Dywidenda dla obcokrajowca

Odpowiedź prawnika: Dywidenda dla obcokrajowca

Wypłacona przez polską spółkę dywidenda dla osoby fizycznej stanowi przychód z kapitałów pieniężnych i polega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 19% (art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie jednak z art. 30a ust. 2 ww. ustawy, przepisy o podatku od dywidendy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem uzyskania od podatnika certyfikatu rezydencji.

W pierwszej kolejności należy zatem sięgnąć do właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Nawet jednak, jeśli umowa ta przewiduje niższą stawkę niż 19% lub zwolnienie od podatku, stawka ta lub zwolnienie jest możliwe do zastosowania pod warunkiem przedstawienia przez otrzymującego dywidendę certyfikatu rezydencji. Nieprzedstawienie tego certyfikatu będzie skutkowało zastosowaniem stawki 19%. Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, są obowiązane pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych min. z tytułu dywidend. Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy ci przekazują kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklaracje według ustalonego wzoru. Nie jest zatem możliwe podanie numeru rachunku bankowego właściwego urzędu skarbowego, ponieważ jest to w przypadku każdego płatnika urząd inny.

Kwestię rozliczania dywidend między obywatelami Polski i Danii reguluje Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, z dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r., Nr 43, poz. 368). Zagadnienie dotyczące dywidend zostało zamieszczone w art. 10 tej umowy.

Zgodnie z tym przepisem, dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w jednym państwie (np. w Polsce) osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim państwie (np. w Danii), podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie. Jednakże dywidendy te mogą być opodatkowane również w pierwszym państwie (czyli w tym, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę) i zgodnie z prawem tego państwa. Jeżeli jednak osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim państwie, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć:

a)  0% kwoty dywidend brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25%, a udział ten znajduje się w posiadaniu tej osoby przez nieprzerwany okres nie krótszy niż jeden rok i w tym okresie dywidendy zostały zadeklarowane,

b)  5% kwoty dywidend brutto, jeśli osobą uprawnioną jest fundusz emerytalny lub inna podobna instytucja prowadząca działalność w zakresie systemów emerytalnych, w których mogą uczestniczyć osoby fizyczne w celu zapewnienia sobie świadczeń emerytalnych, jeżeli taki fundusz emerytalny lub inna podobna instytucja jest utworzona, uznana dla celów podatkowych i kontrolowana zgodnie z ustawodawstwem drugiego Państwa,

c)  15% kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.

W niniejszym przykładzie, jeśli udziałowiec przedstawi certyfikat rezydencji, to polska spółka pobierze podatek w wysokości 15%. Jeśli zaś certyfikat nie zostanie przedstawiony, podatek zostanie pobrany wg stawki 19%.

Zgodnie z art. 10 ust. 6 umowy, jeżeli jedno państwo pobrało podatek u źródła w wysokości przekraczającej kwotę podatku przewidzianego przez postanowienia konwencji, wniosek o zwrot nadwyżki podatku powinien być złożony do właściwych organów tego państwa w ciągu trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym podatek ten był pobrany. Zwrot nadwyżki podatku nastąpi w ciągu sześciu miesięcy, licząc od dnia, w którym wniosek został przedstawiony właściwym organom. Okres sześciomiesięczny może być przedłużony, jeżeli obydwa państwa zgadzają się, iż właściwym organom pierwszego wymienionego państwa nie została przedstawiona niezbędna dokumentacja.