Dokument, o którym mowa we wniosku jest w istocie zbiorczą fakturą korygującą i stanowi podstawę (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. (data wpływu 14 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie dokumentu otrzymanego od leasingodawcy oznaczonego jako ?korekty faktur VAT? ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie dokumentu otrzymanego od leasingodawcy oznaczonego jako ?korekty faktur VAT?.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Czynny podatnik VAT użytkuje w swojej działalności gospodarczej samochód osobowy z homologacją ciężarową (z tak zwaną ?kratką?), który w rozumieniu przepisów ustawy o VAT jest uznany za samochód ciężarowy. Samochód użytkowany jest na podstawie umowy leasingu zawartej z leasingodawcą w październiku 2009 roku, a umowa została zarejestrowana w odpowiednim Urzędzie Skarbowym do dnia 31.01.2011 roku. Samochód zgodnie ze świadectwem homologacji został uznany za samochód ciężarowy. Podatnik jest obciążany przez leasingodawcę opłatą za ubezpieczenie pojazdu. Przez okres od momentu zawarcia umowy leasingu do listopada 2011 roku podatnik otrzymywał od leasingodawcy faktury ze zwolnioną stawką VAT dla powyższego ubezpieczenia.

W grudniu 2011 roku podatnik otrzymał od leasingodawcy pisemną informację iż na mocy uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2010 r., sygn. akt I FPS 3/10, zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi, leasingodawca zobowiązany jest do opodatkowania usług dodatkowych, w tym ubezpieczeń, podatkiem VAT według stawki właściwej dla umowy leasingu czyli 23%. Wraz z tą informacją leasingodawca przesłał dokument zawierający tabelaryczne zestawienie faktur korygujących wystawionych za okres od początku zawarcia umowy leasingu tj. od października 2009 roku do listopada 2011 roku. Faktury korygujące dotyczą korekty błędnie zastosowanej stawki VAT zw. dla usług ubezpieczenia i zmieniają ją na stawkę VAT 23%. Powyższy dokument został zatytułowany ?Korekty faktur VAT? i zawiera następujące dane: miejsce i datę wystawienia, dane sprzedawcy (leasingodawcy), dane nabywcy (podatnika, leasingobiorcy), oznaczenie umowy leasingu, którego dotyczą korekty datę zapłaty przyczynę korekty oraz tabelaryczne zestawienie faktur korygujących składające się z następujących kolumn: numer faktury korygującej, numer faktury korygowanej, data wystawienia, data sprzedaży, opis, cena netto przed korektą, stawka VAT przed korektą, kwota VAT przed korektą, cena netto po korekcie, stawka VAT po korekcie, kwota VAT po korekcie. Poszczególne wiersze tabeli natomiast odpowiadają konkretnej fakturze korygującej. Powyższy dokument nie zawiera numeru kolejnego. Dokument, o którym mowa powyżej został załączony do niniejszego wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokument oznaczony jako ?Korekty faktur VAT? otrzymany przez leasingobiorcę od leasingodawcy jest dokumentem, na podstawie którego leasingobiorca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z powyższego dokumentu...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnik stoi na stanowisku, że nie ma on prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z dokumentu otrzymanego od leasingodawcy gdyż dokument ten nie jest fakturą korygującą wystawioną zgodnie z przepisami paragrafu 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Dokument nie zawiera numeru kolejnego (paragraf 14, pkt 2 przywołanego rozporządzenia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący
   2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego
   • w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86a ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym;
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze ? w części dotyczącej tych czynności.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem określa, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako ?FAKTURA VAT?;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Jeżeli po wystawieniu faktury dokumentującej dostawę towarów zaistnieje podstawa do skorygowania transakcji sprzedawca jest obowiązany wystawić fakturę korygującą. Przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie faktury korygującej określają regulacje zawarte w § 13 i § 14 ww. rozporządzenia.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

Z treści § 13 ust. 8 rozporządzenia wynika, że faktury korygujące powinny zawierać wyraz ?KOREKTA? albo wyrazy ?FAKTURA KORYGUJĄCA?.

Stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z § 14 ust. 2 rozporządzenia faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

W przypadku faktur korygujących zwiększających podatek naliczony należy stosować te same zasady, co przy fakturach pierwotnych, uregulowane w art. 86 ust. 10a ustawy. Terminem odliczenia będzie więc co do zasady, okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Zaznaczyć należy, iż przepisy prawa podatkowego nie stanowią wprost o zbiorczej fakturze korygującej, lecz wystawienie takiego dokumentu, o ile dokumentuje prawnie dopuszczalną zmianę obrotu i zawiera wszystkie wymagane dla faktury korygującej elementy, należy uznać za prawidłowe. Dlatego też nie ma przeszkód, by wystawiać zbiorcze faktury korygujące do co najmniej kilku faktur dokumentujących pierwotną sprzedaż. Na takiej fakturze powinny być podane jednak wszystkie informacje dotyczące faktur pierwotnych, które pozwolą jednoznacznie stwierdzić, których faktur pierwotnych przedmiotowa faktura korygująca dotyczy, wskazywać których towarów i usług korekta dotyczy oraz wymieniać elementy kwotowe związane z korektą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca użytkuje w swojej działalności gospodarczej samochód osobowy z homologacją ciężarową. Samochód użytkowany jest na podstawie umowy leasingu zawartej z leasingodawcą w październiku 2009 roku, a umowa została zarejestrowana w odpowiednim Urzędzie Skarbowym do dnia 31.01.2011 roku. Samochód zgodnie ze świadectwem homologacji został uznany za samochód ciężarowy. Podatnik jest obciążany przez leasingodawcę opłatą za ubezpieczenie pojazdu. Przez okres od momentu zawarcia umowy leasingu do listopada 2011 roku Wnioskodawca otrzymywał od leasingodawcy faktury ze zwolnioną stawką VAT dla powyższego ubezpieczenia. W grudniu 2011 roku podatnik otrzymał od leasingodawcy pisemną informację iż na mocy uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2010 r., sygn. akt I FPS 3/10, zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi, leasingodawca zobowiązany jest do opodatkowania usług dodatkowych, w tym ubezpieczeń, podatkiem VAT według stawki właściwej dla umowy leasingu czyli 23%. Wraz z tą informacją leasingodawca przesłał dokument zawierający tabelaryczne zestawienie faktur korygujących wystawionych za okres od początku zawarcia umowy leasingu tj. od października 2009 roku do listopada 2011 roku. Powyższy dokument został zatytułowany ?Korekty faktur VAT? i zawiera następujące dane: miejsce i datę wystawienia, dane sprzedawcy (leasingodawcy), dane nabywcy (podatnika, leasingobiorcy), oznaczenie umowy leasingu, którego dotyczą korekty datę zapłaty przyczynę korekty oraz tabelaryczne zestawienie faktur korygujących składające się z następujących kolumn: numer faktury korygującej, numer faktury korygowanej, data wystawienia, data sprzedaży, opis, cena netto przed korektą, stawka VAT przed korektą, kwota VAT przed korektą, cena netto po korekcie, stawka VAT po korekcie, kwota VAT po korekcie. Poszczególne wiersze tabeli natomiast odpowiadają konkretnej fakturze korygującej.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ stwierdza, iż dokument ten może być zbiorczą fakturą korygującą do faktur dokumentujących pierwotną sprzedaż. Dokument, który Wnioskodawca opisał zawiera wszystkie wymagane elementy jakie powinna zawierać faktura korygująca wynikające z powyższych przepisów.

Brak na dokumencie, kolejnego jego numeru nie jest okolicznością pozbawiającą Wnioskodawcę prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy zawiera on wszystkie inne wymagane elementy wynikające z powyższych przepisów.

Reasumując, dokument, o którym mowa we wniosku jest w istocie zbiorczą fakturą korygującą i stanowi podstawę do dokonania przez Wnioskodawcę odliczenia wynikającego z niego podatku naliczonego pod warunkiem, iż udokumentowane nim usługi związane są ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy oraz niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wskazać należy, iż składający wniosek o wydanie interpretacji obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska we wniosku ORD-IN w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Tut. Organ nie jest właściwy do oceny załączników przedstawionych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.