Spółka nabywa towar od kontrahenta tureckiego, który nie posiada na terenie UE przedstawicielstwa, (...)

Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanowieniem z dnia 12.06.2006 r. znak: PUS.II/443/47/2006/JZ uznał, iż stanowisko podatnika jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, iż zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT podatnikami są również osoby prawne jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138. W związku z tym podatnikiem, na którym spoczywa obowiązek podatkowy staje się nabywca towarów, jeżeli dokonał on nabycia od dostawcy ?spoza terenu kraju?. Nie można natomiast uznać, iż podatnik dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia, gdyż nie został spełniony warunek odnośnie dostawcy, określony przepisem art. 9 ust. 2 ustawy VAT. Koniecznym bowiem warunkiem uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest, aby dostawca towarów był podatnikiem podatku od towarów i usług lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. Na wymienione postanowienie strona nie złożyła zażalenia.

Po rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, zważył, co następuje:

Należy na wstępie zaznaczyć, iż stosownie do przepisów art. 9 ust. 1 ustawy VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1) nabywcą towarów jest:

a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,

b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a)

- z zastrzeżeniem art. 10;

2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a).

W art. 10 ustawy VAT przewidziano przypadki, w których wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 i 2, nie występuje (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

Z treści analizowanej interpretacji z dnia 12.06.2006 r. wynika, iż spółka nabyła towary od kontrahenta z Turcji, który nie posiada ?przedstawicielstwa ani zakładu? na terytorium państw Wspólnoty. Zdaniem organu podatkowego towar będący przedmiotem transakcji został zaimportowany na terytorium Francji przez podmiot francuski, który nie został zarejestrowany dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego. Na tej podstawie Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdził, iż nie można zaliczyć transakcji zakupu towarów od tego kontrahenta do wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru, gdyż nabywca towaru nie spełnia wymogów z art. 9 ust. 2 ustawy VAT. W związku z tym w analizowanej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT, w myśl którego podatnikiem jest nabywca towaru, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju ( z zastrzeżeniem art. 135 ? 138 ustawy VAT).

Tut. organ nie może zgodzić się z takim stanowiskiem. Wymieniony w postanowieniu z dnia 12.06.2006r. art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT ma bowiem zastosowanie w sytuacji, gdy podatnikiem staje się podmiot dokonujący nabycia w kraju towarów od dostawcy, który nie posiada siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju. W tym przypadku nadanie statusu podatnika od danej czynności w istocie oznacza przesunięcie obowiązków w zakresie rozliczenia (odprowadzenia podatku). Poprzez uczynienie nabywcy osobą odpowiedzialną za rozliczenie podatku, dostawca o niepolskiej rezydencji nie musi się rejestrować w Polsce, aby tutaj dokonywać rozliczenia podatku od dokonywanych przez siebie dostaw w kraju. Natomiast w analizowanej sprawie sytuacja taka nie wystąpiła. W opisanym stanie faktycznym spółka złożyła zamówienie na towary u kontrahenta tureckiego. Towary te nie zostały przetransportowane wprost do nabywcy, ale w pierwszej kolejności zostały wprowadzone na terytorium Unii Europejskiej we Francji, gdzie dopełniono formalności związanych z ich importem. Zarówno z treści złożonego przez spółkę wniosku, jak również pisma uzupełniającego nie wynika, aby importu towarów na terenie Francji dokonał podmiot francuski (jak stwierdził organ podatkowy), zarówno w imieniu swoim lub dostawcy. Podatnik zaznaczył natomiast, iż towary zostały wprowadzone na terytorium Unii Europejskiej przez podmiot turecki ?(...) jako import kontrahenta z Francji?, a następnie na dyspozycję podmiotu tureckiego dostarczone do spółki wraz z dokumentami CMR, potwierdzającymi ich wywóz z terytorium Francji. Przedstawione przez podatnika okoliczności wskazują zatem, iż importowane towary zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Francji, uzyskując tym samym status towarów wewnątrzwspólnotowych. Zastosowanie procedury dopuszczenia do obrotu nadaje bowiem towarowi niewspólnotowemu status celny towaru wspólnotowego ? zgodnie z art. 79 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12.10.1992 r ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE. L. 92.302.1, Dz. Urz. UE polskie wydanie specjalne sp.

02-4-307 ze zmian). Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celnopodatkowych można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej. Obowiązek poboru podatku z tytułu importu spoczywa na właściwych organach dla kraju, w którym dokonano odprawy i dopuszczenia towaru do obrotu na terenie europejskiej wspólnoty celnej.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią ? miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W związku z tym przywóz do kraju towaru uprzednio zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na obszarze Wspólnoty będzie dla spółki wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, którego skutkiem będzie obowiązek rozliczenia w Polsce podatku od towarów i usług z tego tytułu. Takiej oceny ww. transakcji nie zmienia wskazana przez stronę okoliczność, iż ?Przedsiębiorca turecki nie posiada numeru identyfikacyjnego NIP UE podatnika podatku od wartości dodanej we Francji.?

Zgodnie z art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy w drodze decyzji z urzędu zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 tej ustawy, jeżeli rażąco narusza ono prawo. Rażącym naruszeniem prawa jest naruszenie oczywiste, gdy ww. rozstrzygnięcie jest ewidentnie sprzeczne z wyraźnym lub niebudzącym wątpliwości przepisem prawnym.

Mając na uwadze, iż z interpretacji dokonanej przez Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie wynika, że spółka nabywając towary od kontrahenta z kraju trzeciego powinna być traktowana jak podmiot, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT, która to regulacja w opisanym stanie faktycznym nie ma zastosowania - co stanowi rażące naruszenie prawa, tut. organ rozstrzyga jak w sentencji decyzji.