Wybieranie torfu

Odpowiedź prawnika: Wybieranie torfu

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska powszechne korzystanie ze środowiska przysługuje każdemu i obejmuje korzystanie ze środowiska, bez użycia instalacji, w celu zaspokojenia potrzeb osobistych oraz gospodarstwa domowego, w tym wypoczynku oraz uprawiania sportu. Korzystanie ze środowiska wykraczające poza ramy korzystania powszechnego może być, w drodze ustawy, obwarowane obowiązkiem uzyskania pozwolenia, ustalającego w szczególności zakres i warunki tego korzystania, wydanego przez właściwy organ ochrony środowiska.  Zwykłym korzystaniem ze środowiska jest takie korzystanie wykraczające poza ramy korzystania powszechnego, co do którego ustawa nie wprowadza obowiązku uzyskania pozwolenia. 

Art. 6 ustawy statuuje natomiast zasadę, że kto podejmuje działalność mogącą negatywnie oddziaływać na środowisko, jest obowiązany do zapobiegania temu oddziaływaniu. Zgodnie z art. 101 ochrona powierzchni ziemi polega m. in. na zapewnieniu jak najlepszej jej jakości, w szczególności przez: 

a) racjonalne gospodarowanie, 

b) zachowanie wartości przyrodniczych, 

c) zachowanie możliwości produkcyjnego wykorzystania, 

d) ograniczanie zmian naturalnego ukształtowania, 

e) utrzymanie jakości gleby i ziemi powyżej lub co najmniej na poziomie wymaganych standardów, 

f) doprowadzenie jakości gleby i ziemi co najmniej do wymaganych standardów, jeżeli nie są one dotrzymane, 

Przy czym przypuszczać można, że torfowiska podlegają szczególnej ochronie, możliwe również, że objęte są ochroną np. z racji tego, że są one położone na obszarze Natura 2000.

Zgodnie zaś z art. 75 ust. 1 w trakcie prac budowlanych inwestor realizujący przedsięwzięcie jest obowiązany uwzględnić ochronę środowiska na obszarze prowadzenia prac, a w szczególności ochronę gleby, zieleni, naturalnego ukształtowania terenu i stosunków wodnych. Przy prowadzeniu prac budowlanych dopuszcza się wykorzystywanie i przekształcanie elementów przyrodniczych wyłącznie w takim zakresie, w jakim jest to konieczne w związku z realizacją konkretnej inwestycji.  Właściwy organ administracji w pozwoleniu na budowę szczegółowo określa zakres obowiązków, o których mowa wyżej. W przypadku zatem zauważonych nieprawidłowości należy zawiadomić zatem organ nadzoru budowlanego.

Ustawa z 27 kwietnia 2001r. o odpadach stanowi w art. 2, że jej przepisy stosuje się także do postępowania z masami ziemnymi lub skalnymi, jeżeli są usuwane albo przemieszczane w związku z realizacją inwestycji lub prowadzeniem eksploatacji kopalin. Nie stosuje się jej natomiast do mas ziemnych lub skalnych usuwanych albo przemieszczanych w związku z realizacją inwestycji, jeżeli miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyzja o pozwoleniu na budowę lub zgłoszenie robót budowlanych określają warunki i sposób ich zagospodarowania, a ich zastosowanie nie spowoduje przekroczeń wymaganych standardów jakości gleby i ziemi, o których mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. Kwestię tę zatem należy ustalać każdorazowo w odniesieniu do konkretnego przypadku.

Trzeba jednak każdorazowo mieć na uwadze, że zgodnie z art. 5 ustawy o odpadach kto podejmuje działania powodujące lub mogące powodować powstawanie odpadów powinien takie działania projektować, planować i prowadzić tak, aby,

1) zapobiegać powstawaniu odpadów lub ograniczać ilość odpadów i ich negatywne oddziaływanie na środowisko przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu ich użytkowania; (… )

2) zapewniać zgodne z zasadami ochrony środowiska unieszkodliwianie odpadów, których powstaniu nie udało się zapobiec lub których nie udało się poddać odzyskowi. 

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie organem ochrony środowiska właściwym w sprawach odpowiedzialności za zapobieganie szkodom w środowisku i naprawę szkód w środowisku jest regionalny dyrektor ochrony środowiska. Z art. 24 ust. 1 tejże ustawy wynika natomiast, że organ ochrony środowiska jest obowiązany przyjąć od każdego zgłoszenie o wystąpieniu bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku. Zgłoszenie takie winno zawierać:

1) imię i nazwisko albo nazwę podmiotu zgłaszającego bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku lub szkody w środowisku, jego adres zamieszkania albo adres siedziby; 

2) określenie rodzaju, opis, wskazanie miejsca i datę wystąpienia bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku lub szkody w środowisku.