Czy wydatki poniesione na adaptacje przy budowie domu mieszkalnego można odliczyć jako wydatki poniesione, (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów ? uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2010 r. (data wpływu 15 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne w związku z budową domu, przez podatnika mającego na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne w związku z budową domu, przez podatnika mającego na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wspólnie z żoną wychowują niepełnosprawnego syna urodzonego 28 grudnia 2002 r. Dziecko urodziło się z dziecięcym porażeniem mózgowym. Niepełnosprawność orzeczona została od urodzenia - porażenie czterokończynowe. Dziecko posiada orzeczenie o niepełnosprawności.

Ponadto Zainteresowany wyjaśnił, iż dziecko wymaga stałej opieki oraz przystosowanych warunków dla ułatwienia wykonywania czynności życiowych. Obecnie małżonkowie z synem mieszkają w bloku na 4 piętrze, który nie jest przystosowany dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Wobec powyższego koniecznością jest budowa domu mieszkalnego przystosowanego dla potrzeb niepełnosprawnego dziecka.

W związku z budową projekt domu mieszkalnego został przystosowany dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

W budowanym domu zostaną zakupione i zamontowane:

• okna z obniżonym otwieraniem przystosowanym dla osób poruszających się na wózkach i obniżonym progiem,
• specjalna kabina prysznicowa z przeznaczeniem dla osób niepełnosprawnych,
• baterie sanitarne na fotokomórkę dla osób z niepełnosprawnością kończyn górnych,
• sedes i umywalka umożliwiająca swobodne podjechanie wózkiem,
• wykładziny antypoślizgowe,
• poręcze,
• drzwi przesuwne,
• stolarka drzwiowa poszerzona,
• podjazdy przystosowane dla osób poruszających się na wózkach,
• ogrzewanie gazowe z piecem zdalnie programowanym,
• brama garażowa zdalnie sterowana.
  
  

Wnioskodawca dodał, że wydatki te nie zostały sfinansowane z żadnego funduszu dla osób niepełnosprawnych lub zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na adaptacje przy budowie domu mieszkalnego można odliczyć jako wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli wydatki poniesione na adaptację budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa szczegółowo jakiego rodzaju są to wydatki, określa natomiast dwa rodzaje wydatków: adaptację mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Z literalnego brzmienia ?adaptacja? oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę mającą nadać inny charakter, przystosować do innego użytku.

Przedstawiony zakres prac adaptacyjnych wynika z potrzeb niepełnosprawności dziecka i ma mu umożliwić życie i funkcjonowanie w budowanym budynku. W związku z powyższym Zainteresowany uważa, że poniesione wydatki na adaptację dla potrzeb niepełnosprawnego dziecka podlegają odliczeniu od dochodu jako wydatki na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych poniesionych przez podatnika, na którego utrzymaniu jest osoba niepełnosprawna.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 14 stycznia 2011 r. interpretację indywidualną nr ILPB2/415-1155/10-2/ES, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W interpretacji wskazano, iż odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, określonej w przepisie art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą podlegały wydatki poniesione na wybudowanie budynku mieszkalnego z uwzględnieniem potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Pismem z dnia 25 stycznia 2011 r. Zainteresowany wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 23 lutego 2011 r. nr ILPB2/415W-../11-2/JWP, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podtrzymał stanowisko prezentowane w wydanej interpretacji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wniósł w dniu 21 marca 2011 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Pismem z dnia 18 kwietnia 2011 r. nr ILPB2/4160-../11-2/JWP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu dokonał odpowiedzi na ww. skargę podtrzymując stanowisko zaprezentowane w interpretacji oraz wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego ? biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11 ? stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c, oraz 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b?7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł,
8. utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika ? w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
10. opłacenie tłumacza języka migowego,
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
    1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
    2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł,
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    1. na turnusie rehabilitacyjnym,
    2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
    3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
    
    

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14. (art. 26 ust. 7c ww. ustawy).

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Natomiast stosownie do przepisów art. 26 ust. 7e ww. ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9 120 zł. Przepis art. 26 ust. 7a ustawy nie określa szczegółowo jakie wydatki podlegają odliczeniu, natomiast wymienia w punktach 1-15 rodzaje wydatków uznawanych przez ustawodawcę za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne lub związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 tej ustawy za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Pojęcie ?adaptacja i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności?, zawarte w art. 26 ust 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć jako przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Adaptację należy rozumieć jako ?przystosowanie?, które niekoniecznie oznaczać musi ?ulepszenie?, czyli przekształcenie zaistniałego stanu rzeczy dla potrzeb osoby niepełnosprawnej. Zatem, jeżeli ?adaptacja? to przystosowanie ?czegoś?, to należy uznać, iż ?adaptacja? to również przystosowanie - jak w przedmiotowej sprawie - budynku dla potrzeb osoby niepełnosprawnej już w fazie początkowej podjętej inwestycji.

W związku z powyższym budowa domu mieszkalnego przez Zainteresowanego, w którym zamieszka niepełnosprawny syn, od samego początku będzie ?adaptacją? projektu domu właśnie z uwzględnieniem zmian, jakie konieczne są z uwagi na zamieszkiwanie w nim osoby niepełnosprawnej.

Należy podkreślić, iż za zastosowaniem ulgi w przedmiotowej sprawie przemawia także wykładnia celowościowa, która łącznie z wykładnią językową pozwala na akceptację stanowiska wyrażonego przez Zainteresowanego. Ustanawiając przedmiotową ulgę podatkową, ustawodawca miał na uwadze przede wszystkim stworzenie osobom niepełnosprawnym ?ułatwienia życia? między innymi poprzez lepsze warunki mieszkaniowe przystosowane dla ich niesprawności. Trudno zaś przyjąć, iż ustawodawca uwzględnia jedynie polepszenie już istniejących mieszkań czy budynków z pominięciem zaś budynków, które dopiero co będą budowane dla zamieszkiwania w nim osoby niepełnosprawnej.

Z tych względów uznać należy ? za wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ? z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11 - że odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, określonej w przepisie art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą podlegały wydatki poniesione na adaptację budynku mieszkalnego (przy jego budowie) stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności syna będącego na utrzymaniu Wnioskodawcy, w konsekwencji czego stanowisko Zainteresowanego należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.