Opodatkowanie transferowanego zasiłku dla bezrobotnych z Irlandii

Opodatkowanie transferowanego zasiłku dla bezrobotnych z Irlandii

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 4 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2018 r. (data wpływu 18 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania transferowanego z Irlandii zasiłku dla bezrobotnych ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przetransferowanego z Irlandii zasiłku dla bezrobotnych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 2 maja 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.189.2018.1.EC, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 2 maja 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 7 maja 2018 r.). W dniu 18 maja 2018 r. (nadano w dniu 12 maja 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 12 maja 2018 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 21 stycznia 2017 r., po wieloletniej emigracji, powrócił z Irlandii do Polski. Równocześnie z powrotem, przetransferował irlandzki zasiłek dla bezrobotnych (Jobseeker Benefit), który otrzymywał w Irlandii od października 2016 r. Zasiłek ten po spełnieniu wszystkich wymogów transferu, Wnioskodawca otrzymywał na Jego prywatne irlandzkie konto bankowe przez okres trzynastu tygodniu, od dnia 21 stycznia 2017 r. W tym czasie Wnioskodawca był poszukującym pracy w Polsce, zasiłek zakończył się po 13 tygodniach, a Wnioskodawca znalazł pracę na umowę w Polsce, gdzie pracuje do dziś. Od czasu powrotu do Polski z dniem 21 stycznia 2017 r., Wnioskodawca ciągle pozostaje w Polsce. Wnioskodawca nie zamierza wracać do Irlandii.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca nadmienia, że pracował w Irlandii od czerwca 2006 r. do września 2016 r. - ponad 10 lat. Podmiot wypłacający przyznane świadczenie pieniężne (zasiłek dla bezrobotnych) jest to podmiot państwowy, należący do systemu ubezpieczeń społecznych w Irlandii - Sociale Werfale. Wnioskodawca wpłacał tam część wynagrodzenia jako składki do tej instytucji, wówczas gdy pracował  składka ta nazywa się tam PRSI (Pay Related Social Insurance). Wypłata świadczenia jest związana z wcześniejszym okresem zatrudnienia. Należy odprowadzić do tej instytucji 104 składki  2 lata (składki te liczone są w systemie tygodniowym ), aby ubiegać się o zasiłek dla bezrobotnych.

Po tym jak Wnioskodawca utracił pracę i przyznano Mu zasiłek dla bezrobotnych w Irlandii, był to Jego jedyny dochód. Państwo irlandzkie nie pobiera od zasiłku dla bezrobotnych zaliczek na podatek dochodowy, dochody te są zwolnione od podatku w Irlandii.

W czasie gdy Wnioskodawcy przyznano zasiłek dla bezrobotnych, od dnia 6 października 2016 r., do czasu powrotu do Polski do dnia 21 stycznia 2017 r., Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Irlandii. Natomiast w dniu 21 stycznia 2017 r. Wnioskodawca wrócił do Polski z zamiarem poszukiwania pracy w Polsce i na ten czas skorzystał z transferu irlandzkiego zasiłku dla bezrobotnych do Polski. Zasiłek przysługiwał Wnioskodawcy na okres 13 tygodni, tj. od dnia 21 stycznia 2017 r. do dnia 21 kwietnia 2017 r. Wtedy to Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej jako rezydent. W czasie pobierania irlandzkiego zasiłku, będąc w Polsce od dnia 21 stycznia 2017 r. do dnia 21 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca był rezydentem  nie przysługiwało Mu prawo korzystania np. z polskiej służby zdrowia, czy staż z Urzędu Pracy. Dopiero po skończeniu okresu pobierania irlandzkiego zasiłku, po tych 13 tygodniach, Wnioskodawca utracił status rezydenta i ponownie został zarejestrowany w Urzędzie Pracy, już jako nierezydent. Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie. Zasiłek dla bezrobotnych był transferowany z Irlandii do Polski, jednakże Wnioskodawca zaznacza, że z Jego powrotem do Polski w dniu 21 stycznia 2017 r., przetransferował irlandzki zasiłek dla bezrobotnych, który otrzymywał w Irlandii od 2016 r., aby móc w tym czasie szukać pracy w Polsce. Spełnione przez Wnioskodawcę warunki transferu: Wnioskodawca zgłosił w irlandzkim Sociale Welfare chęć poszukiwania pracy w Polsce, otrzymał formularz PD U2 i wraz z nim przyleciał do Polski w dniu 21 stycznia 2017 r. Tutaj w terminie 7 dni od tej daty, obowiązkiem Wnioskodawcy było zarejestrowanie się w Powiatowym Urzędzie Pracy i dostarczenie zaświadczenia z PUP ? o rejestracji wraz z formularzem U2, otrzymanym z irlandzkiego Urzędu Sociale Welfare, do Wojewódzkiego Urzędu Pracy. Wojewódzki Urząd pracy powiadomił o rejestracji Wnioskodawcy - Sociale Welfare, a ten zaczął przelewać zasiłek na konto w Irlandii przez okres 13 tygodni, od dnia 21 stycznia 2017 r. do dnia 24 kwietnia 2017 r. Irlandzki Urząd Sociale Welfare na czas transferu  od dnia 21 stycznia 2017 r. do dnia 21 kwietnia 2017 r. przez 13 tygodni, co tydzień przelewał Wnioskodawcy zasiłek dla bezrobotnych na Jego prywatne irlandzkie konto bankowe, znajdujące się w Irlandii  żaden polski Urząd Pracy  czy to Powiatowy czy Wojewódzki, nie wypłacał go Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie otrzymał PIT-8C od Urzędu Pracy w Polsce. Z polskiego Urzędu Pracy Wnioskodawca nie otrzymywał zasiłku. Po zakończeniu zasiłku z Irlandii od dnia 21 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca podjął pracę zarobkową (na umowę o pracę) w Polsce, dokładnie w dniu 15 maja 2017 r., gdzie Wnioskodawca pracuje do dziś.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy transferowany zasiłek z Irlandii do Polski Wnioskodawca powinien wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym składanym w polskim Urzędzie Skarbowym, jeżeli od zasiłku tego nie był pobierany podatek w Irlandii, a w Polsce w myśl polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 21 - od dochodów, od których nie był pobierany podatek -zaniechano poboru podatku, nie ciąży obowiązek ich opodatkowania i zasiłek ten nie jest wypłacany przez polski Urząd Pracy w przeliczeniu na złotówki i Urząd Pracy z racji tego, że nie jest tu płatnikiem, nie wystawił Wnioskodawcy PIT-11 czy też PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), nigdzie nie uzyskał On jednoznacznej odpowiedzi, mimo poszukiwań, czy irlandzki zasiłek dla bezrobotnych Wnioskodawca powinien wykazać w zeznaniu podatkowym za 2017 r. Prawdopodobnie był to dochód nieopodatkowany, a według ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, którzy otrzymali dochody, przy których zaniechano poboru podatku, nie powinni wykazywać ich w rocznym zeznaniu podatkowym.

Według Wnioskodawcy nie powinien On w zeznaniu podatkowym za 2017 r., wykazywać dochodu jaki otrzymał z tytułu transferowanego zasiłku dla bezrobotnych z Irlandii do Polski (otrzymywanego w okresie od dnia 21 stycznia 2017 r. do dnia 21 kwietnia 2017 r.), ponieważ od zasiłku tego Irlandia nie pobiera podatku, a według ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21  od dochodów, od których nie był pobierany podatek, takich dochodów nie wykazuje się w rocznym zeznaniu podatkowym w Polsce. Dodatkowo po przetransferowaniu zasiłku, irlandzki urząd Sociale Werfale przesyłał go Wnioskodawcy co tydzień na Jego irlandzkie konto bankowe w walucie EURO. Urząd Pracy w Polsce nie pośredniczył w wypłacie zasiłku i nie wystawił Wnioskodawcy za ten okres PIT-11 albo PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub,
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 70 ust. 1 rozporządzenia 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, z późn. zm. (Dz. Urz. WE L 149 z dnia 5 lipca 1971 r.), właściwa instytucja państwa, w którym przyznano bezrobotnemu zasiłek transferowy (dalej jako państwo właściwe) zobowiązana jest do zwrotu kosztów tych świadczeń.

Stosownie do art. 70 ust. 2 rozporządzenia 1408/71, zwroty są ustalane i dokonywane na podstawie udokumentowanych rzeczywistych wydatków lub w kwocie zryczałtowanej, na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) Nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. dotyczącego stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 (dalej: rozporządzenie 574/72).

W myśl art. 97 ust. 1 rozporządzenia 574/72, kwota wypłaconych świadczeń jest zwracana przez instytucję państwa właściwego na rzecz instytucji, która wypłaciła te świadczenia, w wysokości wynikającej z rozliczenia tej ostatniej instytucji. Oznacza to, że o formie zwrotu kosztów wypłaconego transferowanego zasiłku dla bezrobotnych (rzeczywiste wydatki lub kwota zryczałtowana) decyduje zawsze instytucja państwa, do którego udał się bezrobotny. W praktyce polskich instytucji zawsze stosuje się rozliczenie w oparciu o rzeczywiste wydatki.

Zgodnie z art. 70 ust. 3 rozporządzenia 1408/71, państwa członkowskie mogą ustalić między sobą inne sposoby dokonywania zwrotów lub wypłat, lub też mogą zrezygnować z dokonywania jakichkolwiek zwrotów pomiędzy instytucjami podlegającymi ich kompetencji. Jednakże, Polska nie zawarła tego rodzaju porozumienia z żadnym państwem członkowskim UE, EOG ani Szwajcarią. W związku z tym, zwrot kosztów wypłaconych przez polskie instytucje zasiłków transferowych dla bezrobotnych następuje zawsze, zaś kwota tego zwrotu zawsze odpowiada kwocie rzeczywiście poniesionych przez Fundusz Pracy wydatków. Oznacza to, że Fundusz Pracy występuje tu jedynie jako instytucja kredytująca świadczenia dla bezrobotnych wypłacane de facto na koszt innych państw. W związku z powyższym, wypłacany przez polski Urząd Pracy zasiłek transferowy dla bezrobotnych, zwracany następnie w rzeczywistej wysokości przez właściwą instytucję państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jest świadczeniem pochodzącym z tego drugiego państwa.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że do transferowego zasiłku dla bezrobotnych nie ma zastosowania art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący poboru zaliczek przez organy zatrudnienia, a co za tym idzie nie ma również zastosowania art. 39 ust. 1 ww. ustawy, gdyż w przypadku omawianych wypłat, polski Urząd Pracy nie pełni funkcji płatnika (nie mieści się zatem w zakresie art. 39 ust. 1 ww. ustawy). W konsekwencji na Urzędzie Pracy nie spoczywa obowiązek sporządzania informacji PIT-11.

Natomiast obowiązek sporządzenia przez Urząd Pracy informacji PIT-8C zależy od tego, czy dany transferowy zasiłek dla bezrobotnych będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu, w świetle postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z państwem członkowskim Unii Europejskiej, z którego zasiłek pochodzi.

Jeżeli z treści właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, będzie wynikało prawo do opodatkowania w Polsce dochodu z tytułu transferowego zasiłku dla bezrobotnych, w związku z obowiązkami podatkowymi uregulowanymi w ustawie, to Powiatowy Urząd Pracy będzie zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C, o wysokości wypłaconych dochodów, zgodnie z art. 42a ustawy.

Jeżeli natomiast, zgodnie z postanowieniami właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochód ten będzie wyłączony z opodatkowania w Polsce, to należy przyjąć, że na polskim Urzędzie Pracy nie będzie spoczywał obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 13 listopada 1995 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1996 r., Nr 29, poz. 129) w rozumieniu niniejszej umowy określenie ?osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie? oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, pobytu, siedzibę, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach to jej status będzie określony w następujący sposób:

  1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
  2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
  3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
  4. jeżeli jest ona obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik ma miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce płaci podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Umowy części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd są one osiągane, a które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jak z wyżej powołanych przepisów Umowy polsko-irlandzkiej o unikaniu podwójnego opodatkowania wynika, dochody osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Zatem dochód z tytułu transferowego zasiłku dla bezrobotnych, również podlega opodatkowaniu w Polsce.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca pracował w Irlandii od czerwca 2006 r. do września 2016 r. - ponad 10 lat. Po tym jak Wnioskodawca utracił pracę i przyznano Mu zasiłek dla bezrobotnych w Irlandii, był to Jego jedyny dochód. Państwo irlandzkie nie pobiera od zasiłku dla bezrobotnych zaliczek na podatek dochodowy, dochody te są zwolnione od podatku w Irlandii. Podmiot wypłacający przyznane świadczenie pieniężne (zasiłek dla bezrobotnych) jest to podmiot państwowy, należący do systemu ubezpieczeń społecznych w Irlandii  Sociale Werfale. Wnioskodawca wpłacał tam część wynagrodzenia jako składki do tej instytucji, wówczas gdy pracował. W czasie gdy Wnioskodawcy przyznano zasiłek dla bezrobotnych, od dnia 6 października 2016 r. do czasu powrotu do Polski do dnia 21 stycznia 2017 r., Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Irlandii. W dniu 21 stycznia 2017 r. Wnioskodawca powrócił po wieloletniej emigracji do Polski, z zamiarem poszukiwania pracy w Polsce. Nie zamierza wracać do Irlandii. Na ten czas skorzystał z transferu irlandzkiego zasiłku dla bezrobotnych do Polski. Zasiłek przysługiwał Wnioskodawcy na okres 13 tygodni, tj. od dnia 21 stycznia 2017 r. do dnia 21 kwietnia 2017 r. Wtedy to Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jako rezydent. Po skończeniu okresu pobierania irlandzkiego zasiłku  po tych 13 tygodniach, Wnioskodawca utracił status rezydenta i ponownie został zarejestrowany w Urzędzie Pracy, już jako nierezydent. Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie. Po zakończeniu pobierania zasiłku z Irlandii, od dnia 21 kwietnia 2017 r., Wnioskodawca podjął pracę zarobkową w Polsce, dokładnie w dniu 15 maja 2017 r., gdzie Wnioskodawca pracuje do dziś.

Zatem, jeżeli do dnia powrotu do Polski, tj. do dnia 20 stycznia 2017 r. Wnioskodawca miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Irlandii, to za ten okres podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Tym samym dochody uzyskane w powyższym okresie, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. Wobec tego Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uwzględnienia w zeznaniu podatkowym za 2017 r. składanym w Polsce, dochodów wypłaconych do dnia 21 stycznia 2017 r. w Irlandii z tytułu zasiłków dla bezrobotnych i nie należy ich wykazywać w zeznaniu PIT-36.

Natomiast, od dnia przyjazdu do Polski, tj. od dnia 21 stycznia 2017 r. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika bowiem, że z tym dniem Wnioskodawca przeniósł centrum interesów życiowych do Polski.

Skoro zgodnie z treścią cyt. art. 22 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, od dnia przyjazdu do Polski dochody Wnioskodawcy, bez względu na to, skąd są one osiągane, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, to w zeznaniu podatkowym za 2017 r. Wnioskodawca powinien wykazać dochód z tytułu zasiłku transferowanego otrzymywanego w okresie od dnia 21 stycznia 2017 r. do dnia 21 kwietnia 2017 r., jak również dochód otrzymywany z tytułu podjętej od dnia 15 maja 2017 r. pracy w Polsce, od którego należy obliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych tj. według obowiązującej w 2017 r. skali podatkowej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 201, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika