Czy z tytułu nabycia samochodów osobowych, przeznaczonych na nagrody w ramach organizowanej przez Wnioskodawcę (...)

18.4.2013

Czy z tytułu nabycia samochodów osobowych, przeznaczonych na nagrody w ramach organizowanej przez Wnioskodawcę Loterii, Spółka powinna zastosować częściowe odliczenie kwoty podatku naliczonego zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej ustawę o VAT?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą otrzymaną w dniu 22 marca 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 stycznia 2013 r. znak: IPTPP4/443-690/12-4/UNR w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych na nagrody, doręczonej w dniu 17 stycznia 2013 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) w związku z § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 stycznia 2013 r. znak: IPTPP4/443-690/12-4/UNR, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych na nagrody.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 grudnia 2012 r. w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako ?podatnik VAT czynny?. Spółka zajmuje się między innymi handlem materiałami budowlanymi. Sprzedaż materiałów prowadzona jest bądź to przez punkty sprzedaży Spółki, bądź też punkty handlowe należące do jej kontrahentów: akcjonariuszy lub podmiotów, które zawarły z Wnioskodawcą stosowną umowę licencyjną. Kontrahenci ci nabywają materiały od Wnioskodawcy.

W ramach działań intensyfikujących sprzedaż materiałów budowlanych Wnioskodawca zorganizował loterię audiotekstową o nazwie ?....? (zwaną dalej ?Loterią?), skierowaną do klientów punktów sprzedaży Spółki oraz klientów jej kontrahentów. Organem wydającym zezwolenie na organizację Loterii był Dyrektor Izby Celnej. Loteria została przeprowadzona w terminie od ..... do ....., zgodnie z obowiązującymi przepisami i stosownym regulaminem.

W ramach Loterii były wydawane kupony zawierające kod alfanumeryczny. Warunkiem otrzymania jednego kuponu było uzyskanie w kasie punktu sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury, dokumentujących jednorazowy zakup na kwotę większą niż 70 zł. Przystąpienie uczestnika do Loterii odbywało się poprzez wysłanie wiadomości SMS zawierającej w treści prefiks ....... oraz kod podany na kuponie, na odpowiedni numer telefonu komórkowego. Wysłanie takiej wiadomości SMS skutkowało automatyczną rejestracją zgłoszenia uczestnika do Loterii w systemie informatycznym, co było potwierdzone zwrotnym SMS-em. Każdy uczestnik Loterii mógł zwiększyć swoją szansę na wygraną wielokrotnie dokonując zakupów towarów i dokonując większej ilości zgłoszeń na wskazany numer telefonu.

Tak dokonane zgłoszenia uczestników brały udział w losowaniach nagród, które przeprowadzane były zgodnie z regulaminem Loterii.

Nagrodami w Loterii były między innymi trzy samochody osobowe marki Chevrolet o wartości brutto ..... PLN zł każdy. Zakup tych samochodów dokumentowany był każdorazowo fakturami VAT wystawionymi w miesiącach: kwiecień, maj, czerwiec 2012. Wnioskodawca nie użytkował żadnego z samochodów zakupionych z przeznaczeniem na nagrody. Każdy z nich przekazany został osobie wyłonionej w drodze losowania - laureatowi loterii.

Przekazanie nagród dokonane zostało przez Komisję Nadzoru Loterii Audiotekstowej potwierdzone stosownymi dokumentami. W miesiącach, w których następowało wydanie nagród laureatom, Spółka wystawiała faktury wewnętrzne i naliczała podatek VAT związany z nieodpłatnym przekazaniem samochodów. Faktury te opiewały na następujące kwoty: wartość brutto ...... PLN zł.

Z tytułu organizacji Loterii Wnioskodawca wystawił na kontrahentów faktury VAT. Wynagrodzenie Spółki wskazane na fakturze zawiera nie tylko koszt nagród wylosowanych w Loterii, ale również koszty plakatów, ulotek i kuponów.

Zakupione samochody osobowe, przeznaczone na nagrody dla laureatów loterii są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, w przypadku nabycia samochodów osobowych w celu przeznaczenia ich na nagrody wydawane w ramach loterii organizowanej przez Wnioskodawcę, prawo do odliczenia kwoty podatku VAT nie podlega ograniczeniu zawartemu w art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej ustawę o VAT. Brak podstaw do zastosowania tego przepisu, w przedstawionym stanie faktycznym, uzasadnione jest brzmieniem art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) tej ustawy.

Na podstawie art. 3 ust 1 ustawy zmieniającej ustawę o VAT w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Jednocześnie ustawodawca przewidział wyjątek od tego ograniczenia. Otóż w świetle art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) przywołanej ustawy pełne prawo do odliczenia VAT przysługuje w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów).

W tym zakresie należy odnieść się do ratio legis zmian wprowadzonych ustawą zmieniającą ustawę o VAT. W uzasadnieniu do projektu tej ustawy wskazano, że ?W sytuacji, gdy - z uwagi na uwarunkowania budżetowe - brak jest możliwości przyznania pełnego prawa do odliczenia podatku od towarów i usług przy nabyciu samochodów osobowych (odliczenie takie wiązałoby się również z koniecznością zapewnienia odpowiednich środków na kontrolę jednostkowego wykorzystania takich pojazdów) Rzeczpospolita Polska złożyła do Komisji Europejskiej wniosek o uzyskanie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a oraz art. 168 dyrektywy Rady 2006/112/WE w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych nią objętych oraz braku konieczności rozliczania podatku od towarów i usług w przypadku wykorzystywania tych pojazdów do celów prywatnych. Projekt stosownej decyzji ?derogacyjnej? Komisja Europejska przedstawiła 7 czerwca 2010 r. Rada przyjęła ww. decyzję w dniu 27 września 2010 r.?

Z przytoczonego uzasadnienia wynika w sposób jednoznaczny, że intencją ustawodawcy było ograniczenie niekorzystnych dla budżetu państwa skutków podatkowych wykorzystywania przez podatników samochodów do celów prywatnych.

Zarówno treść wniosku Rzeczypospolitej Polskiej do Komisji Europejskiej, jak i decyzja wykonawcza Rady w sprawie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od pełnego prawa do odliczenia VAT wyraźnie wskazują na możliwość stosowania ograniczenia prawa do odliczenia VAT z uwagi na fakt, że ?niektóre pojazdy silnikowe, inne niż pojazdy osobowe, mogą być również, ze względu na swoją konstrukcję, wykorzystywane zarówno do celów prywatnych, jak i do celów prowadzonej działalności?. [por. motyw drugi preambuły Decyzji wykonawczej Rady z dnia 27 września 2010 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej]. Możliwość wprowadzenia derogacji podatkowej miała zatem na celu uproszczenia procedury poboru podatku od wartości dodanej (VAT) oraz zapobieżenie uchylania się od opodatkowania lub jego unikania w przypadku pojazdów wykorzystywanych zarówno do celów prowadzonej działalności, jak i do celów prywatnych. W opisanym na wstępie niniejszego wniosku stanie faktycznym Spółka nie korzystała z samochodów osobowych w bieżącej działalności gospodarczej, ani też nie przekazała ich w żadnym momencie do korzystania swoim pracownikom lub współpracownikom (osobom trzecim) na cele prywatne. Nie można zatem uznać, iż w takiej sytuacji odliczenie VAT od nabytych samochodów powinno podlegać ograniczeniu. Cel wprowadzenia takiego ograniczenia, mającego zwalczać nadużycia podatkowe, w przypadku takim jak wskazała Spółka, nie występuje. Nie ma zatem podstaw do tego, by Spółka organizując loterię w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT, dającą jednocześnie prawo do odliczenia VAT-u naliczonego, musiała ponosić częściowo ciężar podatku od samochodów, choć zgodnie z podstawową zasadą tego podatku powinien być on neutralny dla przedsiębiorcy. Należy mieć bowiem na względzie, że przepisy przewidujące odstępstwa od zasady prawa do odliczenia podatku VAT, gwarantującego neutralność tego podatku, podlegają ścisłej wykładni (wyrok z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie C 409/99 Metropol i Stadler).

Ponadto istotne z punktu widzenia analizowanego zagadnienia są również wyroki Trybunału Sprawiedliwości UE wskazujące na zakres możliwości zmian dokonywanych w zakresie ograniczenia prawa do odliczenia VAT, wydane na podstawę przepisów VI Dyrektywy. Zgodnie z nimi państwa członkowskie mają zatem prawo zachować w mocy ustawodawstwo obowiązujące na dzień wejścia w życie VI Dyrektywy (ewentualnie w dniu wstąpienia do UE) w odniesieniu do wyłączeń, który przewiduje zachowanie krajowych wyłączeń prawa do odliczenia, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy (wyrok z dnia 19 września 2000 r. w sprawach C-177/99 oraz C-181/99 Ampafrance i Sanofi). W przypadku, gdy po wejściu w życie VI Dyrektywy (obecnie Dyrektywy 112), ustawodawstwo państwa członkowskiego zostanie zmienione w taki sposób, iż ograniczony zostanie zakres istniejących wyłączeń, a w ten sposób spełni cel VI Dyrektywy (Dyrektywy 112), należy uznać takie ustawodawstwo za objęte derogacją przewidzianą w drugim akapicie art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy oraz nie naruszające art. 17 ust. 2 VI Dyrektywy (wyrok TSWE z 14.6.2001 r., sprawa C-345/99 Komisja v. Francja). Natomiast po dacie wejścia w życie VI Dyrektywy (ewentualnie po wstąpieniu danego kraju do UE) państwo członkowskie nie ma możliwości ograniczyć zakresu prawa do odliczenia (wyrok TSWE z 14.6.2001 r., sprawa C-40/00 i Komisja Europejska v. Francja). Zatem celem przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy jest zezwolenie państwom członkowskim do czasu stworzenia przez Radę wspólnotowego systemu wyłączeń prawa do odliczenia VAT, utrzymania w mocy wszelkich zasad prawa krajowego wyłączających prawo do odliczenia, które były rzeczywiście stosowane przez władze publiczne na dzień wejścia w życie VI Dyrektywy, ewentualnie, jak w przypadku Polski, w dniu wstąpienia do UE. Przepis ten zabrania państwu członkowskiemu wyłączenia, po wejściu w życie VI Dyrektywy, wydatków z zakresu prawa do odliczeń VAT, gdy w dniu wejścia w życie tej dyrektywy wydatki te dawały prawo do odliczenia VAT zgodnie z utrwaloną praktyką, władz publicznych tego państwa członkowskiego na podstawie okólnika ministerialnego (wyrok TSWE z 8.1.2002 r., sprawa C-409/99 Metropol treuhand Wirtschaftstreuhand Gmbh/Finanzlanesdirektion fur Steiermak oraz Michael Stadle v. Finanzlandesdirektion fur Voraiberg). Przepis ten zezwala również po wejściu w życie dyrektywy na zmniejszenie zakresu istniejących ograniczeń prawa do odliczenia, nie jest możliwym zaś jego zwiększenie (por. wyrok TSWE z 14.6.2001 r., sprawa C-345/99 Komisja v. Francja).

Tym samym konsekwentnie przyjąć należy, że przepisy unijne nie pozwalają na zwiększenie ograniczeń w odliczeniu VAT, jeżeli już po wstąpieniu przez Polskę do Unii Europejskiej podatnik miał prawo do pełnego odliczenia podatku. A z taką niedopuszczalną sytuacją mielibyśmy do czynienia, gdyby jedynie literalnie odczytywać art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 7 lit. a) ustawy zmieniającej ustawę o VAT. Skoro bowiem podatnik przed 1 stycznia 2011 r. miał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego (por. wyrok z 22 grudnia 2008 r. w sprawie C- 414/07 Magoora sp. z o.o. oraz jego skutki jednolicie ujmowane w licznych wyrokach sądów administracyjnych), to również wykładnia przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2011 r. musi uwzględniać tę zasadę. Na tle omawianej kwestii należy więc przyjąć, że niezależnie od językowej wykładni przepisów, trzeba badać relację sytuacji podatnika w stosunku do sytuacji w jakiej znajdował się przed zmianą przepisów podatkowych już po wejściu Polski do Unii Europejskiej. Skoro zatem Spółka, przed wskazanym dniem, miałaby prawo do odliczenia podatku naliczonego, to brak jest podstaw do akceptowania pogorszenia jej sytuacji po wejściu w życie ustawy zmieniającej ustawę o VAT. Konkluzji takiej nie zmienia nowelizacja ustawy o VAT na podstawie decyzji wykonawczej Rady w sprawie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od pełnego prawa do odliczenia VAT, gdyż - jak już podniesiono - decyzja ta upoważnia jedynie do wprowadzenia ograniczenia odliczenia VAT od samochodów wykorzystywanych w celach gospodarczych i prywatnych.

W wyroku z 28 czerwca 2011 r., sygn. I FSK 1014/10, wydanym na tle analogicznych przepisów podatkowych, Naczelny Sąd Administracyjny przesądził, że użyty ?w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54. poz. 535 ze zm.) termin ?odprzedaż? obejmuje takie rodzaje działalności gospodarczej podatnika, w ramach których nabywane samochody (pojazdy), o jakich mowa w art. 86 ust. 3 ustawy są-jako towary handlowe - przeznaczone do ich dalszego zbycia.

Możliwość odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia takich samochodów (pojazdów) przez podatników, których przedmiotem działalności jest szeroko pojęte ich zbywanie jako towarów handlowych, nie jest zatem ograniczona normą art. 86 ust. 3 u.p.t.u., a jedynie zasadami wynikającymi z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 90 u.p.t.u., czyli zakresem związku ich nabycia z wykorzystaniem ich w działalności opodatkowanej.

Nieuzasadnionym ekonomicznie byłoby bowiem różnicowanie - w zakresie prawa odliczenia podatku naliczonego - sytuacji prawnej podatników, którzy prowadzą działalność gospodarczą polegającą na nabywaniu samochodów określonych w art. 86 ust. 3 u.p.t.u. w celu ich odprzedaży oraz podatników, których przedmiotem działalności jest nabywanie tych pojazdów w celu realizacji innych form ich zbycia (podkreślenia Spółki).

Mając na uwadze zaprezentowany stan faktyczny bezpodstawne byłoby zatem pozbawianie Spółki prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywania przez nią samochodów osobowych, które jako towary o charakterze obrotowym (handlowym), przeznaczone są do zbycia w ramach wykonywanych przez podatnika opodatkowanych czynności, dających prawo do odliczenia VAT.

W dniu 11 stycznia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną znak: IPTPP4/443-690/12-4/UNR uznając stanowisko Wnioskodawcy w kwestii prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych na nagrody za:

prawidłowe - w zakresie loterii skierowanej do klientów punktów sprzedaży Spółki,

nieprawidłowe - w zakresie loterii skierowanej do klientów kontrahentów Spółki.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem tut. Organu w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych na nagrody w zakresie loterii skierowanej do klientów kontrahentów Spółki, Spółka pismem z dnia 30 stycznia 2013 r. (data wpływu 1 lutego 2013 r.), wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji ze względu na błędną interpretację przepisów podatkowych.

W odpowiedzi z dnia 28 lutego 2013 r. znak: IPTPP4/443W-5/13-2/IF na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 11 stycznia 2013 r. znak: IPTPP4/443-690/12-4/UNR podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Wobec powyższego, pismem z dnia 19 marca 2013 r. (data stempla pocztowego 20 marca 2013 r.) za pośrednictwem Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim Wnioskodawca wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na interpretację indywidualną z dnia 11 stycznia 2013 r. znak: IPTPP4/443-690/12-4/UNR.

Skarżący wydanej interpretacji indywidualnej zarzucił naruszenie:

art. 14 c § 1 w zw. z art. 14 b § i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. z 2012 r. poz. 749, dalej ?Ordynacja?) poprzez wydanie interpretacji podatkowej w stanie faktycznym odmiennym od tego, który powołał Skarżący we wniosku, w wyniku nieuprawnionego przyjęcia przez Dyrektora Izby Skarbowej, że Spółka organizowała odrębne loterie skierowane do jej klientów oraz do klientów kontrahentów Spółki,

art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 7 lit a) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247 poz. 1652, dalej ustawa zmieniająca ustawę o VAT) poprzez ich błędną wykładnię prowadzącą do niewłaściwego zastosowania w wyniku przyjęcia, że prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT nie przysługuje w razie nabycia samochodów w celu wykorzystania ich do świadczenia usługi organizacji loterii na rzecz klientów kontrahenta Spółki, gdyż nie dochodzi do nabycia samochodów w celu ich odsprzedaży.

W związku z powyższym Skarżący wniósł o:

uchylenie zaskarżonej interpretacji podatkowej,
zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania w wysokości prawem przepisanej.

W uzasadnieniu skargi Skarżący wskazał, że we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej Spółka przedstawiła stan faktyczny, z którego wynikało m.in., że Spółka zajmuje się m. in. handlem materiałami budowlanymi. Sprzedaż materiałów prowadzona jest bądź to przez punkty sprzedaży Spółki, bądź też punkty handlowe należące do jej kontrahentów: akcjonariuszy lub podmiotów, które zawarły z Wnioskodawcą stosowną umowę licencyjną. Kontrahenci ci nabywają materiały od Wnioskodawcy.

W ramach działań intensyfikujących sprzedaż materiałów budowlanych Wnioskodawca zorganizował loterię audiotekstową o nazwie ??..?, skierowaną do klientów punktów sprzedaży Spółki oraz klientów jej kontrahentów. Nie były to zatem dwie odrębne loterie, jakby wynikało to z doręczonej interpretacji, w której skutki podatkowe VAT uzależnione zostały od tego, czy loteria skierowana jest do klientów punktów sprzedaży Spółki, czy też do klientów kontrahentów Spółki.

Tak dokonane zgłoszenia uczestników brały udział w losowaniach nagród, które przeprowadzane były zgodnie z regulaminem Loterii. Nabywając samochody na loterię Spółka nie mogła zatem mieć wiedzy, kim będą laureaci, tj. czy będą to jej klienci, czy też klienci jej kontrahentów.

Nagrodami w Loterii były między innymi trzy samochody osobowe. Zakup tych samochodów dokumentowany był każdorazowo fakturami VAT. Wnioskodawca nie użytkował żadnego z samochodów zakupionych z przeznaczeniem na nagrody. Każdy z nich przekazany został osobie wyłonionej w drodze losowania - laureatowi loterii.

W miesiącach, w których następowało wydanie nagród laureatom, Spółka wystawiała faktury wewnętrzne i naliczała podatek VAT związany z nieodpłatnym przekazaniem samochodów. Z tytułu organizacji Loterii Wnioskodawca wystawił na kontrahentów faktury VAT.

W takich okolicznościach Spółka przyjęła stanowisko, że w przypadku nabycia samochodów osobowych w celu przeznaczenia ich na nagrody wydawane w ramach loterii organizowanej przez Wnioskodawcę, prawo do odliczenia kwoty podatku VAT nie podlega ograniczeniu zawartemu w art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej ustawę o VAT. Brak podstaw do zastosowania tego przepisu, w przedstawionym stanie faktycznym, uzasadnione jest brzmieniem art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) tej ustawy.

Skarżący wskazał, iż w otrzymanej interpretacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej wskazał natomiast na różne skutki podatkowe w VAT wydania nagród, w zależności od tego, czy loteria jest skierowana do klientów Spółki, czy też klientów jej kontrahentów. Działanie organu stanowi naruszenie przywołanych na wstępie przepisów Ordynacji, gdyż wydana interpretacja nie jest oparta na stanie faktycznym wskazanym przez Skarżącego we wniosku.

Skarżący nie podziela stanowiska organu, że ?brak jest podstaw do uznania, że samochód osobowy został nabyty w celu jego dalszej odsprzedaży, bowiem podmiot świadczący usługę organizacji loterii na rzecz innego podmiotu spożytkował nabyty towar (samochód osobowy) nie w celu jego odsprzedaży, ale w celu wyświadczenia usługi? (por. str. 7 interpretacji). Interpretację taką odrzucają jednolicie sądy administracyjne. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 23.10.2012 r., sygn. I SA/Kr 799/12, jednoznacznie wskazał, że ?dokonując wykładni prawa, w szczególności regulującego materię podatku od towarów i usług, należy kierować się bowiem nie tylko samym brzmieniem interpretowanego przepisu, poprzestając na wykładni gramatycznej, lecz uwzględniać również należy inne rodzaje wykładni, w tym wykładnię celowościową, uwzględniającą ekonomiczne znaczenie interpretowanej normy. (...) Bezpodstawnym byłoby też pozbawienie spółki w przedstawionych okolicznościach sprawy pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywania przez nią samochodów osobowych, które jako towary o charakterze obrotowym, przeznaczone są do dalszego zbycia w ramach wykonywanych przez podatnika opodatkowanych czynności usługowych?.

Powyższe zapatrywania prawne zostały potwierdzone także w innych orzeczeniach sądowych (por. orzeczenia powołane w uzasadnieniu ww. wyroków, a także wyrok WSA w Warszawie z 8 października 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 3310/11)

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, po ponownym przeanalizowaniu opisanego stanu faktycznego uwzględnia w całości skargę z dnia 19 marca 2013 r. i stwierdza, że stanowisko Skarżącego przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2012 r. (data wpływu 4 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów osobowych przeznaczonych na nagrody - jest prawidłowe.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z brzmienia przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ww. ustawy zmieniającej, jednoznacznie wynika, że pełne odliczenie podatku naliczonego od nabytych samochodów osobowych dotyczy tylko takich przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż nabytych przez niego samochodów osobowych. Przy czym sformułowanie ?przedmiotem działalności podatnika? w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu ?jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)? nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu ?tych?, przy czym ich odprzedaż jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Zatem do nabycia uprawnienia pełnego odliczenia podatku naliczonego konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odsprzedaży. Pełne odliczenie podatku naliczonego nie dotyczy natomiast podatku naliczonego przy zakupie tych samochodów osobowych, które są wykorzystywane (używane) przez podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w inny sposób niż wskazany w art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy.

Odprzedaż na gruncie ustawy należy rozumieć szeroko. Pojęcie "odprzedaż", którym posłużył się ustawodawca w tym przepisie, powinno być rozumiane jako nabycie pojazdów w celu dokonania dostawy towaru.

Użyty zatem termin "odprzedaż" obejmuje takie rodzaje działalności gospodarczej podatnika, w ramach których nabywane samochody (pojazdy), są traktowane jako towary handlowe - przeznaczone do ich dalszego zbycia.

Odsprzedaż stanowi zatem pojęcie szerokie, polegające na każdej formie przeniesienia własności samochodu na nabywcę pod jakimkolwiek tytułem prawnym. Nie można ograniczać tego pojęcia wyłącznie do dalszej sprzedaży sensu stricte, lecz winno być ono rozumiane jako każde przeniesienie prawa do dysponowania samochodem jak właściciel, niezależnie od tego, czy podatnik dokonuje sprzedaży, przekazuje samochód w loterii, w akcji marketingowej jako nagrodę, albo pod innym tytułem prawnym. Z kolei dokonywanie takiej odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oznacza, że musi przejawiać się związek takiego przekazania samochodu z działalnością gospodarczą podatnika, odsprzedaż stanowić musi część takiej działalności.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż można mówić o odprzedaży, również gdy nabyty towar zostanie wykorzystany w celu przekazania go jako nagrodę w loterii lub w celu wyświadczenia usługi marketingowej na rzecz innego podmiotu.

Z dostawą towarów (w tym przypadku samochodu osobowego) mamy więc do czynienia np. w sytuacji, gdy organizator loterii, przekazuje samochód jako nagrodę w loterii własnym klientom jak również gdy świadcząc usługi organizacji loterii na rzecz kontrahenta, przekaże samochód dla zwycięzcy tej loterii.

Zatem, jeżeli nabycie samochodu odbędzie się w celu wykorzystania go do przekazania jako nagrodę w loterii lub wyświadczenia usługi organizacji loterii na rzecz kontrahenta, to można mówić o nabyciu samochodu w celach jego dalszej odprzedaży. W tym przypadku okoliczność, iż samochody zostały wydane zwycięzcom konkursu wskazuje na to, że podstawowym przeznaczeniem tych samochodów jest użycie ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej ? w niniejszym przypadku, przekazanie ich jako nagrody w organizowanej loterii.

Z opisu treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zajmuje się między innymi handlem materiałami budowlanymi. Sprzedaż materiałów prowadzona jest bądź to przez punkty sprzedaży Spółki, bądź też punkty handlowe należące do jej kontrahentów: akcjonariuszy lub podmiotów, które zawarły z Wnioskodawcą stosowną umowę licencyjną. Kontrahenci ci nabywają materiały od Zainteresowanego. W ramach działań intensyfikujących sprzedaż materiałów budowlanych Wnioskodawca zorganizował loterię audiotekstową o nazwie ?....?, skierowaną do klientów punktów sprzedaży Spółki oraz klientów jej kontrahentów. Loteria została przeprowadzona w terminie od 02.03.2012 do 15.08.2012, zgodnie z obowiązującymi przepisami i stosownym regulaminem. W ramach loterii były wydawane kupony zawierające kod alfanumeryczny. Warunkiem otrzymania jednego kuponu było uzyskanie w kasie punktu sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury, dokumentujących jednorazowy zakup na kwotę większą niż 70 zł. Nagrodami w Loterii były między innymi trzy samochody osobowe marki Chevrolet. Zakup tych samochodów udokumentowany został każdorazowo fakturą VAT. Wnioskodawca nie użytkował żadnego z samochodów zakupionych z przeznaczeniem na nagrody. Każdy z nich przekazany został osobie wyłonionej w drodze losowania - laureatowi loterii. Przekazanie nagród dokonane zostało przez Komisję Nadzoru Loterii Audiotekstowej potwierdzone stosownymi dokumentami. W miesiącach, w których następowało wydanie nagród laureatom, Spółka wystawiała faktury wewnętrzne i naliczała podatek VAT związany z nieodpłatnym przekazaniem samochodów. Z tytułu organizacji Loterii Wnioskodawca wystawił na kontrahentów faktury VAT. Wynagrodzenie Spółki wskazane na fakturze zawiera nie tylko koszt nagród wylosowanych w Loterii, ale również koszty plakatów, ulotek i kuponów. Zakupione samochody osobowe, przeznaczone na nagrody dla laureatów loterii są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W przedmiotowej sprawie należy zatem rozróżnić dwie sytuacje. Wnioskodawca organizuje loterię skierowaną do klientów punktów sprzedaży Spółki i wydanie samochodu laureatowi loterii dokumentuje fakturą wewnętrzną naliczając podatek od towarów i usług. W drugiej sytuacji Wnioskodawca organizuje loterię dla klientów kontrahentów Spółki i w tym przypadku wydanie samochodu dokumentuje fakturą VAT, a wynagrodzenie Spółki wskazane na fakturze zawiera nie tylko koszt nagród wylosowanych w Loterii, ale również koszty plakatów, ulotek i kuponów.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, w sytuacji gdy Wnioskodawca organizuje loterię skierowaną do klientów punktów sprzedaży Spółki oraz do klientów kontrahentów Spółki, w związku z faktem, iż czynności wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przyjąć należy, że Wnioskodawca nabywając samochody osobowe (nagrody) związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy, jest uprawniony do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących nabycie przedmiotowych samochodów (nagród) wydawanych następnie uczestnikom loterii. Odprzedaż tych samochodów (wydanie jako nagrody w loterii bądź w akcji marketingowej) jest bowiem podstawowym przeznaczeniem tych pojazdów.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wskazane we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ? rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Mając powyższe na uwadze tut. Organ uznaje skargę w całości i uwzględniając zarzuty skargi, niniejszą interpretacją, zmienia interpretację indywidualną z dnia 11 stycznia 2013 r. nr IPTPP4/443-690/12-4/UNR i stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku jest prawidłowe. Niniejsza interpretacja spełnia żądanie zawarte w skardze o uchylenie zaskarżonej interpretacji podatkowej. Ponadto uwzględniając skargę, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że wydanie powyższej interpretacji z dnia 11 stycznia 2013 r. nie nastąpiło bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygniecie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał rozstrzygnięcie (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, 97-300 Piotrków Trybunalski ul. Wronia 65.