Znakowania wyrobów odzieżowych

Obowiązek znakowania produktów włókienniczych reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i znakowania produktów włókienniczych (Dz. U. 2004 r. Nr 81, poz. 743 ze zm.). Zgodnie z § 15 ust. 1 tego rozporządzenia obowiązek znakowania produktów ciąży na wprowadzającym produkt włókienniczy na rynek w celu produkcyjnym bądź handlowym. Obowiązek ten nie jest limitowany osiągnięciem przez producenta określonego pułapu wysokości produkcji, tak więc obowiązkowi znakowania podlegają także produkty jednostkowe. Pewne kategorie produktów włókienniczych zwolnione są jednak z obowiązku znakowania. Wykaz tych produktów zawiera załącznik nr 2 do w/w rozporządzenia.

Metki dołączane do produktów włókienniczych powinny zawierać informacje dotyczące:

1. składu surowcowego produktu,

2. sposobu konserwacji produktu.

Dopuszczalne jest stosowanie oznakowania dotyczącego także innych cech produktów włókienniczych niż skład surowcowy, gdy jest ono zgodne z dobrą praktyką handlową dotyczącą tych produktów.

Dane umieszczone na metce dotyczące produktu odnoszące się do zawartości włókien tekstylnych należy podać na metce jednolitym, czytelnym i wyraźnie widocznym drukiem. W przypadku produktu wprowadzonego na rynek polski, oznakowanie powinno być podane także w języku polskim. Sposób określania nazw i oznaczeń włókien stanowiących składniki tkanin z których wykonano produkty włókiennicze, określa załącznik nr 1 do w/w rozporządzenia.

Informacje o produkcie włókienniczym, wykraczające poza zakres ustalony w w/w rozporządzeniu, z wyjątkiem znaków towarowych i nazw przedsiębiorstw, powinny być odpowiednio oddzielone od oznakowania zawierającego określenie składu surowcowego produktu włókienniczego. Jeżeli na wprowadzonym na rynek produkcie włókienniczym umieszczono znak towarowy lub nazwę przedsiębiorstwa, zawierające jedną z nazw włókien tekstylnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, użytą w formie rzeczownika, przymiotnika lub rdzenia wyrazu stanowiącego tę nazwę lub inny wyraz, który można pomylić z taką nazwą włókna tekstylnego, oznakowanie zawierające określenie składu surowcowego produktu włókienniczego powinno zostać umieszczone wyraźnym i czytelnym drukiem bezpośrednio obok tego znaku lub nazwy przedsiębiorstwa.