Srata poniesiona przez Spółkę w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie S Specjalnej (...)

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie specjalnych stref ekonomicznych.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny:

Firma Spółka z dniem 16.09.2006r. uzyskała pozwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie S Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W związku z tym zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20.10.1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych dochody firmy uzyskane w działalności w specjalnych strefach ekonomicznych w ramach zezwolenia są zwolnione z podatku dochodowego w wysokości ustalonej na podstawie § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 01.02.2007r. w sprawie S Strefy Ekonomicznej. Firma rozlicza więc oddzielnie dochód uzyskany w strefie oraz poza nią a także całkowity dochód z działalności firmy. W m-cu VI 2008r. dochód z działalności firmy poza strefą był wyższy niż całkowity dochód z działalności firmy. Wystąpiła bowiem strata z działalności firmy w strefie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji gdy całkowity dochód firmy jest mniejszy niż dochód wyłącznie z działalności poza strefą, zobowiązanie podatkowe należy wyliczyć z całkowitego dochodu, czy też wyłącznie z działalności poza strefą...

Zdaniem Wnioskodawcy wyliczenie podatku wyłącznie z dochodu z działalności poza strefą nie zmniejszonego o stratę, która wystąpiła w działalności w strefie byłoby niekorzystne dla Podatnika. Zatem w sytuacji, gdy wystąpi strata z działalności Spółki w specjalnej strefie ekonomicznej, podatek należy wyliczyć od całkowitego dochodu z całej działalności firmy tj. dochodu uzyskanego z działalności poza strefą pomniejszonego o stratę, która wystąpiła w związku z działalnością w specjalnej strefie ekonomicznej w ramach zezwolenia. W opinii Spółki art. 17 ust.1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż ulga polega na pomniejszeniu kwoty podatku wyliczonego z całej działalności spółki o podatek wyliczony z tytułu działalności w strefie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Artykuł 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zawiera kompleksową regulację przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych: ust. 1 określa przedmiot opodatkowania, ust. 2 zawiera definicje dochodu i straty, ust. 3 określa wyłączenia z podstawy opodatkowania, natomiast ust. 4, 4a i 5 podaje zasady odliczania strat.

Regulacja art. 7 ust. 5 daje podatnikowi prawo do obniżenia dochodu o wysokość straty w najbliższych kolejno następujących po sobie pięciu latach podatkowych, z tym, że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50%. Istotne znaczenie dla celów podatkowych ma zatem w tym wypadku sposób zdefiniowania straty. Co do zasady (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) strata jest różnicą między kosztami uzyskania przychodów, a sumą przychodów, w przypadku gdy koszty uzyskania przychodów są wyższe od przychodów. Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, na mocy przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uwzględnia się między innymi: przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku; kosztów uzyskania wskazanych powyżej przychodów.

Wymienionych przychodów i kosztów uzyskania przychodów, nie uwzględnia się również przy ustalaniu straty (art. 7 ust. 4 wskazanej ustawy).

Katalog dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania zawiera art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Punkt 34 tego przepisu stanowi, że wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust.1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2007r. w sprawie starachowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 26, poz. 164) pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992. o podatku dochodowym od osób prawnych(?) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 7, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   
   

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż skoro dochody uzyskiwane z tytułu działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej są wolne od podatku, zgodnie z regulacją art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy i kosztów ich uzyskania nie uwzględnia się przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania. Wartości te nie są brane pod uwagę równie z przy ustalaniu straty (art. 7 ust. 3 ww. ustawy). Innymi słowy oznacza to, że przychody i koszty z działalności opodatkowanej i zwolnionej nie mogą być łączone, dochodu z działalności opodatkowanej nie może pomniejszać strata z działalności zwolnionej i odwrotnie - dochodu z działalności zwolnionej nie może pomniejszać strata z działalności opodatkowanej.

A zatem strata poniesiona przez Spółkę w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie S Specjalnej Strefy Ekonomicznej nie będzie stratą podatkową w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nadwyżka kosztów poniesionych w związku z tą działalnością nad osiągniętymi z niej przychodami stanowi jedynie stratę ekonomiczną (bilansową). Spółka korzystając ze zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej winna odrębnie ustalać wynik z działalności zwolnionej (strefowej) oraz opodatkowanej. Wysokość straty z działalności zwolnionej bowiem nie wpływa na wysokość należnego podatku. Tym samym stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10,09-402 Płock.