Kto jest zobowiązany do zapłacenia podatku od należności licencyjnych płaconych przez polskich licencjobiorców (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08.09.2010 r. (data wpływu 10.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

• określenia podatnika w odniesieniu do dochodów z tytułu należności licencyjnych - jest prawidłowe,

• w zakresie wykładni pojęcia ?osoby uprawnionej? w odniesieniu do umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i Konwencji Modelowej OECD - jest prawidłowe,

• w zakresie określenia wysokości podatku, jaki powinien potrącić polski licencjobiorca - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia podatnika w odniesieniu do dochodów z tytułu należności licencyjnych, w zakresie wykładni pojęcia ?osoby uprawnionej? w odniesieniu do umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i Konwencji Modelowej OECD oraz w zakresie określenia wysokości podatku, jaki powinien potrącić polski licencjobiorca.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma - Spółka z siedzibą w Szwecji jest pośrednikiem w poszukiwaniu na terenie Polski nabywców licencji na użytkowanie praw autorskich dla właścicieli praw autorskich z siedzibą w wielu krajach na terenie Europy, Azji, Ameryce i Australii. Spółka prowadzi swoją działalność jako agent niezależny. Firma reprezentuje obecnie ponad 50 licencjodawców na podstawie umów agencyjnych zawieranych najczęściej na okres dwóch lat. Po tym okresie umowy zostają rozwiązane lub mogą być przedłużone na okres kolejnych dwóch lat. P. reprezentowanych praw autorskich i ich właścicieli (licencjodawców) podlega ciągłym zmianom. Spółka jest zarówno prawnie jak i ekonomicznie całkowicie niezależna od reprezentowanych licencjodawców, którzy nie posiadają prawa kontroli ani udzielania instrukcji co to sposobu sprzedaży licencji, i działa całkowicie na własny rachunek. Ponadto Wnioskodawca nie posiada pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu licencjodawców, a jedynie jest odpowiedzialny za poszukiwanie firm zainteresowanych nabyciem licencji i ich prezentacje licencjobiorcom, którzy następnie samodzielnie aprobują, negocjują i ostatecznie podpisują umowy licencyjne z licencjobiorcami. Umowy licencyjne z właścicielami praw zostają tak więc zawarte pomiędzy właścicielem prawa (licencjodawca) i nabywcą licencji (licencjobiorca), a P. nie posiada żadnych praw do tak sprzedawanych licencji.

Firma jest najczęściej uprawniona do fakturowania licencjobiorcy oraz do odbioru płatności z tytułu umowy w imieniu licencjodawcy, które następnie są przekazywane licencjodawcy. Należności licencyjne są najczęściej wpłacane przez licencjobiorcę na rachunek bankowy Spółki i następnie przekazywane licencjodawcy albo też wpłacane przez licencjobiorcę bezpośrednio na rachunek bankowy właściciela praw. Wnioskodawca jest w każdym razie uprawniony jedynie do wynagrodzenia w formie prowizji z tytułu usługi pośrednictwa sprzedaży licencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W przypadku należności licencyjnych wypłacanych przez polskich licencjobiorców podmiotowi zagranicznemu będącemu właścicielem praw autorskich (licencjodawcy) z siedzibą w Stanach Zjednoczonych lub w Wielkiej Brytanii poprzez pośrednika w Szwecji (Wnioskodawcę):

1. Kto jest zobowiązany do zapłacenia podatku od należności licencyjnych płaconych przez polskich licencjobiorców na podstawie umów licencyjnych zawartych pomiędzy tymi licencjobiorcami i autorami praw autorskich (licencjodawcami) w Stanach Zjednoczonych lub w Wielkiej Brytanii ...
2. Kto jest osobą uprawnioną do należności licencyjnych w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę (?beneficial owner? w Modelowej Konwencji OECD) ...
3. W jakiej wysokości polski licencjobiorca powinien potrącić podatek od należności licencyjnych ...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (PDOP) określa, iż podmiot polski dokonujący wypłaty należności licencyjnych na rzecz podmiotu zagranicznego zobowiązany jest to potrącenia podatku dochodowego w wysokości 20% przychodów (w przypadku, gdy odbiorcą należności wypłacanych przez polską spółkę kapitałową jest spółka kapitałowa z innego kraju członkowskiego UE - 10% przychodów, jeżeli spółki te są powiązane w sposób określony w art. 21 ust. 3-5 PDOP). Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania ograniczają z kolei wysokość podatku jaki może być pobrany w państwie źródła dochodu, zwykle do 5% lub 10% kwoty brutto należności. Możliwość zastosowania obniżonej stawki podatku jest dodatkowo obarczona warunkiem posiadania certyfikatu potwierdzającego kraj rezydencji podatkowej podmiotu uzyskującego taką należność (art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP).

W przypadku, gdy podmiot polski dokonuje wypłaty lub stawia do dyspozycji podmiotowi zagranicznemu należności licencyjne, to do uzyskanego z tego tytułu dochodu zastosowanie znajdują przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania obowiązujące między Polską a krajem rezydencji podmiotu zagranicznego otrzymującego takie należności będącego jednocześnie osobą do nich uprawnioną.

Pojęcie osoba uprawniona nie jest zdefiniowane ani w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę, ani też w Modelowej Konwencji OECD, będącej podstawą dla tychże umów. Pojęcie osoba uprawniona (ang. ?beneficial owner?) zostało po raz pierwszy wprowadzone do Modelowej Konwencji w 1977 r. w celu ograniczenia możliwości korzystania z umów dla osób uprawnionych do należności licencyjnych, a nie jak wcześniej przez każdego potencjalnego odbiorcę takich należności.

Pojęcie to, nawet jeśli nie zdefiniowane, powinno być rozumiane w kontekście przedmiotu i celu Modelowej Konwencji, będącej wzorem dla dwustronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych również przez Polskę. Konwencja, pomimo że nie jest obowiązującym źródłem prawa, stanowi bowiem źródło interpretacji podatkowej dla zarówno urzędów podatkowych, jak i podatników. Podstawowym celem Konwencji jest unikanie podwójnego opodatkowania oraz zapobieganie unikaniu i uchylaniu się od opodatkowania oraz oszustwom podatkowym.

Artykuł 12 ust. 1 Modelowej Konwencji nie precyzuje, że należności licencyjne muszą być wypłacane bezpośrednio ich właścicielowi, a jedynie że mają być one ?beneficially owned by a resident of the other Contracting State?. ?Beneficially owned? w tłumaczeniu z języka angielskiego oznacza, że należności te mają być przedmiotem prawa własności albo innego prawa ściśle powiązanego z tym prawem, np. prawa użytkowania.

Artykuł 12 ust. 1 Modelowej Konwencji został zmieniony w 1997 r. w kwestii pojęcia ?beneficial owner?, gdzie wyrażenie ?paid to beneficial owner of the royalties?, zostało zastąpione wyrażeniem ?royalties beneficially owned by a resident?. Ta zmiana była przedmiotem dyskusji w literaturze z zakresu prawa podatkowego, między innymi z udziałem profesora Klausa Vogela (?Treaty News, Biuletyn 1998/3 str. 133). Prof. Vogel skonkludował, że zmiana tego wyrażenia wyeliminowała wątpliwości w przypadkach, gdy należności licencyjne są wypłacane nie bezpośrednio podmiotowi do nich uprawnionemu ale pośrednikowi, który może być rezydentem kraju trzeciego. W takich przypadkach za osobę uprawnioną musi być uznany ten, który posiada prawa do tych należności, a nie pośrednik.

Kontynuując, Dr. Charl du Toit skomentował również w swojej pracy doktorskiej (?Beneficial Ownership of Royalties in Bilateral Tax Treaties?, 1998, str. 41), że artykuł 12 ust. 1 Konwencji Modelowej, po dokonanej zmianie nie odnosi się już do płatności, tak jak w przypadku ust. 2 tego artykułu, tak więc nie jest ważne czy wypłata należności licencyjnych przez licencjobiorcę została dokonana bezpośrednio licencjodawcy czy też innemu podmiotowi. Według dr. du Toit, w świetle Artykułu 21 ust. 1 nie ma znaczenia komu należności licencyjne są wypłacane, ale podstawą do zastosowania tego przepisu jest to, aby należności powstały w jednym państwie, i były ?beneficially owned? przez rezydenta drugiego kraju.

Literalne i automatyczne podejście do kwestii opodatkowania należności licencyjnych w przypadku ich wypłaty nie na rzecz podmiotu uprawnionego ale na rzecz jego pośrednika zostało również w ostatnich latach uznane przez OECD za niewłaściwe jako zbyt restrykcyjne Wyrazem zmiany stanowiska tej organizacji stała się zmiana dokonana w 2003 r. w treści komentarza do Modelowej Konwencji w którym czytamy, że określenie osoba uprawniona nie jest stosowane w wąskim i technicznym znaczeniu lecz powinno być rozumiane w jego kontekście i w świetle przedmiotu i celu Konwencji, a mianowicie w celu unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania unikaniu i uchylaniu się od opodatkowania oraz oszustwom podatkowym (Modelowa Konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku - Dom Wydawniczy ABC 2005 str. 184 i 185) Zastosowanie innej interpretacji spowodowałoby niebezpieczeństwo dla administracji podatkowych poszczególnych państw, że podmioty z jednego kraju otrzymujące należności w drugim kraju mogłyby ustanawiać agenta w trzecim kraju tylko po to aby uniknąć opodatkowania w tym drugim kraju.

W świetle tego ustępu nie podlega wątpliwości, że Spółka nie może być uznana za osobę uprawnioną do należności licencyjnych (beneficial owner), gdyż firma ta jest tylko niezależnym pośrednikiem, który przyjmuje należności licencyjne w imieniu licencjodawcy i przekazuje je następnie temuż licencjodawcy. Wnioskodawca nie posiada żadnych praw do tych należności włącznie z prawem używania ich w jakikolwiek sposób inny niż ich wpłata na rachunek bankowy licencjodawcy.

Wnioskodawca nie może być dlatego uznany za prawnego odbiorcę należności w rozumieniu Konwencji Modelowej i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi, czy Wielką Brytanią.

W związku z powyższym, w przypadku opisanym powyżej nie znajduje zastosowania umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Szwecją, ale umowy zawarte między Polską (czyli krajem rezydencji licencjobiorcy) a krajami rezydencji poszczególnych licencjodawców.

Reasumując, licencjodawca jest podmiotem zobowiązanym do uiszczenia podatku od należności licencyjnych powstałych w Polsce, bez względu na to czy płatność takich należności jest dokonana poprzez pośrednika czy nie, a stawka podatku może zostać obniżona na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a krajem licencjodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytań oznaczonych nr 1-3 uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej także updop), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W art. 3 ust. 2 ww. ustawy, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust.

2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 tej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Regulacja ta odzwierciedla zasadę wyrażoną w art. 91 ust. 2 Konstytucji RP.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw dwóch państw do opodatkowania danego przysporzenia. Umowy takie nie kreują jednak samodzielnie obowiązku podatkowego.

W art. 21 updop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem ?u źródła? ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Zgodnie z ust. 1 art. 26 powołanej ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zatem w procesie kwalifikacji prawnopodatkowej dochodów uzyskiwanych w układzie transgranicznym (rozpatrując kwestię ograniczonego obowiązku podatkowego w odniesieniu do nierezydentów) należy przeprowadzić analizę:

• czy dane przysporzenie podlega opodatkowaniu w Polsce, jeżeli tak, to
• czy Polska ma prawo do opodatkowania tego przysporzenia w świetle stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (o ile taka obowiązuje).
  
  

W przedmiotowym przypadku pierwsza z wyżej wymienionych przesłanek jest w sposób oczywisty spełniona z uwagi na jednoznaczne brzmienie wyżej powołanego art. 21 ust. 1 pkt 1 updop. Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę dochody licencjodawców powstają w Polsce, a więc co do zasady Polska będzie miała prawo do opodatkowania tych dochodów.

Analizując drugą z ww. przesłanek należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia:

• Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20.07.2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840, dalej także ?umowa polsko-brytyjska?),

• Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8.10.1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178, dalej także ?umowa polsko-amerykańska?).
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 1 umowy polsko-brytyjskiej należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie do treści art. 12 ust. 2 powołanej umowy, jednakże takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto.

Należy przy tym zauważyć, iż możliwość skorzystania z przywilejów określonych w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczących prawa do opodatkowania dochodów z tytułu należności licencyjnych jest również ograniczona do podmiotów uprawnionych w Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz.U. z 2006 r. nr 26, poz. 193, dalej: umowa polsko-szwedzka).

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 i ust. 2 umowy polsko-szwedzkiej należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie uprawnionej mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności licencyjne mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych posiada miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto.

Odmienne rozwiązanie zostało przyjęte w umowie polsko-amerykańskiej. Na mocy art. 13 ust. 1 tej umowy należności licencyjne powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

W myśl ust. 2 art. 13 cytowanej umowy w każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.

Jednakże należy mieć na uwadze, iż zgodnie z pkt 4.1 Komentarza do Konwencji Modelowej OECD ?jeżeli część dochodu osiąga osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, działająca w charakterze przedstawiciela lub powiernika, to byłoby sprzeczne z przedmiotem i celem Konwencji, gdyby Państwo źródła przyznało zniżkę lub zwolnienie od podatku z tego powodu, że bezpośredni odbiorca dochodu ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie?.

Zaznaczyć przy tym należy, iż tut. Organ podatkowy zgadza się ze stanowiskiem doktryny, zgodnie z którym pomimo iż Konwencja Modelowa nie stanowi polskiego źródła prawa powszechnie obowiązującego, Polska jako członek OECD ma obowiązek stosowania Konwencji jak i Komentarza. Co więcej, polskie organy podatkowe, aby zapewnić jednolitość stosowania prawa, powinny odwoływać się do Komentarza tak przy stosowaniu, jak i interpretacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (J. Tkaczyk, M. Zdyb. Międzynarodowe Prawo Podatkowe, Opodatkowanie i ubezpieczenia społeczne osób pracujących w Unii Europejskiej, Difin, Warszawa 2006, str. 21).

Badając zatem kwestię, kto jest rzeczywistym beneficjentem przysporzenia, a w efekcie zobowiązanym do uiszczenia podatku u źródła z tytułu należności licencyjnych, należy zastosować kryteria pozwalające ustalić ekonomiczne władztwo w odniesieniu do określonej części dochodu.

Według komentarza ?Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami? pod. red. M. Jamrożego i A. Cloer uprawnionym właścicielem może być zarówno osoba fizyczna, spółka lub inne zrzeszenie osób pod warunkiem spełnienia przynajmniej jednego z poniższych warunków:

• dysponowanie przedmiotem lub prawem, z którego pochodzą należności licencyjne,

• dysponowanie prawem do zagospodarowania należności licencyjnej.
  
  

Zdaniem tut. Organu podatkowego w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż osobą uprawnioną (ekonomicznym właścicielem) do wartości należności licencyjnej (wartości wypłaty wynagrodzenia pomniejszonej o prowizję dla Wnioskodawcy) będzie licencjodawca.

Należy zatem za prawidłowe uznać stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania oznaczonego nr 1, zgodnie z którym licencjodawca jest podmiotem zobowiązanym do uiszczenia podatku od należności licencyjnych powstałych w Polsce, bez względu na to czy płatność takich należności jest dokonana poprzez pośrednika czy nie.

Również stanowisko Spółki odnoszące się do pytania oznaczonego nr 2, zgodnie z którym Wnioskodawca nie może być uznany za osobę uprawnioną do należności licencyjnych (beneficial owner), gdyż firma ta jest tylko niezależnym pośrednikiem, który przyjmuje należności licencyjne w imieniu licencjodawcy i przekazuje je następnie temuż licencjodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z pkt 4.2 Komentarza do Konwencji Modelowej OECD ?z zastrzeżeniem innych warunków nałożonych w tym artykule ograniczenie podatku pobieranego w Państwie źródła jest możliwe, gdy pośrednik, taki jak przedstawiciel lub powiernik, występuje pomiędzy beneficjentem, a płatnikiem, w przypadkach, gdy osoba uprawniona ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim państwie?.

W konsekwencji, biorąc po uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania oznaczonego nr 3, zgodnie z którym stawka podatku może zostać obniżona na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a krajem licencjodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.