodnie z Zarządzeniem nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, Nadleśniczy jako kierownik jednostki organizacyjnej jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego. Na podstawie § 18 ust. 2 PUZP dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego, Lasy Państwowe, w wypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Stanowisko Nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności w wykonywaniu powierzonego zarządu majątkiem Skarbu Państwa, zwłaszcza w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia, np. pożary, kradzieże, huragany itp. Możliwość szybkiego dotarcia na miejsce zdarzenia i natychmiastowa reakcja może znacząco obniżyć straty. W razie potrzeby, wyjazdy odbywają się po godzinach pracy lub w dni ustawowo wolne. Często wyjazdy samochodem służbowym, np. do kompleksów leśnych, w delegacje odbywają się bezpośrednio z miejsca zamieszkania, bez wcześniejszego przyjazdu do siedziby Nadleśnictwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystanie przez Nadleśniczego z samochodu służbowego z możliwością garażowania w miejscu zamieszkania stanowi przychód ze stosunku pracy?

Uzupełniając wniosek, Wnioskodawca w piśmie z dnia 30 listopada 2012 r. przeformułował zadane wcześniej pytanie:

Czy Nadleśniczemu korzystającemu z samochodu służbowego na podstawie zgody przełożonego należy doliczyć do przychodu ze stosunku pracy wartość dojazdów z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, dojazdy Nadleśniczego z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy będącego siedzibą Nadleśnictwa i z powrotem, są konsekwencją wykonywania przez Niego obowiązków służbowych. Samochód służbowy wykorzystywany jest do celów służbowych, a nie osobistych. Nadleśniczy zobowiązany jest do stałej dyspozycyjności związanej z ciążącym nad nim obowiązkiem nadzoru nad powierzoną jednostką, np. w przypadku pożarów lasu, szkodnictwa leśnego, bądź innych zagrożeń.

Dojazdy Nadleśniczego z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem nie stanowią zatem nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powinny być doliczane do przychodu ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Nadleśniczy za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, wykorzystuje samochód służbowy do przejazdów pomiędzy miejscem pracy a miejscem zamieszkania. Samochód służbowy jest garażowany w miejscu zamieszkania Nadleśniczego. Uprawnienie do korzystania z samochodu służbowego przez Nadleśniczego, jako kierownika jednostki organizacyjnej, wynika z zarządzenia Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji, przejazdy z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa nie generują również przychodu ze stosunku pracy. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji, gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania, a także garażowanie stanowią realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Nadleśnictwa.

Reasumując, należy stwierdzić, iż przejazdy Nadleśniczego samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa - o ile nie służą osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych ? nie stanowią nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uznawać za przychód pracownika ze stosunku pracy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma obowiązku doliczania do przychodu ze stosunku pracy, wartości dojazdu Nadleśniczego samochodem służbowym, z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Końcowo organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.