opodatkowanie świadczeń w postaci zwrotu kosztów za dowóz do szkoły niepełnosprawnego dziecka.

UZASADNIENIE

W dniu 11.02.2010 r. r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń w postaci zwrotu kosztów za dowóz do szkoły niepełnosprawnego dziecka.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest matką niepełnosprawnego dziecka. Syn skończył 6 lat. W roku szkolnym 2009/2010 wszedł w obowiązek szkolny. Gmina powinna zapewnić dziecku dowóz do szkoły, ale tego nie uczyniła, natomiast zwraca Wnioskodawczyni koszty dowozu dziecka dodając tę kwotę do dochodu i pobiera podatek.

Wnioskodawczyni nadmienia, iż jest to kwota 400 zł za 30 km w jedną stronę czyli miesięcznie 1.200 km. Inni rodzice mają zwracane koszty z tytułu przewozu dziecka w 4 strony: do szkoły, powrót rodzica do domu, przejazd po dziecko do szkoły, powrót z dzieckiem.

Wnioskodawczyni jako jedyna matka czeka na dziecko w szkole 6 godzin codziennie, gdyż kwota jaką zaoferowała gmina nie wystarcza na pokrycie kosztów z dwie strony.

Z informacji uzyskanej przez Wnioskodawczynię wynika, iż kwota ta jest tak niska, aby nie utraciła świadczeń ZUS (świadczenie pielęgnacyjne). Otrzymana kwota nie wystarcza na zawiezienie dziecka do szkoły w jedną stronę. Według Niej powinny to być środki na pokrycie 30 km w cztery strony.

Wnioskodawczyni dodaje, iż gmina określa te środki jako ryczałtowy zwrot kosztów dowozu i z tego względu podlegają one opodatkowaniu. Wnioskodawczyni nie zgadza się ze stanowiskiem gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy gmina ma rację dodając zwrot kosztów za dowóz dziecka niepełnosprawnego do dochodu i opodatkowując...
2. Czy zwrot kosztów dowozu dziecka niepełnosprawnego do szkoły jest dochodem Wnioskodawczyni i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawczyni uważa, iż gmina nie ma racji. Są to koszty, które Wnioskodawczyni ponosi, aby odwieźć dziecko do szkoły.

Ad. 2.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwolnienie przedmiotowe) i ustawą oświatową są to środki zwolnione od jakichkolwiek podatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40c ww. ustawy wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów przejazdu, o których mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.).

W myśl art. 17 ust. 1 ww. ustawy o systemie oświaty sieć publicznych szkół powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnianie obowiązku szkolnego, z uwzględnieniem ust. 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o systemie oświaty, droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać:

1. 3 km ? w przypadku uczniów klas I-IV szkół podstawowych;
2. 4 km ? w przypadku uczniów klas V i VI szkół podstawowych oraz uczniów gimnazjów.
   
   

Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka, przekracza odległości wymienione w ust. 2, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej (art. 17 ust. 3).

Do obowiązków gminy należy również, na podstawie art. 17 ust. 3a ww. ustawy o systemie oświaty:

1. zapewnienie uczniom niepełnosprawnym, których kształcenie i wychowanie odbywa się na podstawie art. 71b, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej i gimnazjum, a uczniom z niepełnosprawnością ruchową, upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym - także do najbliższej szkoły ponadgimnazjalnej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 21 roku życia;
2. zapewnienie dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym ze sprzężonymi niepełnosprawnościami, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do ośrodka umożliwiającego tym dzieciom i młodzieży realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia;
3. zwrot kosztów przejazdu ucznia, o którym mowa w pkt 1 i 2, oraz jego opiekuna do szkoły lub ośrodka, wymienionych w pkt 1 i 2, na zasadach określonych w umowie zawartej między wójtem, burmistrzem, prezydentem miasta i rodzicami, opiekunami lub opiekunami prawnymi ucznia, jeżeli dowożenie i opiekę zapewniają rodzice, opiekunowie lub opiekunowie prawni.
   
   

Zauważyć należy, iż zwolnieniem wynikającym z treści art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty jest nie tylko zwrot kosztów przejazdu dziecka środkami komunikacji publicznej, ale także zwrot kosztów transportu dziecka samochodem prywatnym rodziców dziecka. Nie w każdej bowiem sytuacji gmina może zapewnić dzieciom niepełnosprawnym, na których ciąży obowiązek szkolny, dowóz do najbliższej szkoły (ośrodka) bezpłatnym transportem oraz nie zawsze ? z uwagi na stopień niepełnosprawności dziecka ? możliwe jest dowożenie dziecka przez rodziców środkami transportu publicznego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest matką niepełnosprawnego dziecka. Syn skończył 6 lat. W roku szkolnym 2009/2010 wszedł w obowiązek szkolny. Gmina powinna zapewnić dziecku dowóz do szkoły, ale tego nie uczyniła, natomiast zawraca Wnioskodawczyni koszty dowozu dziecka dodając tę kwotę do dochodu i pobiera podatek. Wnioskodawczyni dodaje, iż gmina określa te środki jako ryczałtowy zwrot kosztów dowozu i z tego względu podlegają one opodatkowaniu.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż świadczenie udzielane przez gminę w formie zwrotu kosztów dowozu dziecka niepełnosprawnego, dokonywane stosownie do postanowień ustawy o systemie oświaty, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co jest jednoznaczne z faktem, iż nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.