Zniewaga

Kodeks karny, art. 216 par. 1 i 2 k.k.: „Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”.

 

Sprawcą tego przestępstwa może być każdy (przestępstwo powszechne). Zachowanie sprawcy polega na znieważeniu innej osoby. Zniewaga to ubliżenie komuś słowem lub czynem, ciężka obraza. Najczęściej zewnętrzną jej postacią jest słowo (epitet), gest, pismo, rysunek, a nawet jak się wydaje, zachowanie (np. odwrócenie się plecami). To, czy dane słowo, gest bądź zachowanie uznane zostanie za zniewagę, zależy od reguł obyczajowych występujących w danej społeczności (środowisku), (tak Michał Kalitkowski, Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2008 rok). Poprzez znieważenie osoby należy rozumieć powiązanie treści znieważających (ewentualnie skierowanie zachowania znieważającego) względem osoby należycie zidentyfikowanej (np. poprzez dane adresowe). Nie jest wymagane podanie konkretnie imienia i nazwiska ofiary znieważenia. Zachowanie sprawcy może nastąpić w obecności znieważanej osoby bądź podczas jej nieobecności, ale wówczas publicznie. Znieważyć można też podczas nieobecności osoby znieważonej i nie publicznie, ale z zamiarem, aby zniewaga dotarła do osoby znieważonej.