Opodatkowanie renty otrzymywanej z Kanady. sygn: ILPB2/415-497/11-2/WS

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Kanady.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 28 września 2010 r. Wnioskodawca jest zameldowany na stałe w Polsce, po powrocie do kraju z Kanady, gdzie mieszkał od 1982 roku.

Zainteresowany otrzymuje miesięcznie rentę, która jest wypłacana i opodatkowywana w Kanadzie. Podczas wizyty w urzędzie skarbowym, Wnioskodawca otrzymał informacje i kopię umowy Kanada - Polska (Dz.U.90.38.216, Artykuł 18 i 23) i został poinformowany, że na podstawie ww. ustawy, składając opłaty podatkowe w Skarbowym Urzędzie Kanady, renta Zainteresowanego zamieszkującego na terenie Polski nie podlega ponownemu opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca jest zobowiązany do jakichkolwiek czynności płatniczych ze względu na otrzymywaną rentę, która jest wypłacana i opodatkowywana w Kanadzie...
2. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do składania orzeczeń/formularzy podatkowych z tytułu otrzymywanej renty...

Zdaniem Wnioskodawcy, po otrzymanych informacjach i interpretacjach w urzędzie skarbowym, na podstawie Umowy Polsko ? Kanadyjskiej (Dz.U.90.38.216, Artykuł 18), zgodnie z którym podatek od renty i emerytury nie może przekroczyć 15% kwoty należności brutto oraz art. 23 ww. umowy stanowiącym, iż osoba mająca zamieszkanie w Polsce osiąga dochód, który - zgodnie z uwzględnieniem niniejszej ustawy - może być opodatkowany w Kanadzie, to Polska zezwoli na zwolnienie takiego dochodu lub majątku od opodatkowania, nie jest On zobowiązany do składania opłat podatkowych względem otrzymywanej renty. Tym samym zwolniony jest On ze składania formularzy i orzeczeń podatkowych, z tego tytułu że dokonuje tej czynności po stronie Kanadyjskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast w myśl art. 4a tej ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymuje miesięcznie rentę, która jest wypłacana i opodatkowywana w Kanadzie.

W związku z tym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Kanady w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 4 maja 1987 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 38, poz. 216).

Na podstawie art. 18 ust. 1 ww. umowy, emerytury i renty pochodzące z Umawiającego się Państwa i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z ust. 2 tego przepisu, emerytury pochodzące z Umawiającego się Państwa i wypłacone osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być także opodatkowane w tym Państwie, z którego pochodzą, i zgodnie z prawem tego Państwa. Jednakże w przypadku okresowych wypłat emerytalnych podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć kwoty niższej spośród następujących kwot:

1. 15 procent kwoty należności brutto oraz
2. stawki odpowiadającej kwocie podatku, do którego zapłaty odbiorca należności byłby zobowiązany za dany rok od całości otrzymanych w danym roku okresowych wypłat emerytalnych, w przypadku gdyby odbiorca posiadał miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którego pochodzi należność.

Przepis art. 23 ww. umowy przedstawia sposoby unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. a), w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który - zgodnie z postanowieniami niniejszej ustawy - może być opodatkowany w Kanadzie, to Polska zezwoli na zwolnienie takiego dochodu lub majątku od opodatkowania, z tym jednak, że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosuje tę stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony od opodatkowania.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż do renty otrzymywanej przez podatnika z Kanady ma zastosowanie przepis art. 18 ust. 1 polsko-kanadyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Oznacza to, że jest ona opodatkowana zarówno w Kanadzie jak i w Polsce.

Jednakże w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w art. 23 ust. 1 lit. a) ww. umowy (metoda wyłączenia z progresją) w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, iż dochód Wnioskodawcy z renty kanadyjskiej podlega opodatkowaniu w Kanadzie, a w Polsce jest zwolniony od opodatkowania. W związku z tym Zainteresowany nie ma obowiązku składania w urzędzie skarbowym formularzy podatkowych z tytułu otrzymywania ww. renty.

Jednakże w sytuacji, gdy podatnik uzyskałby w danym roku podatkowym inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce, dochód uzyskany w Kanadzie powinien zostać uwzględniony dla potrzeb obliczenia stopy procentowej podatku od pozostałego dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.