Repatriacja z Białorusi

Odpowiedź prawnika: Repatriacja z Białorusi

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o repatriacji za repatrianta może być uznana osoba która spełnia poniższe warunki:

1. jest polskiego pochodzenia;
2. przed dniem wejścia w życie ustawy zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnej Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej,
3. nie zachodzą wobec niej okoliczności, o których mowa w art. 8;
4. przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, udzielonego w związku z pobieraniem nauki w szkole wyższej na podstawie przepisów o podejmowaniu i odbywaniu studiów przez osoby niebędące obywatelami polskimi;
5. złoży wniosek do wojewody w terminie 12 miesięcy od ukończenia szkoły wyższej.

W przedstawionej sytuacji podstawowe znaczenie ma zakres terytorialny, o którym mowa w pkt. 2). Tym samym możliwości skorzystania z uprawnień przewidzianych ustawą o repatriacji nie mogą skorzystać osoby pochodzenia polskiego zamieszkujące na terytorium obecnych republik Ukraińskiej i Białoruskiej. Uzasadnieniem takiego rozwiązania jest fakt, iż umowy międzynarodowe dotyczące repatriacji, zawarte przez Polskę w latach czterdziestych i pięćdziesiątych, nie objęły Polaków mieszkających w ZSRR, którzy przed 17 września 1939 r. nie mieli obywatelstwa polskiego (w tym osób deportowanych w 1936 roku z Zachodniej Ukrainy do Kazachskiej SSR). Wybór Kazachstanu i innych byłych radzieckich republik Azji Środkowej jako terenu repatriacji ma charakter rekompensaty dla tych osób (lub ich potomków), które nie mogły skorzystać z wcześniejszych akcji repatriacyjnych. Bardzo trudne warunki życia na tych terenach są dodatkowym, niezwykle ważnym argumentem, przemawiającym za umożliwieniem repatriacji stamtąd w pierwszej kolejności (źródło: Urząd do spraw Repatriacji i Cudzoziemców)