Wniosek do sądu o rozłożenie długu na raty

Odpowiedź prawnika: Wniosek do sądu o rozłożenie długu na raty

W sprzeciwie od nakazu zapłaty czy w apelacji od wyroku pozwany powołuje twierdzenia i dowody na ich poparcie, które mają przeczyć twierdzeniom powoda. Przykładowo: pozwany w sprzeciwie przeczy żądaniom powoda, gdyż zobowiązanie zostało jego zdaniem wykonane (zapłacono należność) albo sprzeciwia się żądaniu zapłaty całej kwoty, gdy wierzyciel rozłożył należność na raty, a nie minęły jeszcze terminy zapłaty dla wszystkich rat. Zawarcie w sprzeciwie jedynie twierdzenia, że pozwany chce, by należność została rozłożona na raty, gdy nie ma do tego podstaw, będzie skutkowało oddaleniem sprzeciwu i narazi pozwanych na dodatkowe koszty. Dłużnik musi więc w obecnej sytuacji rozważyć, co będzie dla niego bardziej korzystne. Rozłożenie należności na raty zależy od zgody wierzyciela, więc należałoby z nim negocjować. Samo złożenie sprzeciwu o takiej treści raczej nie będzie stanowiło „karty przetargowej”. Rozłożenie świadczenia na raty może nastąpić także bez przedłużania postępowania przed sądem, a więc bez składania sprzeciwu od nakazu zapłaty. Strony mogą bowiem także po wydaniu wyroku lub nakazu zapłaty, zawrzeć porozumienie (umowę) na mocy którego należność będzie rozłożona na raty. Dłużnik, mimo iż istnieje przeciwko niemu tytuł egzekucyjny, nie pozostanie bez ochrony, gdyby wierzyciel mimo powyższej umowy, jednak skierował wniosek o egzekucję do komornika. Dłużnik może wtedy bowiem w drodze powództwa przeciwegzekucyjnego żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia. Możliwość taką przewidują przepisy m. in. jeśli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy.

Jeżeli nie ma jednak widoków na to, by strony porozumiały się w sprawie rat, można powołać się w sprzeciwie od nakazu na art. 320 kpc, zgodnie z którym w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Przy tym, zgodnie z orzeczeniem SN z dnia 25 czerwca 1997 r., II CKN 175/97, OSNC 1997/12 poz. 207, przepis ten ma zastosowanie także w postępowaniu nakazowym, w jego fazie wywołanej wniesieniem zarzutów. Należy uznać, iż to samo dotyczy postępowania upominawczego.