Czy straty powstałe w wyniku likwidacji, bądź koszty napraw powypadkowych autobusów, które nie są (...)

UZASADNIENIE

W dniu 31.12.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zakład Komunikacji Sp. z o.o. do realizacji usług przewozowych wykorzystuje autobusy, które w trakcie eksploatacji uczestniczą w kolizjach drogowych. Ze względu na uszkodzenia są one naprawiane lub likwidowane. Nie wszystkie autobusy są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym AC.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy straty powstałe w wyniku likwidacji, bądź koszty napraw powypadkowych autobusów, które nie są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym AC można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych uzależnia możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych od objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym (art. 16 ust. 1 pkt 50)

Przepisy ustawy o pdop nie definiują pojęcia samochodu. Mając jednak na uwadze, że przepisy dotyczące odpisów amortyzacyjnych odwołują się do Rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych wykładni pojęcia samochody należy dokonać w oparciu o tę Klasyfikację.

W Klasyfikacji Środków Trwałych w grupie 7-środki transportu, w podgrupie 74-pojazdy mechaniczne, odrębnie sklasyfikowano autobusy oraz autokary (rodzaj 744), samochody osobowe (rodzaj 741), samochody ciężarowe (rodzaj 742) i samochody specjalne (rodzaj 743). Zgodnie zatem z Klasyfikacją kategoria samochody obejmuje samochody osobowe, ciężarowe i specjalnie.

Nie obejmuje ona jednak swym zakresem autobusów i autokarów.

Uwzględniając powyższe, wydatki poniesione w związku z likwidacją bądź remontem autobusów nieobjętych dobrowolnym ubezpieczeniem należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych uzależnia możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jedynie od objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym. Tak więc, warunkiem koniecznym zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z likwidacją bądź remontem powypadkowym samochodu jest zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia, a także prawidłowe udokumentowane wydatku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (podobnie jak ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie definiują pojęcia ?samochodu?. Nie odsyłają też w tym zakresie do przepisów innych aktów prawnych. Mając na uwadze przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące odpisów amortyzacyjnych (art. 16a ? 16m) oraz załącznik nr 1 do ustawy (zawierający Wykaz Rocznych Stawek Amortyzacyjnych), które odwołują się do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.) w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, wykładni użytego w art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcia ?samochody?, należy dokonać w oparciu o ww. klasyfikację.

W Klasyfikacji Środków Trwałych w grupie 7 ? Środki transportu, w podgrupie 74 ? pojazdy mechaniczne, odrębnie sklasyfikowano autobusy oraz autokary (rodzaj 744), samochody: osobowe (rodzaj 741), ciężarowe (rodzaj 742) i specjalne (rodzaj 743). Zgodnie zatem z ww. rozporządzeniem kategoria ?samochodów? obejmuje samochody osobowe, ciężarowe i specjalne. Nie obejmuje ona natomiast swym zakresem autobusów i autokarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca poniósł koszty z tytułu likwidacji bądź napraw powypadkowych autobusów uczestniczących w kolizjach drogowych w związku z realizacją usług komunikacyjnych. Część z tych autobusów nie jest objęta ubezpieczeniem dobrowolnym.

Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z likwidacją bądź remontem przedmiotowych pojazdów (autobusów) nieobjętych dobrowolnym ubezpieczeniem AC, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów stosownie do uregulowań art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Otrzymane odszkodowania od firm ubezpieczeniowych stanowią zaś przychód podatkowy.

Jednocześnie należy mieć na uwadze zapis art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

ILPB3/423-954/09-3/DS, interpretacja indywidualna

ILPB3/423-954/09-4/DS, interpretacja indywidualna