Rozszerzać Unię, czy nie?
Posłowie przyjęli sprawozdanie dotyczące strategii rozszerzenia Unii Europejskiej. Parlament Europejski potwierdza swoje "zdecydowane zaangażowanie w sprawy wszystkich krajów kandydujących oraz krajów, wobec których określono wyraźne perspektywy członkostwa", ale jednocześnie zaznacza, że niezbędne są reformy, zarówno w samej Unii, jak i w krajach kandydujących.
Jak zauważają posłowie, "rozszerzenia w przeszłości były bardzo udane, przynosząc korzyści zarówno starym, jak i nowym państwom członkowskim UE". Jednocześnie posłowie zaznaczają, że "po każdym rozszerzeniu musi następować odpowiednia konsolidacja i koncentracja polityczna, tzn. dokonanie poważnej ponownej oceny polityki Unii i środków". Ponadto, ponieważ "sukces procesu rozszerzenia (a zatem sukces procesu integracji politycznej UE) można osiągnąć jedynie wówczas, kiedy istnieć będzie wyraźne i długotrwałe poparcie społeczne dla członkostwa w UE każdego z krajów kandydujących", sprawozdanie zaleca prowadzenie wspólnej polityki informacyjnej dotyczącej rozszerzenia UE, której celem byłoby wyjaśnienie obywatelom politycznych, gospodarczych, społecznych i kulturowych korzyści rozszerzenia.
Zdolność Unii do przyjmowania nowych państw
Posłowie nalegają na rozszerzenie Unii w przyszłości. Jak stwierdzają, Unia musi podjąć działania w celu zwiększenia swej zdolności do przyjęcia nowych państw. Przypominają o "konieczność podjęcia niezbędnych reform wewnętrznych mających na celu, m.in. zwiększenie skuteczności, spójności społecznej i odpowiedzialności demokratycznej". Co więcej, "każde przystępujące państwo przed uzyskaniem możliwości wstąpienia do Unii powinno podjąć próbę rozwiązania swoich najważniejszych problemów wewnętrznych".
Zdolność do przyjmowania nowych państw jest powiązana "ze zdolnością Unii do podjęcia decyzji i osiągnięcia w ten sposób jej celów politycznych, w szczególności celu propagowania postępu gospodarczego i społecznego oraz wysokiego poziomu zatrudnienia w państwach członkowskich".
Koncepcja zdolności do przyjęcia nowych członków składa się z czterech elementów: państwa przystępujące powinny przyczyniać się do zdolności Unii do utrzymania tempa realizacji jej politycznych celów, a nie umniejszać jej; instytucje powinny być skuteczne i efektywne; zasoby finansowe Unii powinny być odpowiednie oraz powinna istnieć całościowa strategia komunikacyjna informująca opinię publiczną o następstwach rozszerzenia.
Zmniejszyć przepaść pomiędzy sąsiadami
Sprawozdanie potwierdza, że "uczestnictwo w europejskiej polityce sąsiedztwa nie stanowi zasadniczo lub w praktyce zastępczej formy członkostwa, ani nie jest etapem prowadzącym automatycznie do członkostwa". Tym niemniej Parlament podkreśla, że aby spełnić oczekiwania wschodnich sąsiadów, należy wypełnić lukę istniejącą pomiędzy strategią rozszerzenia Unii a jej polityką sąsiedztwa. Dlatego posłowie zalecają, aby "Unia ustanowiła obszar w oparciu o wspólną politykę" obejmującą demokrację, prawa człowieka, współpracę w zakresie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa.
Ponadto Parlament popiera polsko-szwedzką propozycję wymiaru wschodniego, ponowne rozpoczęcie procesu bolońskiego, unię śródziemnomorską oraz opracowanie strategii UE dla regionu Morza Czarnego.
Źródło: Serwis prasowy Parlamentu Europejskiego, redakcja polska / Elmar BROK (EPP-ED, DE)
A.J.
Zespół e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?