W związku z faktem iż Naczelnik Urzędu Celnego odmawia przydzielenia pracowników, którzy mieliby (...)

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie organizacji obrotu wyrobami akcyzowymi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji wyrobów tytoniowych, w związku z czym stosuje znaki akcyzy do oznaczania opakowań jednostkowych tych wyrobów.

Zainteresowany uważa, iż zgodnie z § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy (Dz. U. Nr 32, poz. 250) utrata, zniszczenie lub uszkodzenie banderol potwierdzane jest protokółem podpisanym przez osoby reprezentujące podmiot oraz przez obecnego przy tych zdarzeniach upoważnionego na podstawie odrębnych przepisów pracownika organu podatkowego. Z załącznika nr 15, wskazanego w ust. 2 ww. paragrafu wynika, iż osobą tą jest pracownik urzędu celnego.

Wnioskodawca zaznaczył, że do dnia 30 września 2009 r. obowiązywał § 33 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz. U. Nr 65, poz. 598 ze zm.), który stanowił, iż oznaczanie wyrobów znakami akcyzy odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego.

Po wejściu w życie zmian określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 września 2009 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz. U. Nr 167, poz. 1320), został zniesiony obowiązek uczestnictwa pracownika szczególnego nadzoru podatkowego w procesie oznaczania znakami akcyzy. W wyniku wprowadzonych zmian, Naczelnik Urzędu Celnego w XX, pod którego podlega skład podatkowy, odwołał swoich pracowników z pełnienia ww. czynności. Tym samym nie są oni obecni przy zdarzeniach związanych z utratą, zniszczeniem lub uszkodzeniem znaków akcyzy oraz nie uczestniczą w podpisywaniu protokołu, co jest zdaniem Zainteresowanego niezgodne z § 11 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z faktem, iż Naczelnik Urzędu Celnego odmawia przydzielenia pracowników, którzy mieliby wypełniać obowiązki określone w § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy (Dz. U. Nr 32, poz. 250), Wnioskodawca zwraca się o wskazanie sposobu w jaki powinien realizować obowiązki wynikające z tego przepisu...

Zdaniem Wnioskodawcy, zmieniając rozporządzenie w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego, nie wzięto pod uwagę § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy (Dz. U. Nr 32, poz. 250), z którego zdaniem Zainteresowanego wynika, iż przy czynnościach związanych z nakładaniem znaków akcyzy, i z którymi wiążą się nierozerwalnie zdarzenia utraty, zniszczenia lub uszkodzenia znaków akcyzy, powinien być obecny pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do czasu zmiany § 11 ww. rozporządzenia w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, każdorazowe nakładanie znaków akcyzy powinno odbywać się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Ponieważ wyznaczenie takiego pracownika jest obowiązkiem naczelnika urzędu celnego, w sytuacji gdy urząd celny został prawidłowo poinformowany o czynnościach związanych z nakładaniem znaków akcyzy, a takiego pracownika on nie wyznaczył, należy uznać, że podmiot wypełnił wszystkie wymagane prawem obowiązki w zakresie oznaczania wyrobów znakami akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), zwana dalej ustawą, reguluje opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej ?akcyzą?, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1).

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy, do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

1. papierosy;
2. tytoń do palenia;
3. cygara i cygaretki.

Stosownie do art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy, produkcją wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy jest ich wytwarzanie, przetwarzanie, a także pakowanie.

W myśl art. 114 ustawy, obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy podlegają wyroby akcyzowe określone w załączniku nr 3 do ustawy.

Pod pozycją nr 10 ww. załącznika do ustawy, zamieszczone zostały papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki bez względu na kod CN.

Zgodnie z art. 116 ust. 1 pkt 1 ustawy obowiązek oznaczania wyrobów akcyzowych podatkowymi znakami akcyzy ciąży na zarejestrowanym, zgodnie z art. 16, podmiocie będącym podmiotem prowadzącym skład podatkowy, z zastrzeżeniem pkt 6.

Przepis art. 47 ust. 1 ustawy stanowi, iż produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym (?).

Pod pozycją nr 27 załącznika nr 2 do ustawy, zamieszczone zostały papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki bez względu na kod CN.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 10 ustawy, skład podatkowy to miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

W myśl art. 49 ust. 1 ustawy, zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego wydaje właściwy naczelnik urzędu celnego na pisemny wniosek podmiotu.

Korzystając z delegacji ustawowej zawartej w art. 84 ust. 2 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zezwoleń na wykonywanie działalności w zakresie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 32, poz. 241) określił m.in. szczegółowy sposób wydawania oraz cofania zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego, oraz wzór wniosku m.in. o wydanie ww. zezwolenia, a także sposób dokumentowania spełnienia warunków, od których uzależnione jest wydanie zezwolenia.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia w sprawie zezwoleń na wykonywanie działalności w zakresie podatku akcyzowego, do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego należy dołączyć projekt regulaminu funkcjonowania składu podatkowego.

W myśl § 5 ww. rozporządzenia w sprawie zezwoleń na wykonywanie działalności w zakresie podatku akcyzowego, właściwy naczelnik urzędu celnego, po zweryfikowaniu danych zawartych we wniosku i dołączonych do niego dokumentów, dokonuje w obecności wnioskodawcy lub osoby reprezentującej wnioskodawcę oceny miejsca przeznaczonego na prowadzenie składu podatkowego. Z czynności tej sporządza się protokół zawierający w szczególności ustalenia dotyczące lokalizacji, powierzchni, sposobu odgrodzenia miejsca magazynowania wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym od innych powierzchni i terenów, sposobu zabezpieczenia tego miejsca oraz opis wyposażenia systemu zabezpieczenia technicznego i biurowego.

Stosownie do art. 49 ust. 7 ustawy, podmiot prowadzący skład podatkowy jest obowiązany do powiadamiania właściwego naczelnika urzędu celnego o zmianach danych zawartych we wniosku, o którym mowa w ust. 1, w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana, z zastrzeżeniem ust. 8, 10 i 11.

W myśl art. 52 ust. 2 pkt 2 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego cofa z urzędu zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, jeżeli podmiot prowadzący skład podatkowy m.in. prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa podatkowego lub uzyskanym zezwoleniem bądź został naruszony którykolwiek z warunków określonych w art. 48 ustawy, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 3 ustawy.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ma wątpliwość w jaki sposób powinien realizować obowiązki wynikające z § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy (Dz. U. Nr 32, poz. 250).

Minister Finansów korzystając z delegacji ustawowej zawartej w art. 55 ust. 1 ustawy, w rozporządzeniu z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie warunków prowadzenia składów podatkowych oraz ewidencji przez podmioty prowadzące składy podatkowe (Dz. U. Nr 32, poz. 231) określił m.in. szczegółowe warunki prowadzenia składów podatkowych, w tym dotyczące regulaminu funkcjonowania składu podatkowego.

Zgodnie z § 7 ww. rozporządzenia w sprawie warunków prowadzenia składów podatkowych oraz ewidencji przez podmioty prowadzące składy podatkowe, regulamin funkcjonowania składu podatkowego określa:

1. zasady funkcjonowania składu podatkowego;
2. wykaz wyposażenia składu podatkowego niezbędnego do:
   1. prowadzenia działalności gospodarczej,
   2. wykonywania kontroli wyrobów akcyzowych, na podstawie odrębnych przepisów,
   3. wykonywania prac magazynowych oraz przeładunkowych;
3. opis stosowanych zabezpieczeń technicznych;
4. opis urządzeń służących do produkcji i magazynowania wyrobów akcyzowych oraz technologii stosowanych w składzie podatkowym;
5. opis infrastruktury technicznej, sanitarnej i komunikacyjnej;
6. wskazanie wyrobów bezpośrednio służących do produkcji finalnej.
   
   

Reasumując, obowiązki określone w § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy (Dz. U. Nr 32, poz. 250) Wnioskodawca jest obowiązany realizować w sposób określony w zatwierdzonym przez właściwego naczelnika urzędu celnego regulaminie funkcjonowania składu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.