Dopuszczalnym sposobem potwierdzenia odbioru i przeznaczenia wyrobów węglowych jest złożenie w (...)

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu potwierdzania w dokumencie dostawy faktu odbioru wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako pośredniczący podmiot węglowy, przed dniem 20 września 2013 r. dostarczał, na podstawie art. 31a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wyroby węglowe zarówno dla pośredniczących jak i zużywających podmiotów węglowych. Na dokumentach dostawy w pkt 14 osoba upoważniona do odbioru wyrobów węglowych miała obowiązek złożyć czytelny podpis. Odbiorcą wyrobów węglowych (finalnym) może być jednak osoba bez rąk, niewidoma, czy też starszy schorowany człowiek, który może mieć problem z wykonaniem czytelnego podpisu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jak powinien wyglądać podpis na dokumencie dostawy w pkt 14, czy może być to podpis skrócony z pieczątką imienną?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółki, zgodnie z art. 31a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, osoba fizyczna, która nie jest w stanie sama wykonać czytelnego podpisu, może upoważnić inną osobę ?do podpisu w jej imieniu?. Prawidłowym podpisem jest również podpis skrócony z przystawioną pieczątką imienną osoby odbierającej wyroby węglowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy, to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
2. dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
3. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
4. import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
5. eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Ponadto, w myśl ust. 2 cytowanego artykułu zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
   
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
   
3. przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, ze zm.);
   
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
   
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
   
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
   
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 ?produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych? w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, ze zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, ze zm.);
   
8. przez zakłady energochłonne do celów opałowych;
   
9. przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, jest: pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a; posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b; dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

Stosownie do art. 31a ust. 7 ustawy, dokument dostawy powinien być przechowywany do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Wskazać należy, iż wzór dokumentu dostawy wyrobów węglowych oraz zasady jego stosowania zawarto w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 196), zwanym dalej rozporządzeniem. Instrukcję wypełnienia dokumentu dostawy wyrobów węglowych - załącznik 1a - zawarto w jego treści. Zgodnie z treścią pkt 14 dokumentu dostawy wyrobów węglowych, podmiot odbierający lub osoba reprezentująca podmiot odbierający wyroby węglowe wpisuje datę i składa podpis potwierdzając odbiór i przeznaczenie wyrobów węglowych.

Z opisu wniosku wynika, iż Wnioskodawca, jako pośredniczący podmiot węglowy, zajmuje się obrotem wyrobami węglowymi. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawidłowego dokumentowania obrotu wyrobami węglowymi zwolnionymi od akcyzy. W ocenie Spółki, osoba fizyczna, która nie może złożyć podpisu, może upoważnić inną osobę do potwierdzenia odbioru wyrobów węglowych. W ocenie Wnioskodawcy, prawidłowy podpis w dokumencie dostawy to również podpis skrócony z pieczątką imienną osoby odbierającej wyroby węglowe.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy, warunkiem zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych jest między innymi dołączenie do przemieszczanych wyrobów dokumentu dostawy. Dokument dostawy służy do udokumentowania przeznaczenia przemieszczanych wyrobów węglowych i potwierdzenia ich dostarczenia do podmiotu, który je odbiera. W opisanej we wniosku sytuacji, dokument dostawy wystawia się i dołącza do wyrobów węglowych w przypadku, gdy wyroby te są dostarczane - przemieszczane - do podmiotu korzystającego ze zwolnienia od akcyzy. Z opisu do punktu 14 załącznika 1a do rozporządzenia ?Wzór dokumentu dostawy wyrobów węglowych? wynika, że w polu tym należy potwierdzić odbiór wyrobów wymienionych w polu 15 dokumentu dostawy. W tym celu podmiot odbierający lub osoba reprezentująca ten podmiot powinna złożyć podpis i wskazać datę dokonania tej czynności.

Wskazać należy, iż w przypadku podpisu składanego w stosunkach urzędowych, zwłaszcza na pismach mających charakter czynności prawnej, przyjmuje się powszechnie, że podpis oznacza imię i nazwisko lub co najmniej nazwisko podpisującego. Powyższe wynika z funkcji nazwiska, która polega na ustaleniu tożsamości osoby fizycznej. Z braku wyraźnego ustanowienia terminologicznego użyte w ustawie wyrazy rozumie się w takim znaczeniu, w jakim są one powszechnie i stale używane w mowie potocznej. Zatem podpis w rozumieniu ustawy powinien obejmować co najmniej nazwisko podpisującego.

Przyjmując, że podpis osoby składającej oświadczenie może być wykonany w sposób nie dający się odczytać, trzeba rozważyć, czy oznacza to, że może on przybrać dowolną postać pisanego znaku ręcznego, i czy tym samym podpisem jest również parafa, czyli ?skrót podpisu zwykle urzędowego; inicjały podpisującego dokument, list?.

Jak wyżej wskazano, podpis osoby składającej oświadczenie musi obejmować co najmniej nazwisko. Z wymagania tego wynika, że nie chodzi o dowolną postać pisanego znaku ręcznego, lecz o napisane nazwisko. Wymaganie podpisania nazwiskiem to - innymi słowy - wymaganie napisania swojego nazwiska. Istotne jest to, by napisany znak ręczny - przy całej tolerancji, co do kształtu własnoręcznego podpisu - stwarzał w stosunku do osób trzecich pewność, że podpisujący chciał podpisać się pełnym swoim nazwiskiem oraz że uczynił to w formie, jakiej przy podpisywaniu dokumentów stale używa.

Takiej pewności nie stwarza np. parafa rozumiana jako nieczytelny podpis, dlatego nie może być ona uznana za podpis osoby składającej oświadczenie. Parafę odróżnia od podpisu przede wszystkim funkcja. Parafa stanowi bowiem sposób sygnowania dokumentu, mający świadczyć o tym, że jest on przygotowany do złożenia podpisu. Immanentną cechą podpisu bowiem jest własnoręczność. Cecha ta umożliwia funkcję identyfikacyjną, gdyż tylko własnoręczny podpis, który zawiera w sobie osobiste cechy charakteru pisma podpisującego (ukształtowanie liter, ich łączenie itp.), pozwala na stwierdzenie - za pomocą graficznej ekspertyzy pisma - że jest on autentyczny.

Powyższe stanowisko potwierdza Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 17 czerwca 2009 r. sygn. akt IV CSK 78/09 ?przy braku ustawowej definicji podpisu, określenie cech, jakim powinien odpowiadać znak graficzny, aby można go było uznać za podpis, jest przedmiotem wypowiedzi judykatury i doktryny. Pomimo zróżnicowania poglądów, można wyznaczyć pewne wspólne minimum w zakresie oznaczania tych cech. Zasadniczo podpis powinien wyrażać co najmniej nazwisko. Nie jest konieczne, aby było to nazwisko w pełnym brzmieniu, gdyż dopuszczalne jest jego skrócenie, nie musi ono być także w pełni czytelne. Podpis powinien jednak składać się z liter i umożliwiać identyfikację autora, a także stwarzać możliwość porównania oraz ustalenia, czy został złożony w formie zwykle przezeń używanej; podpis więc powinien wykazywać cechy indywidualne i powtarzalne (por. m.in. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 1932 r., III 1 Rw 515/32, Zb. Urz. z 1932 r., poz. 67 i cyt. uchwałę z dnia 30 grudnia 1993 r., III CZP 146/93). Przy najłagodniejszym traktowaniu przesłanek uznania konkretnego znaku pisarskiego za podpis, motywowanym charakterem czynności (oświadczenie ostatniej woli składane przed notariuszem), nie można odstąpić od minimum, jakim jest to, by znak pisarski umożliwiał identyfikację osoby, od której pochodzi, przynajmniej według takich kryteriów, jak cechy indywidualne i powtarzalne. Chociaż podpis nie musi być sporządzony czytelnie, to powinien odzwierciedlać cechy charakterystyczne dla osoby, która go składa i tym samym - wskazywać na tę osobę?.

Zatem, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że dopuszczalnym sposobem potwierdzenia odbioru i przeznaczenia wyrobów węglowych jest złożenie w polu 14 dokumentu dostawy podpisu skróconego z pieczątką imienną, co umożliwia w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości identyfikację osoby odbierającej wyroby węglowe zwolnione od akcyzy.

Zgodzić się także należy ze Spółką, że przepisy podatkowe regulujące kwestię odbioru przemieszczanych wyrobów węglowych umożliwiają ustanowienie skutecznie umocowanego pełnomocnika, który może reprezentować odbiorcę wyrobów węglowych przeznaczonych do celów zwolnionych od akcyzy, który sam nie może złożyć podpisu w polu 14 dokumentu dostawy wyrobów węglowych.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.