Czy wartość skradzionej gotówki oraz wydatki na naprawę drzwi, malowanie ścian stanowią w spółce (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2009 r. (data wpływu 26 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dotyczącym kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2009 r. wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dotyczącym zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości skradzionej gotówki oraz wydatków na naprawę drzwi i malowanie ścian zniszczonych w trakcie włamania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W nocy z dnia 15 na 16 lutego 2008 r. do kasy w siedzibie Spółki włamało się trzech zamaskowanych mężczyzn. Po nieudanej próbie wyłamania krat z okienka kasowego, wyłamali pierwsze drzwi do pomieszczenia biurowego, a następnie zostały wyłamane drugie drzwi z futrynami prowadzące do pomieszczenia kasowego. Sprawcy obezwładnili pracownika ochrony, skrępowali przewodem elektrycznym grożąc pobiciem i pozbawieniem życia.

Włamywacze w pomieszczeniu kasowym włamali się do kasy i dokonali kradzieży pieniędzy w kwocie 17268 złotych 95 groszy oraz dokumentacji finansowej (rejestry czeków, weksli), czeków bankowych.

W wyniku inwentaryzacji składników majątkowych w kasie Spółki, tj. środków pieniężnych i papierów wartościowych, komisja inwentaryzacyjna stwierdziła niedobór w kwocie 17268 złotych 95 groszy, w tym 6150 złotych to środki pieniężne pracowniczej kasy zapomogowo-pożyczkowej.

Ponadto komisja nie dopatrzyła się winy, zaniedbania pracowników materialnie odpowiedzialnych za kasę w Spółce. Zabezpieczenie kasy według komisji było prawidłowe (właściwe drzwi, zamki, działający alarm). Komisja wystąpiła z wnioskiem, że stwierdzony niedobór gotówki w kwocie 17268 złotych 95 groszy należy uznać za niezawiniony.

Spółka wystąpiła do ubezpieczyciela o odszkodowanie z tytułu kradzieży gotówki i innych strat w majątku (naprawa drzwi, malowanie ścian). W miesiącu kwietniu 2008 r. ubezpieczyciel wypłacił Spółce odszkodowanie w kwocie 21778 złotych 2 grosze ? pokrył straty skradzionej gotówki w kwocie 17268 złotych 95 groszy oraz inne powstałe uszkodzenia w majątku Spółki. Otrzymane odszkodowanie Jednostka zaliczyła do przychodów podlegających opodatkowaniu.

O kradzieży, w dniu 16 lutego 2008 r., powiadomiono także komisariat policji. W tej sprawie czynności procesowe, jak i pozaprocesowe nie doprowadziły do ustalenia sprawców tego zdarzenia, jak też do odzyskania utraconego mienia. W czerwcu 2008 roku Jednostka otrzymała od prokuratora Prokuratury Rejonowej postanowienie o umorzeniu śledztwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy wartość skradzionej gotówki oraz wydatki na naprawę drzwi, malowanie ścian stanowią w spółce koszt uzyskania przychodu...
2. Czy wartość otrzymanego odszkodowania od ubezpieczyciela stanowi przychód podlegający opodatkowaniu...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze.

Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Odnosząc się do przedstawionego pytania Wnioskodawca podniósł, że jego zdaniem wartość skradzionej gotówki oraz wydatki na naprawę innych szkód wynikających z włamania stanowią koszty uzyskania przychodów. Spółka wskazując na treść przepisu art. 15 ust. 1 oraz 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podniosła, że art. 16. ust. 1 ustawy nie wyszczególnia strat w środkach obrotowych i mogą one być, jako związane z prowadzoną działalnością, uznane za koszty uzyskania przychodów. W ocenie Jednostki dołożono wszelkich starań, aby zabezpieczyć środki pieniężne: zamknięcie w kasie pancernej, kraty w oknie kasowym, drzwi i zamki antywłamaniowe, sprawnie działający alarm, ochrona wyspecjalizowanej firmy, ubezpieczenie gotówki w kasie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wśród wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych.

W przypadku strat w majątku obrotowym, w tym dotyczących pieniędzy, trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Stanowią one jednak element kosztowy w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym każdy przypadek obciążenia kosztów stratami musi być rozpatrywany indywidualnie pod kątem ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Oznacza to, że co do zasady straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Niemniej jednak każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie, jako konkretny przypadek z uwzględnieniem całokształtu okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy zauważyć, że kosztem podatkowym może być tylko taka strata, która jest następstwem zdarzeń (w postaci działania lub zaniechania) niezależnych od woli podatnika. Niektóre rodzaje strat w środkach obrotowych mogą więc nie stanowić kosztów uzyskania przychodu z uwagi na okoliczności powstania strat i ich udokumentowania oraz istnienie winy podatnika lub jego pracowników w procesie ich powstawania (straty powstałe z winy podatnika, tj. w wyniku niedbalstwa lub naruszenia przepisów (np. przeciwpożarowych) albo braku nadzoru nad pracownikami, ich poniesienie nie zostało właściwie udokumentowane).

Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno każdorazowo uwzględniać szczególna specyfikę ww. zdarzeń i być oceniane w aspekcie:

• całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,

• okoliczności, które spowodowały powstanie straty (np. ubytki naturalne, zdarzenia losowe, klęski żywiołowe),

• udokumentowania straty (formą udokumentowania strat może być, np. protokół opisujący zdarzenie, jego datę, przyczynę, dokładne obliczenie wielkości straty, podpisany przez osoby uprawnione, uzupełniony o protokół policji w przypadku kradzieży, bądź zgłoszenie szkody instytucji ubezpieczeniowej,

• podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.

Dla celów podatkowych przyjąć należy, że włamanie ? wtargnięcie do zamkniętego pomieszczenia siłą, niszcząc urządzenia zabezpieczające w celach rabunkowych, powstałe na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Nie można uznać za zdarzenie nieprzewidywalne czy nie do uniknięcia sytuacji, w której środki pieniężne są nienależycie zabezpieczone, a podmiot nie zachował należytej staranności w swoich działaniach

Wartości pieniężne uznaje się za należycie zabezpieczone, jeżeli Spółka, w celu ich ochrony przed kradzieżą przestrzegała wymagań określonych m.in. w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 129, poz. 858 ze zm.).

Wobec powyższego w ocenie tut. organu, strata środków pieniężnych w wyniku włamania, które powstało w wyniku zdarzeń nieprzewidywalnych, mających charakter zdarzenia losowego, przy należytym spełnieniu ww. warunków wymaganych przez profesjonalnie działający podmiot gospodarczym oraz wydatki na wskazane we wniosku odtworzenie zniszczonych elementów pomieszczeń stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podnieść należy jednak, że jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby jednak przeprowadzenia postępowania dowodowego. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.