Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze rozwiązania umowy o dożywocie.

UZASADNIENIE

W dniu 05 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 23 września 2013 r. Znak: IBPBII/2/415-811/13/HS wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 30 września 2013 r.

We wskazanym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 23 września 1999 r. wnioskodawca aktem notarialnym nabył nieruchomość o wartości ?według cen rynkowych z tego roku ? 57 000 zł i zamieszkiwał w niej w okresie od 23 września 1999 r. do 08 sierpnia 2012 r., tj. około 13 lat.

Ze względu na podeszły wiek (aktualnie 70 lat), stan zdrowia i samotność wnioskodawca aktem notarialnym z dnia 23 września 2010 r. zawarł umowę dożywocia przekazując tę nieruchomość o wartości 140 000 zł nabywcy ? Panu T. ? na własność za opiekę nad nim i zapłacił za ten akt notarialny kwotę 5 016 zł. Następnie wnioskodawca wskazuje, że nabywca nieruchomości nie wywiązał się w ogóle ze swoich obowiązków i po rozwodzie wyprowadził się do innego miasta, do konkubiny, z którą po roku zawarł związek małżeński i w tym mieście zamieszkuje na stałe. Pozew wnioskodawcy sprawił, że Sąd Okręgowy w wyroku z dnia 14 lipca 2011 r. ?unieważnił? akt notarialny ? umowę dożywocia (wyrok uprawomocnił się w dniu 05 sierpnia 2011 r.). Wnioskodawca wskazuje, że za tę sprawę zapłacił 17 000 zł. W sumie zatem wnioskodawca poniósł koszty w wysokości 22 016 zł nic nie zyskując i grozi mu dodatkowo zapłacenie wysokiego 19% podatku od kwoty sprzedaży nieruchomości za kwotę 230 000 zł, jeśli służby skarbowe nie uznają mu ciągłości ?stażu?, tj. pierwszej daty nabycia nieruchomości sugerując, że liczy się data drugiego nabycia, tj. odzyskanie domu po wyroku Sądu, gdzie ? jak wnioskodawca wskazuje ? od daty tej do dnia sprzedaży minęły dopiero 2 lata, a od pierwszego nabycia minęło 13 lat.

Z uwagi na dalsze pogorszenie stanu zdrowia w dniu 18 lipca 2013 r. wnioskodawca sprzedał nieruchomość za kwotę 230 000 zł (według aktualnych cen rynkowych) i przeniósł się do centrum miasta, aby móc lepiej samodzielnie funkcjonować bez czyjejś opieki. Jednocześnie wnioskodawca wskazuje, że wcześniejsza sprzedaż nie była możliwa ze względu na trudny rynek nieruchomości i dlaczego czekał ponad 1,5 roku.

W uzupełnieniu z dnia 25 września 2013 r. wnioskodawca wskazał, że Sąd wyrokiem z dnia 14 lipca 2011 r. rozwiązał w całości umowę dożywocia, tj. zapewnienia wnioskodawcy dożywotnio opieki w zamian za przekazanie nabywcy ? Panu T. ? nieodpłatnie nieruchomości. Ustalenia Sądu dotyczyły również ewentualnego zameldowania czy wymeldowania nabywcy: Sąd uznał, że nie leży to w jego kompetencji, lecz winno być dokonane na drodze decyzji administracyjnej. Ponadto nabywca nieruchomości ? Pan T. ? oświadczył na rozprawie, że nie jest zameldowany pod tym adresem i nie zamierza się meldować ze względu na wniesienie przez wnioskodawcę pozwu o ?anulowanie? umowy dożywocia. Dodatkowo wnioskodawca ponownie wskazał, że nabywca nieruchomości w drodze umowy dożywocia w ogóle nie opiekował się nim, począwszy od pierwszego dnia po zawarciu umowy dożywocia, na rozprawie nie oprotestował uzasadnienia pozwu wniesionego przez wnioskodawcę, a w szczególności: co do sprawowania nad wnioskodawcą opieki jak i możliwości jej sprawowania, ze względu na wyprowadzenie się do innego miasta i ułożenie sobie życia z inną kobietą, po rozwodzie z pierwszą żoną. Wnioskodawca stwierdził również, że w razie konieczności nabywca ? Pan T. ?może to potwierdzić pisemnie lub osobiście.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

Od jakiego okresu zalicza się okres nabycia nieruchomości ? od pierwszego nabycia (kupna) czy od odzyskania nieruchomości na drodze sądowej (sprzedaż po 13 czy po 2 latach od daty nabycia) ? aby określić czy wnioskodawca musi zapłacić podatek dochodowy od sprzedaży nieruchomości? Czy w drodze wyjątku wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z tego podatku na skutek podanych uprzednio faktów, tj.: pierwszej daty zakupu w dniu 23 września 1999 r., daty zwrotu nieruchomości po wyroku, tj. drugiego nabycia (wyrok z dnia 14 lipca 2011 r. prawomocny z dniem 05 sierpnia 2011 r.), umowy sprzedaży z dnia 18 lipca 2013 r.?

Zdaniem wnioskodawcy, według jego odczucia sprawiedliwości i być może niedoprecyzowanego, niedoskonałego prawa podatkowego decyzja o uznaniu daty nabycia nieruchomości po raz drugi (zwrotu jej przez Sąd) byłaby dla niego bardzo krzywdząca i naraziłaby go na duży podatek do zapłacenia, tj. 19 % x 230 000 zł.

Sprawiedliwe i rozsądne, w opinii wnioskodawcy, byłoby postanowienie i uznanie pierwszego zakupu z 1999 r., gdyż umowa dożywocia ? w opinii wnioskodawcy ? była dla niego tylko fikcyjnym dokumentem, gdyż w ogóle nic nie zyskał, co może potwierdzić nabywca nieruchomości w drodze umowy dożywocia, który miał się wnioskodawcą opiekować (jeśli zajdzie taka potrzeba) i co potwierdził na rozprawie sądowej, zgadzając się dobrowolnie na zwrot nieruchomości, ponieważ nie był w stanie opiekować się wnioskodawcą.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, źródłem przychodów (z zastrzeżeniem ust. 2) jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Użyte w cytowanym przepisie pojęcie ?odpłatne zbycie? oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Tym samym w pojęciu tym mieści się nie tylko umowa sprzedaży, ale każda forma odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, w tym umowa dożywocia.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca nabył nieruchomość na podstawie umowy notarialnej z 1999 r. W 2010 r. na podstawie umowy o dożywocie wnioskodawca przeniósł prawo własności do tej nieruchomości na rzecz Pana T. W związku z niewywiązywaniem się nabywcy nieruchomości z ciążących na nim obowiązków umowa o dożywocie pomiędzy wnioskodawcą a Panem T. została rozwiązana wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 14 lipca 2011 r., prawomocnym z dniem 05 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca, po odzyskaniu nieruchomości w drodze rozwiązania umowy o dożywocie, sprzedał ją w dniu 18 lipca 2013 r.

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że w 2010 r. w drodze umowy dożywocia wnioskodawca zbył na rzecz Pana T. nieruchomość. Ustalenia wymaga natomiast, czy rozwiązanie tej umowy dożywocia stanowi dla wnioskodawcy nową datę nabycia nieruchomości, od której winien być liczony okres 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co w konsekwencji będzie oznaczało, że ponowne zbycie nieruchomości w 2013 r. stanowiło dla wnioskodawcy podlegające opodatkowaniu źródło przychodu.

W myśl przepisu art. 908 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.), jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązuje się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła, i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Przedmiotem świadczenia ze strony zbywcy (dożywotnika) jest przeniesienie własności nieruchomości. Umowa dożywocia ma charakter umowy zobowiązującej, odpłatnej i wzajemnej.

Zatem, zawarta umowa dożywocia ma charakter świadczenia ekwiwalentnego. Przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie następuje z jednoczesnym obciążeniem nieruchomości prawem dożywocia. Do takiego obciążenia stosuje się odpowiednio przepisy o prawach rzeczowych ograniczonych (art. 910 § 1 Kodeksu cywilnego). Ustanowione prawo dożywocia jest niezbywalne. Osoba względem, której zostało ono ustanowione nie może przenieść go na inną osobę, nie podlega również dziedziczeniu. Najpóźniej wygasa wraz ze śmiercią dożywotnika.

Jak wynika z art. 913 Kodeksu, który jest normą szczególną, rozwiązanie umowy dożywocia na żądanie jednej ze stron umowy może nastąpić tylko w drodze orzeczenia sądowego. Z takim żądaniem może wystąpić każda ze stron umowy. Jeżeli z jakichkolwiek powodów wytworzą się między dożywotnikiem, a zobowiązanym takie stosunki, że nie można wymagać od stron, żeby pozostawały nadal w bezpośredniej ze sobą styczności, sąd na żądanie jednej z nich może zamienić wszystkie lub niektóre uprawnienia objęte treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę odpowiadającą wartości tych uprawnień lub w wypadkach wyjątkowych sąd może na żądanie zobowiązanego lub dożywotnika będącego zbywcą nieruchomości, rozwiązać umowę dożywocia. W następstwie wydania wyroku rozwiązującego umowę dożywocia, własność nieruchomości przechodzi z powrotem na zbywcę, a prawo dożywocia wygasa. Tym samym, uwzględniając powyższe okoliczności faktyczne i prawne, w przypadku rozwiązania umowy dożywocia na dożywotnika zostaje ponownie przeniesiona własność nieruchomości. Skutki rozwiązania umowy o dożywocie powstają od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu.

W związku z powyższym okres 5 lat, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku, w którym wnioskodawca nabył z powrotem na własność nieruchomość, czyli od końca roku, w którym miało miejsce rozwiązanie umowy dożywocia (uprawomocnienie wyroku sądu). Dożywotnik (wnioskodawca) ponownie nabywa własność, której wcześniej się wyzbył. W konsekwencji w związku z odpłatnym zbyciem ww. nieruchomości w 2013 r., tj. przed upływem pięciu lat od końca roku, w którym wnioskodawca nabył ponownie prawo do nieruchomości (2011 r.), będzie ciążył na nim obowiązek zapłaty 19% zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ ponowne nabycie nieruchomości przez wnioskodawcę poprzez rozwiązanie umowy o dożywocie nastąpiło w 2011 r., dla oceny skutków podatkowych jej odpłatnego zbycia znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, w myśl art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Uzyskany w 2013 r. dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w 2011 r. poprzez rozwiązanie umowy o dożywocie ? winien być zatem opodatkowany 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podstawą obliczenia podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości winien być dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (tj. jej rynkową wartością na dzień zbycia pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy. W przypadku wnioskodawcy kosztem nabycia mogą być wydatki poniesione w 2011 r. związane z nabyciem nieruchomości (ponownym przeniesieniem własności na wnioskodawcę), w tym koszty sądowe poniesione przez wnioskodawcę w celu rozwiązania umowy dożywocia i ponownego nabycia nieruchomości. Natomiast wydatki poniesione w 2010 r. (5 016 zł) dotyczą zupełnie innej czynności niż rozwiązanie umowy dożywocia i ponowne przeniesienie na wnioskodawcę (nabycie) własności nieruchomości ? mianowicie zawarcia umowy dożywocia ? i nie mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości w 2013 r. ani jako koszty odpłatnego zbycia, ani jako koszty uzyskania przychodu.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują żadnego wyjątku, na podstawie którego wnioskodawca mógłby być potraktowany w sposób szczególny i Organ mógłby uznać, że w jego przypadku rozwiązanie umowy dożywocia nie stanowi nowej daty nabycia nieruchomości.

Ponadto na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy nie mają wpływu subiektywne odczucia podatnika odnośnie do tego, jakie stanowisko Organu jego zdaniem byłoby sprawiedliwe i rozsądne. Skoro z przepisów w sposób jednoznaczny wynika, że w przypadku rozwiązania umowy dożywocia na dożywotnika zostaje ponownie przeniesiona własność nieruchomości a zatem datę rozwiązania umowy dożywocia należy uznać za datę nabycia nieruchomości przez dożywotnika, to tym samym nie ma podstaw aby twierdzić inaczej.

Jednakże stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętym przychodzie z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w 2011 r. w drodze rozwiązania umowy o dożywocie zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Reasumując, wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, iż przychód uzyskany ze sprzedaży w 2013 r. nieruchomości nabytej w 2011 r. w drodze rozwiązania umowy o dożywocie podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, chyba że wystąpią warunki do zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, co oznacza, że jeżeli przychód ze sprzedaży zostanie w całości przeznaczony przez wnioskodawcę na własne cele mieszkaniowe, to dochód może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r.

Zdaniem wnioskodawcy, z uwagi na jego szczególną sytuację, powinien skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego.

Tutejszy Organ informuje, że powołane przez wnioskodawcę okoliczności pozostają bez wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w związku ze zbyciem w 2013 r. nieruchomości albowiem przepisy prawa podatkowego nie przewidują powstania bądź nie obowiązku podatkowego w zależności od szczególnej sytuacji życiowej czy materialnej podatników. Obowiązek podatkowy w przypadku wnioskodawcy powstał w związku ze sprzedażą nieruchomości nabytej w 2011 r., niezależnie od sytuacji życiowej wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku i jego uzupełnienia wnioskodawca dołączył dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem, a dokumenty dołączone do wniosku i jego uzupełnienia nie podlegały analizie i weryfikacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.