Tytuł: | Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie metod badań jakości paliw ciekłych |
---|---|
Status aktu prawnego: | Obowiązujący |
Data ogłoszenia: | 2004-01-30 |
Data wydania: | 2004-01-22 |
Data wejscia w życie: | 2004-01-30 |
Data obowiązywania: | 2004-01-30 |
Dziennik Ustaw Nr 14 — 604 — Poz. 122
122
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ1) z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie metod badań jakości paliw ciekłych2) Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 10 stycznia 2003 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych (Dz. U. Nr 17, poz. 154 i Nr 199, poz. 1934) zarządza się, co następuje:
————————
1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej — gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: dyrektywy 98/70/WE z dnia 13 października 1998 r. w sprawie jakości benzyny i paliw do silników Diesla zmieniającej dyrektywę 93/12/EWG (Dz. Urz. WE L 350 z 28/12/1998), dyrektywy Komisji 2000/71/WE z dnia 7 listopada 2000 r. w sprawie dostosowania metod pomiarowych, określonych w załącznikach I, II, III i IV do dyrektywy 98/70/WE, do postępu technicznego, jak przewidziano w art. 10 tej dyrektywy (Dz. Urz. WE L 287 z 14/11/2000) oraz dyrektywy 2003/17/WE z dnia 3 marca 2003 r. zmieniającej dyrektywę 98/70/WE w sprawie jakości benzyny i paliw do silników Diesla (Dz. Urz. WE L 076 z 22/03/2003).
§
1. Metody badań jakości:
1) benzyn silnikowych stosowanych w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, oznaczonych kodami PCN 2710 11 41 0, 2710 11 45 0, 2710 11 49 0, 2710 11 51 0 oraz 2710 11 59 0,
2) samochodowego oleju napędowego stosowanego w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, oznaczonego kodem PCN 2710 19 41 1 — w zakresie poszczególnych ich parametrów określa załącznik do rozporządzenia. §
2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner
Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 stycznia 2004 r. (poz. 122)
METODY BADA¡ JAKOÂCI PALIW CIEKŁYCH I. Metody badań jakości benzyn silnikowych stosowanych w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, oznaczonych kodami PCN 2710 11 41 0, 2710 11 45 0, 2710 11 49 0, 2710 11 51 0 oraz 2710 11 59 0, zwanych dalej „benzynami silnikowymi”, w zakresie poszczególnych parametrów tych benzyn
1. Badawczą liczbę oktanową — RON określa się, stosując znormalizowany silnik badawczy i znormalizowane warunki pracy tego silnika, porównując charakterystyki stukowego spalania benzyny silnikowej z charakterystykami mieszanek podstawowych paliw wzorcowych o znanych liczbach oktanowych. 1.1. Stopień sprężania i stosunek benzyny silnikowej do powietrza należy tak wyregulować, aby dały, dla badanej próbki, znormalizowaną intensywność stukania, mierzoną określonym elektronicznym miernikiem detonacji. 1.2. Stosunek benzyny silnikowej do powietrza dla badanej próbki i każdej z mieszanek podstawowych paliw wzorcowych należy tak regulować, aby uzyskać maksymalną intensywność stukania dla badanej próbki i każdej z mieszanek podstawowych paliw wzorcowych. 1.3. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania badawczej liczby oktanowej benzyny silnikowej określa norma PN-EN 25164.
2. Motorową liczbę oktanową — MON określa się, stosując znormalizowany silnik badawczy i znormalizowane warunki pracy tego silnika, porównując charakterystyki stukowego spalania benzyny silnikowej z charakterystykami mieszanek podstawowych paliw wzorcowych o znanych liczbach oktanowych. 2.1. Stopień sprężania i stosunek benzyny silnikowej do powietrza należy tak wyregulować, aby dały, dla badanej próbki, znormalizowaną intensywność stukania, mierzoną określonym elektronicznym miernikiem detonacji.
Dziennik Ustaw Nr 14 — 605 — Poz. 122
2.2. Stosunek benzyny silnikowej do powietrza dla badanej próbki i każdej z mieszanek podstawowych paliw wzorcowych należy tak wyregulować, aby uzyskać maksymalną intensywność stukania dla badanej próbki i każdej z mieszanek podstawowych paliw wzorcowych. 2.3. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania motorowej liczby oktanowej benzyny silnikowej określa norma PN-EN
25163.
3. Prężność par (DVPE) oznacza się za pomocą metody prężności par nasyconych powietrzem (ASVP), polegającej na wstrzykiwaniu ochłodzonej, nasyconej powietrzem próbki, o znanej objętości, do próżniowej komory, w której ciśnienie nie przekracza 0,1 kPa, lub do komory utworzonej przez ruchomy tłok umieszczony wewnątrz regulowanego termostatycznie bloku i przy zachowaniu wymaganego stosunku ilościowego par do cieczy. 3.1. Otrzymana w wyniku czynności określonych w pkt 3 prężność całkowita w komorze jest równa co do wartości sumie prężności par badanej próbki oraz prężności nasycającego je powietrza. Prężność ta jest mierzona za pomocą czujnika ciśnienia i wskazań przyrządu. Równoważnik prężności par suchych (DVPE) oblicza się ze zmierzonej w ten sposób wartości ciśnienia ASVP. 3.2. Rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek oraz przygotowanie próbki i aparatury, kalibracja, kontrola aparatury, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia i podawania wyników, precyzję metody badawczej prężności par, a także sporządzenie sprawozdania z badania określa norma PN-EN 13016-1.
4. Skład frakcyjny oznacza się przy ciśnieniu atmosferycznym, stosując metodę polegającą na przydzieleniu próbki do jednej z pięciu grup (0, 1, 2, 3,
4) w zależności od jej składu i przewidywanych właściwości lotnych (lotności). Każda z tych grup ma określony zestaw aparatury, temperaturę kondensacji i zakres zmiennych. 4.1. Testowaną próbkę benzyny silnikowej, o objętości 100 ml, poddaje się destylacji w ściśle określonych warunkach, stosownie do wymagań dla grupy wymienionej w pkt 4, do której dana próbka została przydzielona, oraz prowadzi się systematyczne obserwacje wskazań termometru i objętości uzyskiwanego kondensatu. 4.2. Po wykonaniu czynności wymienionych w pkt 4.1 mierzy się objętość cieczy pozostałej w kolbie oraz zapisuje straty ilościowe w procesie destylacji. 4.3. Odczytane wskazania termometru koryguje się w zależności od ciśnienia atmosferycznego, a następnie na podstawie tych danych dokonuje się obliczeń, stosownie do rodzaju próbki i określonych wymagań.
4.4. Rodzaj aparatury, próbki oraz sposób ich pobierania, przygotowanie aparatury i jej kontrola, kalibracja, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia i podawania wyników, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO
3405. 5. Zawartość węglowodorów typu:
1) olefinowego,
2) aromatycznego — oznacza się metodą polegającą na rozdziale węglowodorów, zgodnie ze zdolnościami adsorpcyjnymi, na węglowodory aromatyczne, olefinowe i węglowodory nasycone, poprzez przeprowadzenie rozdziału w kolumnie adsorpcyjnej, wypełnionej aktywowanym żelem krzemionkowym. 5.1. Z grupami węglowodorowymi rozdzielają się selektywne wskaźniki, które tworzą barwne strefy oddzielone granicami widzialnymi w świetle nadfioletowym. 5.2. Zawartość poszczególnych grup węglowodorów wyraża się jako ułamek objętościowy określony w procentach i obliczony na podstawie długości odpowiedniej strefy w kolumnie adsorpcyjnej. 5.3. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, odczynniki, sposób obliczenia i podawania wyników, a także precyzję metody określa norma PN-C-04100.
6. Zawartość benzenu oznacza się:
1) metodą spektrometrii w podczerwieni, polegającą na rejestrowaniu widma w podczerwieni w zakresie od 730 cm–1 do 630 cm–1 próbki rozcieńczonej cykloheksanem, a następnie pomiarze absorbancji przy 673 cm–1 i porównaniu z absorbancją wzorcowych roztworów benzenu, albo
2) metodą chromatografii gazowej, polegającą na wydzieleniu frakcji zawierającej benzen na pierwszej kolumnie kapilarnej, a następnie oddzieleniu benzenu od innych związków frakcji na drugiej kolumnie kapilarnej i wykryciu go przez detektor płomieniowo-jonizacyjny. 6.1. W wyniku czynności wymienionych w pkt 6 ppkt 1 otrzymuje się zawartość benzenu w g/100 ml, którą przelicza się na ułamek objętościowy lub masowy. Uzyskany wynik określa się w procentach. 6.2. W przypadku oznaczania zawartości benzenu w sposób określony w pkt 6 ppkt 1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich podawanie, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN
238. 6.3. W przypadku oznaczania zawartości benzenu w sposób określony w pkt 6 ppkt 2, odczynniki
Dziennik Ustaw Nr 14 — 606 — — oznacza się: Poz. 122
i materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich podawanie, precyzję metody oraz sporządzanie protokołu badania określa norma PN-EN
12177. 6.4. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana metoda określona w pkt 6 ppkt
2. 7. Zawartość tlenu oznacza się:
1) metodą chromatografii gazowej z zastosowaniem przełączania kolumn kapilarnych, polegającą na wyizolowaniu z próbki, na pierwszej kolumnie kapilarnej, związków organicznych zawierających tlen, rozdzieleniu tych związków w drugiej kolumnie kapilarnej i wykrywaniu ich indywidualnie przy użyciu detektora płomieniowo-jonizującego, albo
2) metodą chromatografii gazowej, polegającą na rozdzieleniu próbki na kolumnie kapilarnej, konwersji tlenowych związków organicznych do tlenku węgla, wodoru i węgla w termicznym reaktorze krakingowym, a następnie konwersji tlenku węgla do metanu, który wykrywa się detektorem płomieniowo-jonizacyjnym. 7.1. W przypadku oznaczania zawartości tlenu w sposób określony w pkt 7 ppkt 1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich podawanie, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN
13132. 7.2. W przypadku oznaczania zawartości tlenu w sposób określony w pkt 7 ppkt 2, odczynniki, materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, obliczanie wyniku i jego podawanie, precyzję metody i sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN
1601. 7.3. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana metoda określona w pkt 7 ppkt
2. 8. Zawartość związków organicznych zawierających tlen:
1) metanol (powinien być dodany stabilizator),
2) etanol (może wystąpić potrzeba dodania stabilizatora),
3) alkohol izopropylowy,
4) alkohol izobutylowy,
5) alkohol tert-butylowy,
6) etery (z 5 lub więcej atomami węgla w cząsteczce),
7) monoalkohole i etery o temperaturze końca destylacji nie wyższej niż temperatura końca destylacji określona w normie PN-EN 228
1) metodą chromatografii gazowej z zastosowaniem przełączania kolumn kapilarnych, polegającą na wyizolowaniu z próbki, na pierwszej kolumnie kapilarnej, związków organicznych zawierających tlen, rozdzieleniu tych związków w drugiej kolumnie kapilarnej i wykrywaniu ich indywidualnie przy użyciu detektora płomieniowo-jonizującego, albo
2) metodą chromatografii gazowej, polegającą na rozdzieleniu próbki na kolumnie kapilarnej, konwersji tlenowych związków organicznych do tlenku węgla, wodoru i węgla w termicznym reaktorze krakingowym, a następnie konwersji tlenku węgla do metanu, który wykrywa się detektorem płomieniowo-jonizacyjnym. 8.1. W przypadku oznaczania zawartości związków organicznych zawierających tlen w sposób określony w pkt 8 ppkt 1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich podawanie, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN
13132. 8.2. W przypadku oznaczania zawartości związków organicznych zawierających tlen w sposób określony w pkt 8 ppkt 2, odczynniki, materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, obliczanie wyniku i jego podawanie, precyzję metody i sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN
1601. 8.3. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana metoda określona w pkt 8 ppkt
2. 9. Zawartość siarki oznacza się:
1) w drodze spalania, metodą Wickbolda, polegającą na wprowadzeniu próbki analitycznej gazowej lub ciekłej do płomienia tlenowo-wodorowego w celu spalenia przy zachowaniu znacznego nadmiaru tlenu. Próbki stałe lub o znacznej lepkości rozpuszcza się w mieszance typu eter naftowy/toluen i traktuje je jak badane próbki ciekłe. Dopuszcza się także spalenie próbek w płomieniu tlenu w łódce do spalań. Powstałe tlenki siarki poddaje się przemianie w kwas siarkowy podczas absorpcji w roztworze nadtlenku wodoru, a jony siarczanowe oznacza się metodą miareczkową, albo
2) metodą polegającą na umieszczeniu badanej próbki na drodze wiązki promieni emitowanej z niskoenergetycznego radioaktywnego źródła, w szczególności 55Fe, a następnie dokonaniu pomiaru promieniowania rentgenowskiego emitowanego w wyniku pobudzenia. Sumę emitowanych sygnałów porównuje się z sumą sygnałów otrzymanych dla uprzednio kalibrowanych mieszanin wzorcowych, wyrażając stężenie siarki w % masowych, albo
Dziennik Ustaw Nr 14 — 607 — Poz. 122
3) metodą rentgenowskiej spektroskopii fluorescencyjnej z dyspersją fali, polegającą na mieszaniu próbki analitycznej w danym stosunku masowym z roztworem zawierającym cyrkon, jako wzorzec wewnętrzny, a następnie na umieszczeniu w kuwecie i poddaniu jej ekspozycji pierwotnego promieniowania rentgenowskiego lampy rentgenowskiej. 9.1. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek i ich wielkość, wykonanie oznaczania, oznaczanie zaabsorbowanej siarki, badanie sprawdzające, podawanie wyniku, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN
24260. 9.2. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 2, wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, odczynniki, sposób obliczenia i podawania wyników oraz precyzję metody określa norma PN ISO
8754. 9.3. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 3 należy:
1) na podstawie mierzonych szybkości zliczeń promieniowania fluorescencyjnego S-Kα — o długości fali 0,5373 nm i Zr-Lα1 — o długości fali 0,6070 nm, oraz szybkości zliczeń promieniowania tła dla długości fali 0,545 nm, obliczyć stosunek wartości netto tych szybkości zliczeń;
2) zawartość siarki wyznaczyć z krzywej kalibracji uzyskanej z wzorcowych roztworów siarki. 9.4. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 3, odczynniki i materiały, aparat do badań, próbki oraz sposób ich pobierania, roztwory kalibracyjne, kalibrację, wykonanie oznaczania, podawanie wyników, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO
14596. 9.5. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana metoda określona w pkt 9 ppkt
3. 10. Zawartość ołowiu oznacza się metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej, polegającą na rozcieńczeniu próbki propan-2-olem, zadaniu jodem i zassaniu do płomienia acetylenowo-powietrznego spektrometru do absorpcji atomowej, a następnie zmierzeniu absorbancji przy długości fali 217,0 nm i porównaniu z roztworami wzorcowymi, dla których zawartość ołowiu jest znana. 10.1. Odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek, wykonanie oznaczania, obliczanie, podawanie wyników, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN 237.
II. Metody badań jakości samochodowego oleju napędowego stosowanego w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, oznaczonego kodem PCN 2710 19 41 1, zwanego dalej „olejem napędowym”, w zakresie poszczególnych parametrów tego oleju
1. Liczbę cetanową oznacza się metodą silnikową, polegającą na porównaniu charakterystyk spalania próbki oleju napędowego poddanej testowi w silniku badawczym, w stosunku do wzorcowych charakterystyk mieszanek paliwowych o znanej liczbie cetanowej, w standardowych warunkach. 1.1. Metoda silnikowa polega na zmianie stopnia sprężania próbki i dwóch wzorcowych mieszanek paliwowych w celu uzyskania opóźnienia zapłonu. 1.2. Odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, próbki i przygotowanie próbek, przygotowanie aparatury, kalibrację, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia i podawania wyników, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO 5165.
2. Gęstość oleju napędowego w temperaturze 15 °C oznacza się:
1) metodą oscylacyjną z U-rurką, polegającą na wprowadzeniu niewielkiej objętości (zwykle mniejszej niż 1 ml) badanej próbki do U-rurki o regulowanej temperaturze, pomiarze częstotliwości drgań i obliczeniu gęstości badanej próbki tego oleju z zastosowaniem stałej pomiarowej wyznaczonej przez pomiar częstotliwości drgań U-rurki wypełnionej materiałem odniesienia o znanej gęstości, albo
2) metodą z areometrem, polegającą na doprowadzeniu badanej próbki oleju napędowego do określonej temperatury i przeniesieniu do cylindra areometru, doprowadzonego również do tej samej, w przybliżeniu, temperatury. 2.1. W przypadku oznaczania gęstości oleju napędowego w temperaturze 15 °C w sposób określony w pkt 2 ppkt 1, rodzaj aparatury, odczynniki, sposób pobierania próbek i ich przygotowanie oraz przygotowanie aparatury, kalibrację, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia i podawania wyniku, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO
12185. 2.2 W przypadku oznaczania gęstości oleju napędowego w temperaturze 15 °C w sposób określony w pkt 2 ppkt 2 należy:
1) odpowiedni do wymagań areometr, którego temperaturę uregulowano, zanurzyć w badanej próbce oleju napędowego i pozostawić do czasu ustabilizowania się. Po osiągnięciu stanu równowagi temperaturowej odczytać wskazanie ze skali areometru, zanotować temperaturę badanej próbki oleju napędowego i przy użyciu standardowych tablic odczytać wynik pomiaru zredukowany do temperatury 15 °C;
Dziennik Ustaw Nr 14 — 608 — Poz. 122
2) jeżeli jest to konieczne, cylinder areometru i jego zawartość umieścić w wannie utrzymywanej w stałej temperaturze, aby uniknąć nadmiernych zmian temperatury w trakcie badania. 2.3. W przypadku oznaczania gęstości oleju napędowego w temperaturze 15 °C w sposób określony w pkt 2 ppkt 2, rodzaje aparatury, próbki i ich przygotowanie, kontrolę aparatury i jej przygotowanie, wykonanie oznaczania, obliczenia, podawanie wyników, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO 3675.
2.
4. W przypadkach spornych dotyczących wyników badań powinna być stosowana metoda określona w pkt 2 ppkt
2.
3. Temperaturę, do której destyluje 95 % (V/V) składu frakcyjnego, oznacza się przy ciśnieniu atmosferycznym metodą polegającą na przydzieleniu próbki oleju napędowego do jednej z pięciu grup (0, 1, 2, 3,
4) w zależności od jej składu i przewidywanych właściwości lotnych (lotności). Każda z tych grup ma określony zestaw aparatury, temperaturę kondensacji i zakres zmiennych. 3.1. Testowaną próbkę oleju napędowego o objętości 100 ml poddaje się destylacji w ściśle określonych warunkach, stosownie do wymagań dla grupy określonej w pkt 3, do której dana próbka została przydzielona, oraz prowadzi się systematyczne obserwacje wskazań termometru i objętości uzyskiwanego kondensatu. 3.2. Po wykonaniu czynności wymienionych w pkt 3.1 mierzy się objętość cieczy pozostałej w kolbie oraz zapisuje straty ilościowe w procesie destylacji. 3.3. Odczytane wskazania termometru koryguje się w zależności od ciśnienia atmosferycznego, a następnie w oparciu o te dane dokonuje się obliczeń, stosownie do rodzaju próbki i określonych wymagań. 3.4. Rodzaj aparatury, próbki i ich pobieranie, przygotowanie aparatury oraz jej kontrolę, kalibrację, wykonanie oznaczania, obliczenia, podawanie wyników, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO 3405.
4. Zawartość wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych oznacza się metodą chromatografii cieczowej z pomiarem współczynnika refrakcji, polegającą na rozpuszczeniu próbki oleju napędowego o znanej masie z fazą ruchomą (heptan) i wtryskiwaniu określonej objętości tego roztworu do chromatografu cieczowego, o wysokiej sprawności, wyposażonego w kolumnę biegunową. 4.1. Kolumna biegunowa posiada małe powinowactwo z węglowodorami niearomatycznymi. W wyniku wyselekcjonowania węglowodory aromatyczne są odizolowane od węglowodorów
4.2. Sygnał elektroniczny z detektora jest stale monitorowany przez procesor danych. Amplitudę sygnałów pochodzących z węglowodorów aromatycznych, znajdujących się w próbce oleju napędowego, porównuje się ze zmierzonymi uprzednio amplitudami sygnałów dla wzorców kalibracji, w celu obliczenia procentowego udziału masowego węglowodorów monoaromatycznych, dwu- i trójaromatycznych w tej próbce. 4.3. Sumę udziałów masowych węglowodorów dwui trój-, i więcej aromatycznych przyjmuje się jako udział wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w próbce oleju napędowego, a sumę udziałów masowych węglowodorów mono-, dwu- i trójaromatycznych przyjmuje się jako udział masowy węglowodorów aromatycznych w tej próbce. 4.4. Odczynniki, materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, przygotowanie aparatury, zasady kalibracji, wykonanie oznaczania, sposób obliczania wyników i ich podawanie, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN
12916. 5. Zawartość siarki oznacza się:
1) w drodze spalania, metodą Wickbolda, polegającą na wprowadzeniu próbki analitycznej gazowej lub ciekłej do płomienia tlenowo-wodorowego w celu spalenia przy zachowaniu znacznego nadmiaru tlenu. Próbki stałe lub o znacznej lepkości rozpuszcza się w mieszance typu eter naftowy/toluen i traktuje je jak badane próbki ciekłe. Dopuszcza się także spalenie próbek w płomieniu tlenu w łódce do spalań. Powstałe tlenki siarki poddaje się przemianie w kwas siarkowy podczas absorpcji w roztworze nadtlenku wodoru, a jony siarczanowe oznacza się metodą miareczkową, albo
2) metodą polegającą na umieszczeniu badanej próbki na drodze wiązki promieni emitowanej z niskoenergetycznego radioaktywnego źródła, w szczególności 55Fe, a następnie dokonaniu pomiaru promieniowania rentgenowskiego emitowanego w wyniku pobudzenia. Sumę emitowanych sygnałów porównuje się z sumą sygnałów otrzymanych dla uprzednio kalibrowanych mieszanin wzorcowych, wyrażając stężenie siarki w % masowych, albo
3) metodą rentgenowskiej spektroskopii fluorescencyjnej z dyspersją fali, polegającą na mieszaniu próbki analitycznej w danym stosunku masowym z roztworem zawierającym cyrkon, jako wzorzec wewnętrzny, a następnie na umieszczeniu w kuwecie i poddaniu jej ekspozycji pierwotnego promieniowania rentgenowskiego lampy rentgenowskiej.
Dziennik Ustaw Nr 14 — 609 — Poz. 122
2) zawartość siarki wyznaczyć z krzywej kalibracji uzyskanej z wzorcowych roztworów siarki.
5.1. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek i ich wielkość, wykonanie oznaczania, oznaczanie zaabsorbowanej siarki, badanie sprawdzające, podawanie wyniku, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN
24260. 5.2. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 2, wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, odczynniki, sposób obliczenia i podawania wyników oraz precyzję metody określa norma PN ISO
8754. 5.3. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 3 należy:
1) na podstawie mierzonych szybkości zliczeń promieniowania fluorescencyjnego S-Kα — o długości fali 0,5373 nm i Zr-Lα1 — o długości fali 0,6070 nm, oraz szybkości zliczeń promieniowania tła dla długości fali 0,545 nm,
5.4. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 3 odczynniki i materiały, aparat do badań, próbki oraz sposób ich pobierania, roztwory kalibracyjne, kalibrację, wykonanie oznaczania, podawanie wyników, precyzję metody oraz sporządzenie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO
14596. 5.5. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana metoda określona w pkt 5 ppkt
3. III. Procedurę postępowania, w przypadkach spornych dotyczących precyzji metody badania oraz interpretacji wyników badań, określa norma PN-EN 4259.
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 122 z 2004 - pozostałe dokumenty: |
---|
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 127 z 20042004-01-30
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie szkolenia podstawowego strażników gminnych (miejskich)
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 126 z 20042004-01-30
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 29 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud" w Wołominie
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 125 z 20042004-01-30
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24 stycznia 2004 r. w sprawie upoważnienia kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie oraz polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych do pobierania opłat za niektóre czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 124 z 20042004-01-30
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 123 z 20042004-01-30
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie reorganizacji Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 121 z 20042004-01-30
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych surowców do produkcji żywności dla osób będących na diecie bezglutenowej
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 120 z 20042004-01-30
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych paliw do eksploatacji jednostek pływających transportu wodnego
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 119 z 20042004-01-30
Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych olejów technicznych na potrzeby przemysłu chemicznego
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 118 z 20042004-01-30
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie algorytmu ustalania kwot środków Funduszu Pracy na finansowanie zadań w województwie
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 117 z 20042004-01-30
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a także zakresu informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy
Dziennik Ustaw Nr 14, poz. 116 z 20042004-01-30
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję
Informujemy, iż zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631), dalsze rozpowszechnianie artykułów i porad prawnych publikowanych w niniejszym serwisie jest zabronione.