TSUE przyznał rację Polsce

Polski warunek stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy przy imporcie zwolnionego od akcyzy alkoholu używanego do produkcji leków jest zgodny z unijnym prawem. Trybunał Sprawiedliwości UE oddalił skargę Komisji przeciwko Polsce, kończąc długoletni spór z KE.

Czego dotyczyła sprawa?

17 marca 2021 r. wpłynęła do Trybunału Sprawiedliwości UE skarga Komisji Europejskiej przeciwko Polsce (sprawa C-166/21 - Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej). Komisja twierdziła, że polskie prawo, w zakresie zwolnienia z akcyzy importowanego alkoholu przeznaczonego do produkcji lekarstw, narusza prawo unijne. Według Komisji warunek zwolnienia takiego alkoholu w postaci obowiązku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy narusza zasadę proporcjonalności. W związku z tym Komisja próbowała dowieść, że Polska obok procedury zawieszenia powinna umożliwić podmiotowi zapłacić podatek, a później dokonać jego zwrotu (zwrot zapłaconej wcześniej akcyzy).

Polska udowodniła przed Trybunałem, że ze względu na istnienie poważnego ryzyka nadużyć w obszarze alkoholu etylowego, stosowanie procedury zawieszenia przy przemieszczaniu takiego alkoholu jest konieczne i zgodne z prawem unijnym i zasadą proporcjonalności. A nasz kraj nie ma obowiązku stosowania zwrotu zapłaconej wcześniej akcyzy (gdyż jest to tylko jedna z możliwych do wyboru przez państwa członkowskie form przyznania zwolnienia).

Opinia Rzecznika Generalnego

Opinia Rzecznika Generalnego, przedstawiona w niniejszej sprawie, również potwierdziła Polską argumentację. Rzecznik Generalny stwierdził, że Polska w dostateczny sposób udowodniła, że system zwolnień oparty na procedurze zawieszenia poboru akcyzy praktycznie eliminuje ryzyko naruszania przepisów. W związku z tym Rzecznik zaproponował, aby Trybunał oddalił skargę Komisji w całości.

Wyrok TSUE

TSUE oddalił skargę. Trybunał stwierdził, że państwa członkowskie mogą stosować warunki zwolnienia, takie jak np. procedura zawieszenia (tak jak uczyniła to Polska). Państwa nie mają też obowiązku umożliwienia realizacji zwolnień od akcyzy poprzez jednoczesne wprowadzanie możliwości zwrotu zapłaconej wcześniej akcyzy (jako formy zwolnienia).

TSUE wyjaśnił przy tym m.in. art. 27 ust. 1 lit. d) dyrektywy 92/83 przewiduje zwolnienie z podatku akcyzowego w odniesieniu do produktów używanych do produkcji lekarstw. Zwolnienie to ma na celu zneutralizowanie wpływu ujednoliconego podatku akcyzowego na alkohol używany do produkcji lekarstw, niezależnie od tego, czy jest to alkohol wchodzący w skład lekarstw, czy też jedynie konieczny do ich wytwarzania, lecz nie wchodzący w ich skład. Podobnie rzeczony art. 27 ust. 1 w związku z motywem dwudziestym drugim dyrektywy 92/83 stanowi, że państwa członkowskie mogą ustalić warunki w celu zapewnienia prawidłowego i uczciwego stosowania zwolnień przewidzianych w tym przepisie oraz zapobiegania wszelkich wypadków uchylania się od przepisów, ich omijania lub naruszania. W tym kontekście Trybunał orzekł, że po pierwsze, zwolnienie produktów objętych art. 27 ust. 1 dyrektywy 92/83 stanowi zasadę, a odmowa jego przyznania wyjątek, a po drugie, przyznane na mocy tego przepisu państwom członkowskim uprawnienie do określenia warunków w celu „zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszania tych przepisów” nie może podważać bezwarunkowego charakteru obowiązku zwolnienia przewidzianego w tym przepisie

A.J.
Zespół e-prawnik.pl