W jakiej formie i wysokości Wnioskodawczyni powinna opłacać podatek dochodowy od dochodów uzyskanych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży energii.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni, na prywatnym budynku mieszkalnym zamontowała mikroinstalację fotowoltaiczną wytwarzającą energię elektryczną o maksymalnej mocy 32 kW, moc produkcyjna wnosi natomiast 25 kW. Na wytwarzanie energii elektrycznej Wnioskodawczyni nie posiada koncesji.

Wytworzona energia elektryczna będzie zużywana w na cele grzewcze i oświetleniowe Jej gospodarstwa domowego. Niemniej w okresie letnim mogą wystąpić nadwyżki wytworzonej energii elektrycznej ponad Jej zapotrzebowanie, które zamierza sprzedawać do koncernu Energetycznego T? W tym celu Wnioskodawczyni zawarła odpowiednią umowę z T?, której przedmiotem jest w szczególności odbiór energii elektrycznej od wytwórcy oraz transport energii elektrycznej siecią dystrybucyjną OSD. W umowie ustalono również cenę sprzedawanej energii w wysokości 0,145 zł za 1 kW. Fakt sprzedaży energii elektrycznej Wnioskodawczyni będzie dokumentować rachunkami obciążającymi koncern T... Według Jej szacunków, dochód z tytułu tej sprzedaży może wynieść około 3 000 zł rocznie. Z uwagi na sporadyczność tych dochodów i niejako ,,efekt uboczny? zasadniczego celu zainstalowania mikroinstalacji fotowoltaicznej, a także brak koncesji, Wnioskodawczyni nie zarejestrowała tych przychodów jako działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni twierdzi, że Jej zasadniczym dochodem jest emerytura otrzymywana z ZUS, opodatkowana według zasad określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jakiej formie i wysokości Wnioskodawczyni powinna opłacać podatek dochodowy od dochodów uzyskanych ze sporadycznej sprzedaży energii elektrycznej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dochody ze sporadycznej sprzedaży nadwyżek energii elektrycznej winna Ona zakwalifikować zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako dochody z innych źródeł. W związku z tą kwalifikacją Wnioskodawczyni twierdzi, że winna opłacać podatek dochodowy według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, tym bardziej, że Jej stałe dochody (emerytura z ZUS) są również opodatkowane w ten sposób.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie mowa o działalności gospodarczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1, 2 i 4-9.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) cyt. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie innych rzeczy (rzeczy ruchomych), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy, źródłem przychodów są inne źródła, do których należy zaliczyć przychody, które nie mieszczą się w kategoriach przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1?8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie ?w szczególności? dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamontowała na prywatnym budynku mieszkalnym mikroinstalację fotowoltaiczną wytwarzającą energię elektryczną o maksymalnej mocy 32 kW, moc produkcyjna wnosi natomiast 25 kW. Na wytwarzanie energii elektrycznej Wnioskodawczyni nie posiada koncesji. Wytworzona energia elektryczna będzie zużywana w na cele grzewcze i oświetleniowe Jej gospodarstwa domowego. Niemniej w okresie letnim mogą wystąpić nadwyżki wytworzonej energii elektrycznej ponad Jej zapotrzebowanie, które zamierza sprzedawać do koncernu Energetycznego. W tym celu Wnioskodawczyni zawarła odpowiednią umowę z T?, której przedmiotem jest w szczególności odbiór energii elektrycznej od wytwórcy oraz transport energii elektrycznej siecią dystrybucyjną OSD. W umowie ustalono również cenę sprzedawanej energii w wysokości 0,145 zł za 1 kW. Fakt sprzedaży energii elektrycznej Wnioskodawczyni będzie dokumentować rachunkami obciążającymi koncern. Według Jej szacunków, dochód z tytułu tej sprzedaży może wynieść około 3 000 zł rocznie. Z uwagi na sporadyczność tych dochodów i niejako ,,efekt uboczny? zasadniczego celu zainstalowania mikroinstalacji fotowoltaicznej, a także brak koncesji nie zarejestrowała Ona tych przychodów jako działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Natomiast art. 555 ww. Kodeksu cywilnego stanowi, że przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii oraz do sprzedaży praw.

Należy zauważyć, że pojęcie ?energii? nie zostało jednoznacznie zdefiniowane na gruncie przepisów cyt.

ustawy. Konieczne staje się zatem odwołanie do języka fizyki. W tym zakresie energia utożsamiana jest przede wszystkim ze zdolnością do wykonania pracy. Jednak w świetle regulacji art. 555 ww. Kodeksu cywilnego sprzedaż energii obejmuje przede wszystkim sprzedaż możliwości korzystania ze źródeł energii, zaś faktyczna ilość sprzedanej energii określana jest na podstawie jej zużycia przy wykorzystaniu dostępnych źródeł. Weryfikacja ilości ?sprzedanej? energii następuje dzięki wykorzystaniu odpowiednich urządzeń pomiarowych rejestrujących poziom zużycia.

W świetle powyższych ustaleń stwierdzić należy, że sprzedaży energii nie można uznać za sprzedaż rzeczy, o której mowa w powołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że szczegółowe zasady obrotu energią określone zostały w przepisach szczególnych, w tym przede wszystkim w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r., poz. 1059 z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 20b) cyt. ustawy mikroinstalacja to odnawialne źródło energii, o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 40 kW, przyłączone do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nie większej niż 120 kW. Zgodnie z art. 9u ww. ustawy wytwarzanie energii elektrycznej w mikroinstalacji przez osobę fizyczną niebędącą przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a także sprzedaż tej energii przez tę osobę, nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu tej ustawy. Z kolei w myśl art. 9v cyt. ustawy energię elektryczną wytworzoną w mikroinstalacji przyłączonej do sieci dystrybucyjnej znajdującej się na terenie obejmującym obszar działania sprzedawcy z urzędu i oferowaną do sprzedaży przez osobę, o której mowa w art. 9u, jest obowiązany zakupić ten sprzedawca. Zakup tej energii odbywa się po cenie równej 80% średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej w poprzednim roku kalendarzowym, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. b).

Z powyższych przepisów wynika, że zarówno wytwarzanie jak i sprzedaż energii elektrycznej w mikroźródle przez osobę fizyczną nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Skoro zatem energia elektryczna wytwarzana będzie w odnawialnym źródle energii ? mikroźródle przez osobę fizyczną niebędącą przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a także sprzedaż tej energii przez tę osobę, nie będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, to ww. przychodu nie można uznać za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ww. przychód należy zatem zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód ? jako przychód z innych źródeł ? łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 tejże ustawy. W konsekwencji, na Wnioskodawczyni będzie ciążył obowiązek rozliczenia uzyskanego przychodu i złożenia zeznania o wysokości osiągniętego w danym roku podatkowym dochodu (przychodu), naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie do 30 kwietnia następującego po danym roku podatkowym na formularzu PIT-36.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tut. Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Organ wydający interpretacje nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku, ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.