Kierowanie pacjentów do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego

28 marca 2007 r. wchodzi w życie rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 lutego 2007 r. w sprawie zasad kierowania i kwalifikowania pacjentów do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego.

O jakie zakłady lecznictwa uzdrowiskowego chodzi?

Lecznictwo uzdrowiskowe oznacza zorganizowaną działalność polegającą na udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej, prowadzoną w uzdrowisku przez zakłady lecznictwa uzdrowiskowego przy wykorzystaniu warunków naturalnych, takich jak: 

• właściwości naturalnych surowców leczniczych, 

• właściwości lecznicze klimatu, w tym talassoterapia i subterraneoterapia oraz właściwości lecznicze mikroklimatu 

  

- a także towarzyszące temu zabiegi fizykalne. 

Natomiast zakład lecznictwa uzdrowiskowego to zakład opieki zdrowotnej w rozumieniu ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, działający na obszarze uzdrowiska, utworzony w celu udzielania świadczeń zdrowotnych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego, w ramach kierunków leczniczych i przeciwwskazań ustalonych dla danego uzdrowiska, w szczególności wykorzystujący warunki naturalne przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Zakładami lecznictwa uzdrowiskowego są:

1. szpitale uzdrowiskowe; 

2. sanatoria uzdrowiskowe; 

3. prewentoria uzdrowiskowe dla dzieci; 

4. przychodnie uzdrowiskowe. 

Na jakiej podstawie pacjenci będą kierowani i kwalifikowani do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego?

Świadczenia zdrowotne w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego są udzielane na podstawie wystawionych przez lekarza:

• skierowania na leczenie uzdrowiskowe albo 

• zaświadczenia o braku przeciwwskazań do korzystania z danego rodzaju świadczeń zdrowotnych w danym uzdrowisku. 

Zgodnie z nowym rozporządzeniem, przy kierowaniu i kwalifikowaniu pacjentów do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego lekarze wystawiający skierowanie na leczenie uzdrowiskowe albo zaświadczenie o braku przeciwwskazań do korzystania z danego rodzaju świadczeń zdrowotnych w danym uzdrowisku, mają uwzględniać:

1. przebieg choroby, będącej podstawą do leczenia uzdrowiskowego, i przebieg leczenia tej choroby; 
2. choroby współistniejące u pacjenta; 
3. stan ogólny pacjenta, w szczególności: 
• wydolność:  - układu krążenia, - układu oddechowego, - nerek,
• zdolność do samoobsługi;
4. efekty przebytego w przeszłości leczenia uzdrowiskowego, jeżeli pacjent kolejny raz korzysta z tej formy opieki. 

Jakie wskazania i przeciwwskazania do lecznictwa uzdrowiskowego mają obowiązywać?

Jak stanowią nowe przepisy, lekarz, kierując i kwalifikując pacjenta na leczenie do zakładu lecznictwa uzdrowiskowego, winien kierować się wskazaniami i przeciwwskazaniami do lecznictwa uzdrowiskowego. Wskazania i przeciwwskazania do lecznictwa uzdrowiskowego są analizowane w sposób zindywidualizowany w odniesieniu do danego pacjenta. 

W przypadku istnienia przeciwwskazań lekarz kierując pacjenta na leczenie uzdrowiskowe, może skierować pacjenta na konsultację do właściwego lekarza specjalisty. 

Szczegółowe wskazania i przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego z uwzględnieniem rodzajów zakładów lecznictwa uzdrowiskowego określa załącznik nr 2 do nowego rozporządzenia Ministra Zdrowia. Przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego dzieci wskazuje zaś załącznik nr 3 do tego rozporządzenia. 

Natomiast przeciwwskazania ogólne i kardiologiczne do leczenia uzdrowiskowego (określone w załączniku nr 1) będą następujące: 

1. ostre choroby zakaźne;

2. choroby zakaźne (czynna gruźlica, choroby weneryczne, choroby pasożytnicze, grzybica, świerzb, owsica, lamblioza); 

3. ogniska zapalne (ropne zapalenie migdałów, ropne zapalenie zatok obocznych nosa, ropnie okołozębowe, grzybice skóry); 

4. wirusowe zapalenia wątroby oraz objawy żółtaczki; 

5. choroby mające istotne wskazania do zabiegów chirurgicznych w trybie ostrym (kamica pęcherzyka żółciowego, kamica nerki, zwężenie odźwiernika, krwawienia z przewodu pokarmowego, przepuklina ze skłonnością do uwięźnięcia i inne); 

6. pełnoobjawowa niewydolność krążenia i oddychania; 

7. niewydolność wątroby; 

8. skazy krwotoczne;

9. choroby psychiczne, upośledzenie umysłowe znaczne i głębokie; 

10. głębokie zaburzenia osobowości i zachowania stwarzające problemy w funkcjonowaniu społecznym; 

11. organiczne zaburzenia psychiczne upośledzające funkcje poznawcze, 

12. zniedołężnienie, całkowita niesprawność do samoobsługi; 

13. choroby wyniszczające układowe; 

14. ciężkie stany ogólne z przeciwwskazaniami do transportu;

15. dużego stopnia nietrzymanie moczu i kału (cewnikowanie na stałe pęcherza); 

16. zespół uzależnienia od alkoholu, uzależnienie od substancji psychoaktywnych; 

17. padaczka z częstymi napadami (jeden raz w miesiącu lub częściej, padaczka skroniowa); 

18. czynna choroba nowotworowa;

19. stany w przebiegu leczenia operacyjnego lub zachowawczego czerniaka złośliwego, białaczki, ziarnicy złośliwej, chłoniaków złośliwych i nowotworów nerki, jeżeli leczenie uzdrowiskowe ma nastąpić przed upływem 5 lat, w przypadku pozostałych chorób nowotworowych przed upływem 1 roku od zakończenia leczenia; 

20. ciąża i okres karmienia; 

21. choroby niedokrwienne serca, takie jak: 

• stabilna choroba niedokrwienna serca w stadium III-IV według CCS - stopień ograniczenia codziennej aktywności życiowej, 

• niestabilna choroba niedokrwienna serca,

• zawał mięśnia sercowego,

• chorzy w pierwszych dwóch tygodniach po zawale, 

• chorzy ze znacznie upośledzoną funkcją skurczową < 35 %,

• chorzy po zawale z wybitnie dodatnią próbą wysiłkową; 

22. zaburzenia rytmu serca, takie jak:

• zespół chorego węzła zatokowego bez zabezpieczenia stymulatorem układu przewodzącego, 

• utrwalone migotanie przedsionków bez odpowiedniego leczenia przeciwzakrzepowego lub z niewydolnością krążenia, 

• zespół preekscytacji z częstymi napadami migotania przedsionków lub częstoskurczów nawrotnych, 

• migotanie komór w wywiadzie, z wyjątkiem migotania komór we wczesnej fazie zawału i w wyniku ostrych zaburzeń elektrolitowych, 

• częstoskurcz utrwalony w badaniu holterowskim (ponad 30 sekund) lub częste napady częstoskurczu w wywiadzie związane z organiczną chorobą serca, 

• częstoskurcz nieutrwalony, salwy i pary pobudzeń dodatkowych; 

23. zaburzenia przewodzenia: blok przedsionkowo-komorowy III stopnia bez zabezpieczenia układem stymulującym oraz bloki trójpęczkowe pęczka Hisa; 

24. choroby mięśnia sercowego w fazie ostrej; 

25. kardiomyopatia rozstrzeniowa z towarzyszącą niewydolnością krążenia; 

26. infekcyjne zapalenie wsierdzia; 

27. nadciśnienie tętnicze 3 stopnia z dwoma i więcej czynnikami ryzyka, w fazie złośliwej oraz w fazie powikłań narządowych, takich jak: niewydolność serca III-IV według NYHA oraz niewydolność nerek; 

28. stany endokrynologiczne w zakresie przysadki, tarczycy i nadnerczy w okresie niewyrównania hormonalnego. 

Podstawa prawna:

• Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 lutego 2007 r. w sprawie zasad kierowania i kwalifikowania pacjentów do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego (Dz. U. 2007 r. Nr 44, poz. 285);
• Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. 2005 r., Nr 167, poz. 1399, ze zm.);
• Ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. 1991 r., Nr 91, poz. 408, ze zm.)