Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika

1.12.2009

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. (data wpływu: 8 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ? jest:

prawidłowe ? w części dotyczącej biletów wstępu do kina (teatru) oraz karnetów na basen (fitness),
nieprawidłowe ? w części dotyczącej wycieczek krajoznawczych, spotkań pracowniczych (integracyjnych) oraz paczek świątecznych.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 27 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownicy Wnioskodawcy w ramach Funduszu Świadczeń Socjalnych otrzymują (stosownie do kryterium dochodowego), poza bonami, talonami oraz świadczeniami pieniężnymi w postaci dofinansowania do wczasów pracowników, także bilety okolicznościowe wstępu do kina i comiesięczne karnety uprawniające do wstępu na basen. Ponadto organizowane mają wycieczki pracownicze i spotkania pracownicze oraz korzystają z okresowych szczepień ochronnych i otrzymują 1-2 razy do roku paczki świąteczne.

Jak wskazuje Zainteresowany, talony i bony oraz świadczenia pieniężne bezwzględnie stanowią te świadczenia, których łączna wartość w całości jest opodatkowana, pomimo kwoty wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. 380 zł.

Natomiast pozostałe świadczenia, tzn.: bilety wstępu do kina, karnety na basen, wycieczki i spotkania pracownicze, szczepienia ochronne oraz paczki świąteczne, jak podaje Wnioskodawca, traktowane są jako świadczenia inne niż rzeczowe, a tym samym nie jest od nich odprowadzany podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko polegające na wykluczeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym biletów wstępu do kina, karnetów na basen, wycieczek i spotkań pracowniczych, szczepień ochronnych oraz paczek świątecznych nie traktowanych jako świadczeń rzeczowych i których art. 21 ust. 1 pkt 67 nie obejmuje...

W piśmie z dnia 27 listopada 2009 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że przedmiotowe pytanie otrzymuje nw. brzmienie.

Jakie świadczenia z Funduszu Świadczeń Socjalnych korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych:

bilety wstępu do kina (teatru),
karnety na basen (fitness),
wycieczki krajoznawcze,
spotkania pracownicze (integracyjne)
paczki świąteczne...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczeniem rzeczowym jest co do zasady świadczenie o charakterze materialnym. Tym samym świadczenia takie jak: bilety wstępu do kina, karnety na basen, wycieczki i spotkania pracownicze, szczepienie ochronne, czy paczki świąteczne, nie są świadczeniami materialnymi. W ocenie Zainteresowanego, skoro nie mają takiego wymiaru, to nie można ich zaliczyć do ustalenia wartości opodatkowania, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy, wszystkie z ww. usług (tzn. bilety do kina, karnety na basen, a także wycieczki i spotkania pracownicze, szczepienia ochronne, czy paczki świąteczne są wyłącznie znakami, biletami? pozwalającymi wymienić je na konkretny towar lub usługę. Pracownik, który nie dokona stosownej ?wymiany?, nie osiągnie żadnej korzyści i tym samym w sytuacji, gdyby w ramach udostępnionych karnetów, czy też zorganizowanej wycieczki pracownik nie skorzystał z tych usług, jego opodatkowanie byłoby bezpodstawne.

Konkludując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczenia pracownicze w całości finansowane z Funduszu Świadczeń Socjalnych, czyli bilety do kina, karnety na basen, wycieczki i spotkania pracownicze, szczepienia ochronne, paczki świąteczne, nie stanowią świadczeń rzeczowych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie wchodzą one do podstawy, która powodowałaby opodatkowanie powyżej kwoty 380,00 zł. Świadczenia te, w ocenie Zainteresowanego, są już opodatkowane w oparciu o art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Jednakże w piśmie z dnia 27 listopada 2009 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, iż Jego stanowisko w przedmiotowej sprawie otrzymuje następujące brzmienie.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczenia rzeczowe wymienione w punktach 1-4 nie są opodatkowane do wysokości 380 zł w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, według Zainteresowanego, świadczenia wymienione w punkcie 5, czyli paczki świąteczne, są klasycznym świadczeniem rzeczowym z Funduszu Świadczeń Socjalnych i nie powinny podlegać opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

prawidłowe ? w części dotyczącej biletów wstępu do kina (teatru) oraz karnetów na basen (fitness),
nieprawidłowe ? w części dotyczącej wycieczek krajoznawczych, spotkań pracowniczych (integracyjnych) oraz paczek świątecznych.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracowników, możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,
źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Jak wynika z powyższego, ze zwolnienia w limitowanej części korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym lub pieniężnym. Podkreślić przy tym należy, iż świadczenie rzeczowe nie jest przeciwieństwem świadczenia pieniężnego w takim sensie, że każde świadczenie, które nie jest pieniężne jest świadczeniem rzeczowym.

Należy podkreślić, iż użyte w tym przepisie sformułowanie ?sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych? oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje rzeczy, ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Z definicji zawartej w przepisie art. 45 ustawy Kodeks cywilny wynika, iż rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Świadczenie, według znaczenia ze słownika języka polskiego, to przedmiot zobowiązania lub uprawnienia. Świadczenie rzeczowe można więc otrzymać lub ponosić.

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe, mają np.: bilety wstępu do kina (teatru) karnety na basen (fitness), paczki świąteczne.

W świetle powyższego nie można uznać, iż wycieczki krajoznawcze, czy też spotkania pracownicze (integracyjne), finansowane przez zakład pracy z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych są świadczeniami rzeczowymi lub pieniężnymi, bowiem ich uczestnicy nie otrzymują świadczeń o charakterze materialnym, tj. rzeczowym, ani pieniężnym. Przedmiotem świadczenia jest w tym przypadku usługa, a nie rzeczy, czy pieniądze.

Reasumując, stwierdzić należy, że wartość otrzymanych przez pracowników przedmiotowych świadczeń rzeczowych w postaci: biletów wstępu do kina (teatru) oraz karnetów na basen (fitness), sfinansowanych ze środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, korzysta z ww. zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej 380 zł w roku podatkowym.

W zakresie dotyczącym otrzymanych przez pracowników przedmiotowych paczek świątecznych należy stwierdzić, iż są one również świadczeniami rzeczowymi w przedstawionym wyżej rozumieniu i ich wartość podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jednakże wartość tychże paczek sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, analogicznie jak ww. biletów wstępu do kina (teatru) oraz karnetów na basen (fitness), korzysta z ww. zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej 380 zł w roku podatkowym.

Natomiast w odniesieniu do przedmiotowych wycieczek krajoznawczych oraz spotkań pracowniczych (integracyjnych) stwierdzić należy, iż nie są one świadczeniami rzeczowymi, ani też pieniężnymi, wobec czego nie podlegają ww. zwolnieniu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy ponadto dodać, że wartość tychże świadczeń opłaconych za pracownika, Wnioskodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.