Wpłaty na PFRON

Odpowiedź prawnika: Wpłaty na PFRON

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Aby dany koszt można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, należy więc wykazać spełnienie 2 warunków. Pierwszym z nich jest określony cel poniesienia kosztu - musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu. Nie ma jednak znaczenia skuteczność danego kosztu - wystarczy wykazanie, że dany koszt miał na celu uzyskanie przychodu, a fakt, czy rzeczywiście przychód wystąpił, nie ma znaczenia. Drugim warunkiem jest brak stosownego zakazu zaliczania do kosztów uzyskania przychodu, czyli dany koszt nie może być wymieniony w katalogu wyłączeń (w art. 23). Oba warunki muszą być spełnione łącznie - wydatek, który nie spełni któregokolwiek z nich, nie będzie mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 23 ust. 1 pkt 7 zawiera stosowne wyłączenie, stanowiące, iż do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika. Ustawodawca stanął więc na stanowisku, iż wszelkiego typu wpłaty na rzecz funduszy nie są kosztami uzyskania przychodu, nawet jeśli ich poniesienie miało na celu uzyskania przychodu.

Zasada powyższa ulega jednak znacznemu ograniczeniu bowiem, dalej - w myśl art. 23 ust. 1 pkt 7 - ustawodawca stwierdził, iż kosztem uzyskania przychodów są jednak:

a) podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,

b) odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Wyjątki te nie dotyczą jednak odpisów i wpłat na PFRON - w tym przypadku znajduje zastosowanie wyłączenie zawarte w art. art. 23 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy o rehabilitacji zawodowej.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, pracodawca zatrudniający co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 2-5 i art. 22, dokonywać miesięcznych wpłat na Fundusz, w wysokości kwoty stanowiącej iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych. Natomiast zgodnie z art. 23 ww. ustawy, jeżeli pracodawca nie wydzieli lub nie zorganizuje w przepisanym terminie stanowiska pracy dla osoby, o której mowa w art. 14, obowiązany jest dokonać, w dniu rozwiązania stosunku pracy z tą osobą, wpłaty na Fundusz w wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za pracownika.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego podkreślić więc należy fakt, że przepis art. 23 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, formułuje zakaz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wpłat dokonywanych na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych (tak: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 24 lipca 2008 r., sygn. ITPB1/415-309/08/PSZ).