Przeciwdziałanie alkoholizmowi ma być skuteczniejsze

Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, nad którym trwają obecnie prace w Sejmie, ma na celu zmianę przepisów nasuwających wątpliwości interpretacyjne oraz uregulowanie na poziomie ustawowym kwestii kwalifikacji koniecznych do wykonywania świadczeń z zakresu psychoterapii uzależnień.

Kto ma określać Narodowy Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych?

Proponowane zmiany zmierzają m.in. do uregulowania kwestii finansowania działań realizowanych w ramach Narodowego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (z budżetu państwa z części, których dysponentami są właściwi ministrowie i inne podmioty odpowiedzialne za realizację określonych w nim działań) oraz kręgu podmiotów odpowiedzialnych za realizację tych działań.

Porady prawne

Istotną zmianą jest także upoważnienie Rady Ministrów do przyjmowania Narodowego Programu w drodze rozporządzenia. Wedle projektowanego przepisu Rada Ministrów ma określać, w drodze rozporządzenia, Narodowy Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych zawierający kierunki i rodzaje działań w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, harmonogram przyjętych działań, cele i sposoby ich osiągania oraz podmioty odpowiedzialne za ich realizację. Rozwiązanie to jest analogiczne do przyjętego dla Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii przyjmowanego rozporządzeniem Rady Ministrów.

W Narodowym Programie Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych będzie się również wskazywać kierunki działań przewidzianych do realizacji przez jednostki samorządu terytorialnego w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.

Jak mają się zmienić zasady działania gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych?

Prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin. Projektowane zmiany mają także na celu poprawę funkcjonowania gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych. Ze względu na istotne różnice w zakresie kwalifikacji członków komisji proponuje się określenie rozporządzeniem ministra właściwego do spraw zdrowia ramowego programu szkolenia, które powinien ukończyć członek komisji oraz czasu na realizację poszczególnych bloków tematycznych w ramach tego programu.

W projekcie można też znaleźć propozycję przepisu, z którego wynika, że gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych działa na podstawie regulaminu zatwierdzanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta).

Jak stanowi proponowanz pryepis, wójt (burmistrz, prezydent miasta) powołuje gminną komisję rozwiązywania problemów alkoholowych, która:

  1. opiniuje projekt gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych,
  2. inicjuje zadania w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu,
  3. podejmuje czynności zmierzające do orzeczenia przez sąd o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego,
  4. podejmuje działania zmierzające do ustalenia, czy osoba, o której mowa w pkt 3, przyczynia się do niewydolności rodziny w zakresie pełnienia przez nią funkcji rodzicielskich, a także czy stosuje przemoc wobec członków rodziny.

Kto i jak ma zapewnić

pomoc dla rodziny dotkniętej problemem uzależnienia od alkoholu?

Pomoc osobie uzależnionej powinna być zintegrowana z pomocą całej rodzinie, ponieważ uzależnienie powoduje szkody i zaburza funkcjonowanie wszystkich członków rodziny. W Polsce w rodzinach alkoholików żyje ok. 1,5 mln osób dorosłych i 1,5-2 mln dzieci - większość z nich to osoby współuzależnione i ofiary przemocy domowej. W ¾ rodzin z problemem alkoholowym dochodzi do przemocy.

Co roku zwiększa się liczba dorosłych dzieci alkoholików, które zgłaszają się po pomoc do zakładów lecznictwa odwykowego. W 2004 roku było ich blisko 5 tys. (w 2001 r. - 2,6 tys.). Proponowany przepis pozwala jednoznacznie wskazać, że przedmiotem działań Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych jest zwiększanie dostępności pomocy dla całej rodziny, w której występuje problem uzależnienia od alkoholu.

Poza tym, wedug proponowanzch regulacji w przypadku podejrzenia, że osoba uzależniona od alkoholu stosuje przemoc wobec członków rodziny lub przyczynia się do niewydolności rodziny w zakresie pełnienia przez nią funkcji rodzicielskich, gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych podejmuje interwencję przez zawiadomienie właściwych organów, instytucji lub organizacji oraz inicjuje organizowanie pomocy ofiarom przemocy.

Projekt nowelizacji przewiduje, iż osobę, która w związku z nadużywaniem alkoholu powoduje rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich albo systematycznie zakłóca spokój lub porządek publiczny, a także przyczynia się do niewydolności rodziny w zakresie pełnienia przez nią funkcji rodzicielskich lub stosuje przemoc wobec członków rodziny, będzie się kierować na badanie przez biegłego w celu wydania opinii o uzależnieniu od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego. Proponuje się więc wykreślenie „uchylania się od pracy”, a w zamian uzupełnienie katalogu przesłanek o przyczynianie się przez osobę nadużywającą alkoholu do niewydolności rodziny w zakresie pełnienia przez nią funkcji rodzicielskich oraz stosowanie przemocy wobec członków rodziny.

Zmiany mają też na celu przyznanie uprawnień najbliższej rodzinie osoby uzależnionej do złożenia wniosku o skierowanie tej osoby na leczenie.

Jakie dokumenty mają być potrzebne do wydania zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowym?

W projekcie określono niezbędne dokumenty potrzebne do wydania zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi. Mianowicie do wniosku trzeba by dołączać kopie poświadczone urzędowo, notarialnie, przez radcę prawnego lub adwokata:

  1. odpisu z rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym lub zaświadczenia o wpisie do Ewidencji Działalności Gospodarczej,
  2. decyzji właściwego państwowego inspektora sanitarnego o zatwierdzeniu zakładu, o której mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 albo zaświadczenia o wpisie do rejestru zakładów, o którym mowa w art. 62 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia,
  3. zaświadczenia organu gminy stwierdzającego, że we wskazanym miejscu, w którym znajduje się magazyn, może być prowadzony obrót hurtowy napojami alkoholowymi,
  4. zaświadczenia właściwego urzędu skarbowego o niezaleganiu przez wnioskodawcę z realizacją ciążących na nim zobowiązań podatkowych lub zaświadczenia, że zobowiązania rozłożone na raty lub o odroczonym terminie płatności są realizowane,
  5. zaświadczenia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu z wpłatami na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne lub zaświadczenia, że zobowiązania rozłożone na raty lub o odroczonym terminie płatności są realizowane,
  6. oświadczenia o wartości sprzedaży hurtowej napojów alkoholowych o zawartości do 18% alkoholu w roku poprzednim, o ile przedsiębiorca nie występuje o zezwolenie po raz pierwszy,
  7. dowodu wniesienia opłaty za wydanie zezwolenia.

Wprowadzono też upoważnienie dla ministra właściwego do spraw gospodarki do określenia, w drodze rozporządzenia, odpowiednich wzorów dokumentacji.

Kiedy będzie można emitować reklamy i promować piwo w telewizji, radiu, kinie i teatrze?

Przewidziano dopuszczalność emisji reklam i promocji piwa w telewizji, radiu, kinie i teatrze wyłącznie w godzinach między 23.00 a 6.00 (z wyjątkiem reklamy prowadzonej przez organizatora imprezy sportu kwalifikowanego w trakcie trwania tej imprezy). Zdaniem projektodawców, zmiana ta podyktowana jest potrzebą ograniczenia wpływu reklam i promocji piwa na małoletnich odbiorców środków masowego przekazu. Jest to propozycja powrotu do poprzedniej regulacji. Po roku 2002, kiedy to zwiększono liczbę godzin, w jakich dopuszczalna jest emisja filmów reklamowych, promujących piwo liczba emisji wyżej wymienionych filmów reklamowych wzrosła z ponad 10 tys. do ponad 30 tys. Badania, ujawnione przez Światową Organizację Zdrowia w roku 2001 na Konferencji Ministrów Zdrowia w Sztokholmie, a także badania przeprowadzone w roku 2005 przez University of Connecticut na próbie 1800 osób w wieku 15-26 lat  wskazują na istnienie jednoznacznego związku między wydłużeniem czasu emisji reklam a wzrostem konsumpcji alkoholu przez młodzież.

Jakie informacje powinny być umieszczane w punktach sprzedaży napojów alkoholowych?

Proponuje się rozszerzenie ilości informacji umieszczanych w punktach sprzedaży napojów alkoholowych oraz wskazanie, by informacje były umieszczane w widocznym miejscu, dzięki czemu lepiej spełnią swoją rolę. Wedle projektu nowelizacji w miejscach sprzedaży i podawania napojów alkoholowych powinno się mianowicie umieszczać w widocznym dla nabywcy miejscu informacje o:

  • szkodliwości spożywania alkoholu,
  • zakazie sprzedaży i podawania alkoholu osobom do lat 18 oraz osobom nietrzeźwym,
  • uprawnieniu sprzedawcy napojów alkoholowych do żądania okazania dokumentu stwierdzającego wiek nabywcy.

Projekt doprecyzowuje też warunki prowadzenia reklamy napojów alkoholowych na terenie pomieszczeń hurtowni.

Gdzie ma obowiązywać zakaz sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych?

Projekt przewiduje dostosowanie treści przepisu zabraniającego sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych na terenie szkół do innych przepisów prawa.

Proponuje się również wprowadzenie zakazu sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych na terenie stadionów i innych obiektów sportowych (podczas trwania imprez sportowych) oraz w handlu obwoźnym i obnośnym. Celem wprowadzenia tego przepisu jest poprawa bezpieczeństwa na stadionach, szczególnie podczas imprez sportowych o charakterze masowym. Zgodnie z aktualnie obowiązującym art. 14 ust. 5 ustawy, sprzedaż napojów alkoholowych, głównie piwa, o zawartości poniżej 4,5% alkoholu, może odbywać się bez zezwolenia. Jest to wyjątek, gdyż sprzedaż wszystkich napojów alkoholowych podlega reglamentacji. Jak uzasadniają projektodawcy, można tu również mówić o powstaniu nierówności przedsiębiorców, ponieważ osoby prowadzące sprzedaż alkoholu do 4,5%, nie muszą spełniać wymogów wiążących się z uzyskaniem zezwolenia oraz nie ponoszą opłat za korzystanie z zezwoleń. Nie ma również możliwości przeprowadzenia kontroli przestrzegania ustawowych warunków wykonywania działalności. Proponuje się zatem, by podczas imprez na otwartym powietrzu dostępnych dla nieokreślonych imiennie osób, można było prowadzić sprzedaż jedynie napojów o zawartości do 18% alkoholu, po uzyskaniu zezwolenia.

Wprowadzenie zakazu korzystania z tras narciarskich w stanie po użyciu alkoholu ma natomiast na celu zapobieżenie wypadkom, jakie często mają miejsce w związku z korzystaniem przez osoby znajdujące się w stanie po użyciu alkoholu z tras narciarskich.

Jakie zmiany mają dotyczyć sprzedaży alkoholu niepełnoletnim?

Propozycje zmian obejmują również nałożenie na sprzedawców lub podających napoje alkoholowe obowiązku odmowy sprzedaży lub podania napoju alkoholowego osobom, w przypadku których zachodzi wątpliwość co do ich pełnoletności, a które odmawiają okazania dokumentu potwierdzającego wiek.

Co się stanie z alkoholami wnoszonymi na teren obiektów wojskowych?

Proponuje się ustawowe uregulowanie kwestii likwidacji odebranych i złożonych w depozycie napojów alkoholowych wnoszonych na teren obiektów wojskowych. W przypadku nieodebrania w terminie 14 dni, napoje alkoholowe przekazane do depozytu ulegną zniszczeniu.

Co ma się zmienić w zakresie wydawania zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych?

Proponuje się także nłożenie na organ udzielający zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych obowiązku zawieszenia wszczętego postępowanie o udzielenie zezwolenia, w przypadku gdy wobec osoby odpowiedzialnej za działalność przedsiębiorcy ubiegającego się o zezwolenie wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów o sprzedaż lub podawanie napojów alkoholowych w wypadkach, kiedy jest to zabronione, albo bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom.

Kto będzie mógł prowadzić psychoterapię uzależnień?

Po wejściu w życie z dniem 1 stycznia 2006 r. ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów pojawiły się wątpliwości odnośnie do możliwości prowadzenia psychoterapii przez osoby, które nie dysponują tytułem magistra psychologii. Jak podają projektodawcy, w aktualnej rzeczywistości polskiego lecznictwa odwykowego, w placówkach terapii uzależnienia od alkoholu i współuzależnienia zatrudnionych jest ponad 2000 specjalistów i instruktorów terapii uzależnień. Ok. 25% z nich zdobyła już certyfikaty instruktorów i specjalistów terapii uzależnienia, pozostali znajdują się w rozpoczętym i zaawansowanym w różnym stopniu procesie uzyskiwania certyfikatów. Proces zdobywania i potwierdzania kwalifikacji zawodowych tych grup zawodowych trwa około 4-5 lat. Przy czym zaledwie 1/3 specjalistów psychoterapii uzależnień to psychologowie. Studia psychologiczne nie przygotowują ich do wykonywania czynności z zakresu terapii uzależnień. Zgodnie ze standardami przyjętymi przez Ministerstwo Zdrowia oraz Narodowy Fundusz Zdrowia psychologowie nie mogą prowadzić terapii uzależnienia bez posiadania specjalistycznych kwalifikacji określonych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 31 grudnia 1999 r. w sprawie organizacji, kwalifikacji personelu, zasad funkcjonowania i rodzajów zakładów lecznictwa odwykowego oraz udziału innych zakładów opieki zdrowotnej w sprawowaniu opieki nad osobami uzależnionymi od alkoholu.

W projekcie zdefiniowano pojęcie leczenia odwykowego, wskazując na psychoterapię uzależnienia od alkoholu i współuzależnienia jako jego podstawową formę, jak również wskazano, jakie wymogi muszą spełnić osoby, które chcą wykonywać czynności związane z leczeniem odwykowym, określając, że psychoterapię uzależnień mogą prowadzić wyłącznie osoby legitymujące się certyfikatem specjalisty psychoterapii uzależnień.

Proponowany przepis szczegółowo reguluje wymogi kwalifikacyjne dla osób ubiegających się o uzyskanie certyfikatu i zdobycie kwalifikacji w Rzeczypospolitej Polskiej. Osoby te muszą posiadać tytuł zawodowy lekarza lub tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa, psychologii, pedagogiki, socjologii, teologii, resocjalizacji, filozofii lub nauk o rodzinie. Osoby posiadające wykształcenie średnie mogą natomiast ubiegać się o uzyskanie certyfikatu instruktora terapii uzależnień. W celu uzyskania kwalifikacji na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, który umożliwia im udzielanie świadczeń z zakresu psychoterapii uzależnień. W propozycji przepisu określono również procedurę udzielania certyfikatów specjalisty psychoterapii uzależnień i instruktora terapii uzależnień oraz upoważniono ministra właściwego do spraw zdrowia do określenia, w drodze rozporządzeń, między innymi zakresu świadczeń udzielanych przez specjalistów lub instruktorów psychoterapii uzależnień, jak również zakresu przedmiotowego programu szkoleniowego oraz trybu i sposobu przeprowadzania egzaminu dla osób ubiegających się o uzyskanie certyfikatów.

Proponowane przepisy regulujące wymogi kwalifikacyjne do wykonywania czynności z zakresu psychoterapii uzależnień nie naruszają przepisów odrębnych ustaw regulujących uzyskiwanie kwalifikacji zawodowych. Kwalifikacje obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej oraz państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnych Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym nabyte w tych państwach są uznawane zgodnie z odrębnymi przepisami. Omówione wyżej propozycje regulacji, będą stanowiły lex specialis w odniesieniu do przepisów ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów, przez co usuwają aktualne rozbieżności interpretacyjne. Proponowane zmiany określają też kwestie związane z uzyskiwaniem akredytacji oraz przeprowadzenia egzaminu certyfikacyjnego.

Jakie zmiany mają dotyczyć leczonych przymusowo i pensjonariuszy izb wytrzeźwień?

Proponowane zmiany mają ponadto zapewnić osobie zobowiązanej do leczenia odwykowego możliwość ubiegania się o zmianę rodzaju zakładu lecznictwa odwykowego.

Projekt gwarantuje też prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy poprzez zapewnienie osobie zatrzymanej w izbie wytrzeźwień prawa do udziału w posiedzeniu sądu.

Orzeczenie sądu musi zostać wydane niezwłocznie, zaś udział osoby zatrzymanej w izbie uzależniony jest od decyzji sądu. Prawo do udziału w postępowaniu oznacza głównie obowiązek zawiadomienia przez sąd o terminie posiedzenia. Nie ma natomiast obowiązku stawienia się danej osoby ani zakazu rozpoznania zażalenia pod nieobecność wnoszącego zażalenie, jeżeli został on powia­domiony o terminie posiedzenia sądu.

Przepis, w zaproponowanym brzmieniu, spowoduje dostosowanie rozpatrywania zażaleń do wymogów konstytucyjnych. Z praktycznego punktu widzenia, osobie zatrzymanej w izbie służyć będzie możliwość złożenia zażalenia już podczas pobytu w izbie. Zażalenie przekazane zostanie niezwłocznie do sądu rejonowego i sąd w ramach własnych uprawnień będzie podejmował decyzję o ewentualnym niezwłocznym wezwaniu osoby zatrzymanej w izbie, wezwaniu jej np. po wytrzeźwieniu lub wyznaczeniu innego terminu rozpatrzenia zażalenia. Przyjęcie proponowanego rozwiązania nie spowoduje sytuacji, w której w rozprawie będą uczestniczyły osoby znajdujące się w stanie nietrzeźwości. Na podstawie dostarczonych materiałów sąd podejmie decyzję o prawidłowości lub uchybieniach związanych z zatrzymaniem lub umieszczeniem w izbie, jednostce Policji, zakładzie opieki zdrowotnej lub placówce utworzonej lub wskazanej przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Projekt wprowadza też obowiązek poddania osoby doprowadzonej do izby lub właściwej placówki, badaniom lekarskim.

W chwili obecnej ustawa nie przewiduje możliwości pobierania opłat za pobyt w placówkach utworzonych lub wskazanych przez jednostki samorządu terytorialnego. Propozycja zmian zmierza natomiast do umożliwienia placówkom pobierania opłat za pobyt osób przyjętych do placówki.

Jaki przymus bezpośredni ma być stosowany wobec nietrzeźwych?

Proponuje się rozbudowanie przepisów dotyczących stosowania przymusu bezpośredniego wobec osób, które w związku ze znajdowaniem się w stanie nietrzeźwości swoim zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób. Przede wszystkim objęto zakresem regulacji ustawowej także kwestię stosowania przymusu bezpośredniego w placówkach utworzonych lub wskazanych przez jednostki samorządu terytorialnego oraz jednostkach Policji. Dotychczas obowiązujące przepisy regulowały tę kwestię jedynie w odniesieniu do izb wytrzeźwień. Ponadto katalog dopuszczalnych form stosowania przymusu bezpośredniego został rozszerzony o dwie nowe formy w postaci:

  • przymusowego podawania leku
  • oraz izolacji. 

W jednostce Policji przymus bezpośredni będzie mógł być stosowany jedynie w formie przytrzymywania, unieruchomienia lub izolacji.

W proponowanej nowelizacji dokonano też określenia osób uprawnionych do decydowania o stosowaniu przymusu bezpośredniego.

Jakie nowe sankcje przewidziano?

Projekt przewiduje obligatoryjne zastosowanie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej na okres od lat 3 do 5 -  w razie skazania za sprzedaż czy podawanie napojów alkoholowych w wypadkach, kiedy jest to zabronione, albo bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom. 

Wprowadza też sankcję karną za korzystanie z tras narciarskich pod wpływem alkoholu oraz penalizuje sprzedaż napojów alkoholowych w przypadku niedopełnienia obowiązku żądania okazania dokumentu potwierdzającego wiek nabywcy przez osobę sprzedającą lub podającą napoje alkoholowe i zakup napoju alkoholowego celem odsprzedania go osobie małoletniej.

Podstawa prawna:

  • Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (sejmowy druk nr 1625);
  • Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. 2002 r., Nr 147, poz. 1231, ze zm.);
  • Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2005 r., Nr 179, poz. 1485, ze zm.);
  • Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. 2006 r., Nr 171, poz. 1225);
  • Ustawa z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz. U. 2001 r., Nr 73, poz. 763, ze zm.);
  • Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 31 grudnia 1999 r. w sprawie organizacji, kwalifikacji personelu, zasad funkcjonowania i rodzajów zakładów lecznictwa odwykowego oraz udziału innych zakładów opieki zdrowotnej w sprawowaniu opieki nad osobami uzależnionymi od alkoholu (Dz. U. 2000 r., Nr 3, poz. 44);
  • Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 listopada 2001 r. (sygn. akt P. 6/2001; Dz. U. 2001 r., Nr 131, poz. 1478) 

A.J.
Zespół e-prawnik.pl

Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne

Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?


Masz inne pytanie do prawnika?

 

Komentarze

    Nie dodano jeszcze żadnego komentarza. Bądź pierwszy!!

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika